Janusz Teofil Tomaszewski (ur. 13 września 1956 w Pabianicach) – polski polityk i działacz związkowy. W latach 1997–1999 wiceprezes Rady Ministrów oraz minister spraw wewnętrznych i administracji.

Z wykształcenia mechanik samochodowy. W latach 1974–1990 pracował w pabianickiej filii Kieleckich Zakładach Naprawy Samochodów^[1][2]. Działał w NSZZ „Solidarność”. W stanie wojennym został internowany na okres kilku tygodni. W 1990 objął stanowisko wiceprzewodniczącego zarządu Regionu Ziemia Łódzka NSZZ „Solidarność”, a w latach 1992–1997 pełnił funkcję przewodniczącego tego regionu związku. Od 1995 był wiceprzewodniczącym Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”. Należał do najbliższych współpracowników Mariana Krzaklewskiego, a w 1996 do inicjatorów utworzenia Akcji Wyborczej Solidarność, w ramach której został pełnomocnikiem Krajowego Komitetu Wyborczego AWS.

Po zwycięstwie tej formacji w wyborach parlamentarnych w 1997 opowiedział się za utworzeniem koalicji rządowej AWS z Unią Wolności. Od 31 października 1997 do 3 września 1999 był wicepremierem oraz ministrem spraw wewnętrznych i administracji w rządzie Jerzego Buzka. W styczniu 1999 powołano go na stanowisko sekretarza generalnego Ruchu Społecznego AWS.

W 1998 „Gazeta Wyborcza” ujawniła, że na posiedzeniu Rady Ministrów Janusz Tomaszewski zgłosił propozycję wprowadzenia całkowitego zakazu importu żelatyny do Polski, co sprzyjało interesom Kazimierza Grabka, krajowego monopolisty na rynku żelatyny^[3].

Został odwołany z obu stanowisk w rządzie, gdy rzecznik interesu publicznego złożył w jego sprawie wniosek do sądu lustracyjnego. W lutym 2001 sąd ten uznał jego oświadczenie lustracyjne za prawdziwe^[4].

W 2001 odszedł z RS AWS, współtworzył nowy komitet wyborczy pod nazwą Forum Obywatelskie Chrześcijańska Demokracja. W wyborach parlamentarnych w tym samym roku z jego ramienia bez powodzenia kandydował do Senatu w okręgu sieradzkim. Został następnie doradcą rektora Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi^[5]. W 2004 brał udział w tworzeniu Partii Centrum, formacji politycznej Zbigniewa Religi.

Zajął się prowadzeniem działalności gospodarczej, w jej ramach współpracował z takimi przedsiębiorstwami jak Impel, Bioton, MPK-Łódź, Veolia i Ghelamco^[1]. Współpracował także z ukraińskim ministerstwem spraw wewnętrznych przy tworzeniu systemów informatycznych^[1].