Eisspeedway

Kiściec annamski

Kiściec annamski
Lophura edwardsi[1]
(Oustalet, 1896)
Ilustracja
Samiec
Ilustracja
Samica z młodymi
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

grzebiące

Rodzina

kurowate

Podrodzina

bażanty

Plemię

Phasianini

Rodzaj

Lophura

Gatunek

kiściec annamski

Synonimy
  • Gennaeus Edwardsi Oustalet, 1896[2]
  • Hierophasis edwardsi (Oustalet, 1896)[3]
  • Lophura hatinhensis Vo Quy, 1975[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Kiściec annamski[5] (Lophura edwardsi) – gatunek dużego ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae), endemiczny dla lasów deszczowych Wietnamu. Prawdopodobnie wymarł na wolności.

Jajo kiśćca annamskiego

Charakterystyka

Długość ciała ok. 58–65 cm, w tym długość ogona: samce 24–26 cm, samice 20–22 cm[6].

Ma czerwone nogi i czerwoną, pokrytą skórą twarz. Samiec jest niebiesko-czarny z białym czubkiem na głowie, samica ma upierzenie brązowe, maskujące.

Systematyka

Jako podgatunek bądź odmianę L. edwardsi uznaje się L. e. hatinhensis Vo Quy, 1975, opisany pierwotnie jako odrębny gatunek, jednak jego status taksonomiczny jest niepewny, a opis był niewystarczający[2][7]. W niektórych ujęciach systematycznych kiściec annamski (lub tylko jeden jego podgatunek) i niektóre lub wszystkie podgatunki kiśćca czarnego (Lophura inornata) traktowane były jako podgatunki tego samego gatunku.

Wyróżniany dawniej gatunek Lophura imperialis (Delacour & Jabouille, 1924)kiściec cesarski – okazał się hybrydą kiśćca annamskiego i kiśćca srebrzystego (L. nycthemera)[4][5].

Rozród

W zniesieniu 4–7 jaj, ich inkubacja trwa 21–22 dni (dane z niewoli)[6].

Status i ochrona

Przez IUCN kiściec annamski klasyfikowany jest jako gatunek krytycznie zagrożony (prawdopodobnie wymarły na wolności). Populacja szacowana jest na 0–49 dorosłych osobników. Ostatnie potwierdzone stwierdzenie miało miejsce w 2000 roku. Osobników gatunku nie udało się odnaleźć mimo poszukiwań w terenie i instalacji licznych fotopułapek. Do spadku liczebności doprowadziły polowania i wylesianie. Z powodzeniem jednak ptaki te są hodowane w niewoli[8].

Przypisy

  1. Lophura edwardsi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Edwards's Pheasant (Lophura edwardsi). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-08)]. (ang.).
  3. a b D. Lepage, Edwards's Pheasant Lophura edwardsi, [w:] Avibase [online] [dostęp 2025-02-06] (ang.).
  4. a b Lophura edwardsi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. a b Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Phasianini Horsfield, 1821 (wersja: 2024-09-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2025-02-06].
  6. a b J. del Hoyo, A. Elliott & J. Sargatal (red.): Handbook of the Birds of the World. Cz. 2: New World Vultures to Guineafowl. Barcelona: Lynx Edicions, 1994, s. 535. ISBN 84-87334-15-6. (ang.).
  7. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): IOC World Bird List (v14.2). [dostęp 2025-02-06]. (ang.).
  8. Species factsheet: Vietnam Pheasant Lophura edwardsi. BirdLife International, 2024. [dostęp 2025-02-06]. (ang.).