Karabinek AK-74
AK-74 | |
Państwo | |
---|---|
Rodzaj | |
Historia | |
Prototypy |
1974 |
Produkcja |
od 1976 |
Dane techniczne | |
Kaliber |
5,45 mm |
Nabój | |
Magazynek |
30 nab. |
Wymiary | |
Długość |
700 mm (z kolbą złożoną) |
Długość lufy |
415 mm |
Masa | |
broni |
3,3 kg (z pustym magazynkiem) |
Inne | |
Prędkość pocz. pocisku |
900 m/s |
Szybkostrzelność teoretyczna |
600 – 650 strz./min |
Zasięg skuteczny |
500 m |
AK-74 (ros. Автомат Калашникова образца 1974 года, Awtomat Kałasznikowa obrazca 1974 goda) – radziecki karabinek automatyczny, który jest rozwinięciem konstrukcji karabinka AK. Opracowany w 1974 roku, wprowadzony do uzbrojenia Armii Radzieckiej w 1976 roku. Użyty po raz pierwszy w działaniach wojennych po wkroczeniu wojsk ZSRR do Afganistanu (24 grudnia 1979).
Różnice między AK-74 i AK (w nawiasie kursywą dane dla AK)
- Inna amunicja: kaliber 5,45 × 39 mm (7,62 × 39) o prędkości początkowej 900 m/s (710). Energia początkowa pocisku wynosi 1385 dżuli (1990), zapewniając 440-metrową (350) odległość strzału bezwzględnego do figury popiersia. Najwyższą skuteczność ognia osiąga się na dystansach do 500 m (400). Masa naboju wynosi 10,75 g (18,21), masa samego pocisku – 3,42 g (8; niektóre wersje amunicji – 10). Nowy nabój został zaprojektowany w celu zwiększenia celności broni. Osiąga się to dzięki bardziej płaskiej trajektorii lotu pocisku oraz dzięki zmniejszonemu odrzutowi.
- Inny magazynek o mniejszym promieniu łuku.
- Kolba składana o bardziej ergonomicznym kształcie, odchylana na bok broni (składana pod spód broni).
- Charakterystyczne cylindryczne, wielofunkcyjne urządzenie wylotowe zamontowane na lufie. Spełnia ono rolę hamulca wylotowego oraz osłabiacza odrzutu i podrzutu, dzięki czemu ustatecznia broń przy strzelaniu seriami. Dodatkowo pełni rolę tłumika płomieni.
Zastosowanie
AK-74 stanowi obecnie wyposażenie większości armii państw wchodzących niegdyś w skład ZSRR. Produkowany był lub jest także licencyjnie (także w wersjach z opracowanymi lokalnie modyfikacjami) m.in. w byłej NRD (Karabin MPi AK-74N), Bułgarii, Chinach i Rumunii.
Karabinek AK-74 był używany bojowo podczas wojny w Afganistanie, I i II wojny czeczeńskiej. Stał się także podstawą do opracowania ręcznego karabinu maszynowego RPK-74, karabinów K-3 i Wepr oraz strzelby gładkolufowej Sajga. Produkowana od 1991 w fabryce Iżmasz w Iżewsku wersja AK-74M jest obecnie zasadniczym wyposażeniem armii rosyjskiej. W 1993 roku na uzbrojenie Armii Rosyjskiej wprowadzono nowy karabinek AN-94, który miał z czasem zastąpić AK-74. Jednak po wyprodukowaniu jednej serii AN-94 jego produkcję wstrzymano i AK-74M pozostaje nadal podstawowym karabinem armii Federacji Rosyjskiej. We wrześniu 2011 roku rosyjski resort obrony poinformował o zakończeniu zamówień na AK-74M. Do końca 2011 fabryka w Iżewsku ma opracować nowy model karabinu[1].
Wersje
- AK-74 (ros. АК-74) – wersja podstawowa ze stałą kolbą wykonaną z drewna lub tworzywa,
- AKS-74 (АКС-74) – z metalową kolbą składaną,
- AKS-74U (АКС-74У) – subkarabinek,
- AK-74N (АК-74Н), AKS-74N, AK-74N1, AKS-74N1 itd. – broń wyposażona w kolejne wersje pasywnych celowników noktowizyjnych,
- AK-74M (АК-74М) – wersja zmodernizowana z tworzywową, składaną kolbą o kształcie identycznym jak stosowane przedtem kolby stałe; wszystkie egzemplarze tej broni posiadają szynę umożliwiającą założenie noktowizora albo innego specjalnego celownika; wzmocniono ponadto konstrukcję urządzenia wylotowego i pokrywę komory zamka.
Wersje eksportowe oparte na AK-74M:
- AK-101 – karabinek zasilany amunicją 5,56 × 45 mm,
- AK-102 – subkarabinek oparty na AK-101,
- AK-103 – karabinek zasilany amunicją 7,62 × 39 mm,
- AK-104 – subkarabinek oparty na AK-103,
- AK-105 – subkarabinek zasilany amunicją 5,45 × 39 mm.
Przypisy
- ↑ Piotr Skwieciński. Pożegnanie z bronią. „Rzeczpospolita”. 227 (9043), s. A11, 2011-09-29. [dostęp 2011-10-01].
Bibliografia
- Руководство по 5,45-мм автоматам Калашникова АК-74, АК-74М, АКС-74, АКС-74У, АК-74Н, АКС-74Н, АК-74Н1, АКС-74Н1, АК-74Н2, АКС-74Н2, АК-74Н3, АКС-74Н3, АКС-74УН2 и 5,45-мм ручным пулеметам Калашникова РПК-74, РПКС-74, РПК-74Н, РПКС-74Н, РПК-74Н1, РПКС-74Н1, РПК-74Н2, РПКС-74Н2, РПК-74Н3, РПКС-74Н3. Москва: Военное Издательство, 2001.
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak. Kałasznikow bez tajemnic (cz.V). Karabinek AK-74 i jego odmiany. „Nowa Technika Wojskowa”. 1992. Nr. 6 (12). s. s. 1-2. ISSN 1230-1655.
- Andrzej Ciepliński , Ryszard Woźniak , Encyklopedia współczesnej broni palnej, Warszawa: WIS, 1994, ISBN 83-86028-01-7, OCLC 169820275 .
Linki zewnętrzne
- Opis AK-74 i jego wersji
- Magazynki do AK-74 i pochodnych [online], rus.mil.pl [zarchiwizowane z adresu 2016-03-23] .