Klasztor Franciszkanów w Choczu
 nr rej. kl.IV-73/70/54 z 2.06.1954
| |
 widok ogólny | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Kościół | |
| Rodzaj klasztoru |
męski |
| Właściciel | |
| Prowincja |
Prowincja Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny Zakonu Braci Mniejszych w Katowicach |
| Gwardian |
o. Medard Hajdus OFM |
| Klauzura |
tak |
| Liczba zakonników (2023) |
4 |
| Obiekty sakralne | |
| Kościół | |
| Fundator |
biskup kujawski Andrzej Lipski |
| Styl | |
| Materiał budowlany |
cegła |
| Data budowy |
1623 |
Położenie na mapie Chocza  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu pleszewskiego  | |
Położenie na mapie gminy Chocz  | |
 51°58′30″N 17°52′09″E/51,975000 17,869167
| |
| Strona internetowa | |
Klasztor Franciszkanów w Choczu – klasztor franciszkanów, wchodzący w skład prowincji Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych w Polsce, na terenie diecezji kaliskiej, w mieście Chocz w województwie wielkopolskim[1].
Historia
Pochodzi z fundacji biskupa kujawskiego Andrzeja Lipskiego, który w 1623 sprowadził do Chocza franciszkanów reformatów. Początkowo przynależał do wielkopolskiej prowincji wielkopolskiej świętego Antoniego. Kościół i klasztor pod wezwaniem św. Michała Archanioła, pierwotnie drewniane, zostały wzniesione na nowo jako murowane w latach dwudziestych XVIII w. W latach 1750–1751 rokokowe wyposażenie wnętrza wykonał Józef Eglauer (pięć ołtarzy, ambona z rzeźbą św. Bonawentury na baldachimie, cztery konfesjonały). Klasztor został skasowany ukazem carskim 27 października 1864[2]. Zakonnicy powrócili do niego w 1920, włączając go najpierw do prowincji wrocławskiej pw. św. Jadwigi Śląskiej. W związku ze zmianami granic państwowych trzy lata później włączono go do prowincji katowickiej pw. Wniebowzięcia NMP z siedzibą w Katowicach. W latach międzywojennych dwukrotnie przełożonym klasztoru w Choczu był sługa Boży o. Euzebiusz Huchracki OFM.
W 1957 zakonnicy ponownie zostali zmuszeni do opuszczenia Chocza. W tym czasie obiekt służył żeńskim zgromadzeniom zakonnym. Po opuszczeniu przez siostry zakonne w latach 2003–2005 pozostawał niezamieszkany. 1 lipca 2005 decyzją biskupa kaliskiego Stanisława Napierały klasztor wraz z kościołem zostały ponownie zwrócone zakonowi. Remont obiektu został zakończony w 2012.
Przełożeni klasztoru[1]
- o. Euzebiusz Huchracki – prezes (1923–1924);
- o. Alfons Rogosz – prezes (1924–1925);
- o. Beda Szczygieł – prezes (1925–1926);
- o. Euzebiusz Huchracki – prezes (1926–1929);
- o. Bonawentura Cichoń – prezes (1929–1930);
- o. Beda Szczygieł – prezes (1930–1932);
- o. Czesław Elsner – prezes (1932–1935);
- o. Franciszek Potocki – prezes (1935–1937);
- o. Tomasz Wolny – prezes (1937–1938);
- o. Dominik Chuchracki – prezes (1938–1940);
- o. Wincenty Dwucet – prezes (1945–1946);
- o. Kazimierz Jezierski – prezes (1946);
- o. Filip Śmieja – prezes (1946);
- o. Henryk Kania – prezes (1946–1950);
- o. Marian Pietryga – prezes (1950-1955);
- o. Wincenty Dwucet – rektor kościoła (1955–1956);
- o. Paweł Kurek – rektor kościoła (1956–1957);
- o. Krescencjusz Rutowicz – prezes (2005–2010);
- o. Juwencjusz Knosala – prezes (2010–2013);
- o. Hiob Środowski – gwardian (2013–2015)[3];
- o. Medard Hajdus – proboszcz i gwardian.
Zobacz też
Galeria
Widok od strony zachodniej
Prezbiterium
Ołtarz boczny
Konfesjonał
Przypisy
- ↑ a b Klasztor i kościół pod wezwaniem św. Michała Archanioła. www.panewniki.franciszkanie.pl. [dostęp 2010-08-11].
- ↑ Piotr Maluśkiewicz: Zabytkowe klasztory w Wielkopolsce. Poznań: Wydawnictwo Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej i Centrum Animacji Kultury, 2006, s. 36-41. ISBN 83-87816-75-2.
- ↑ Pożegnanie Bożego szaleńca. katowice.gosc.pl. [dostęp 2015-07-16].