Jan Krzysztof Bielecki

Jan Krzysztof Bielecki (1991)
Data i miejsce urodzenia	3 maja 1951 Bydgoszcz
Prezes Rady Ministrów
Okres	od 4 stycznia 1991 do 6 grudnia 1991
Przynależność polityczna	Kongres Liberalno-Demokratyczny
Poprzednik	Tadeusz Mazowiecki
Następca	Jan Olszewski
Minister-członek Rady Ministrów
Okres	od 11 lipca 1992 do 26 października 1993
Przynależność polityczna	Kongres Liberalno-Demokratyczny
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Jan Krzysztof Bielecki^ⓘJan Krzysztof Bielecki (ur. 3 maja 1951 w Bydgoszczy) – polski polityk i ekonomista. Prezes Rady Ministrów (1991).

Jeden z liderów Kongresu Liberalno-Demokratycznego, w latach 1989–1993 poseł na Sejm X i I kadencji, w latach 1992–1993 minister-członek Rady Ministrów ds. kontaktów z Europejską Wspólnotą Gospodarczą, w latach 2003–2010 prezes zarządu Banku Pekao. Kawaler Orderu Orła Białego.

Absolwent II Liceum Ogólnokształcącego im. dr. Władysława Pniewskiego w Gdańsku^[1]. Ukończył następnie w 1973 studia na Wydziale Ekonomiki Transportu Uniwersytetu Gdańskiego ze specjalnością ekonomiki transportu morskiego. W latach 70. pracował jako asystent w Instytucie Ekonomiki Transportu Wodnego. Był jednym z ekspertów „Solidarności”. W okresie stanu wojennego współpracował z podziemnymi władzami związku. W maju 1982 za działalność opozycyjną został usunięty z pracy w Ministerstwie Przemysłu Maszynowego, gdzie był zatrudniony od 1980 w Ośrodku Doskonalenia Kadr Kierowniczych. W latach 1982–1985 prowadził własną działalność gospodarczą, następnie założył spółdzielnię „Doradca”, zatrudniającą m.in. represjonowanych działaczy opozycji.

Z ramienia Komitetu Obywatelskiego pełnił funkcję posła X kadencji, należał do Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego. Od 4 stycznia do 6 grudnia 1991 sprawował urząd prezesa Rady Ministrów^[2].

Znalazł się wśród założycieli Kongresu Liberalno-Demokratycznego, w wyborach do Sejmu w 1991 z list tej partii został ponownie posłem, uzyskując największą w kraju liczbę głosów (115 002). W rządzie Hanny Suchockiej zajmował stanowisko ministra-członka Rady Ministrów ds. integracji europejskiej.

Od listopada 1993 był dyrektorem i przedstawicielem Polski w Europejskim Banku Odbudowy i Rozwoju w Londynie. Po połączeniu KLD z Unią Demokratyczną należał do Unii Wolności, z której odszedł w 2001 po powstaniu Platformy Obywatelskiej.

1 października 2003 objął funkcję prezesa zarządu Banku Polska Kasa Opieki. W listopadzie 2009 podał się do dymisji z zajmowanego stanowiska, zakończył urzędowanie w styczniu 2010. Od 15 stycznia 2010 był przewodniczącym rady Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych^[3]. 9 marca 2010 został powołany przez premiera Donalda Tuska na przewodniczącego Rady Gospodarczej przy prezesie Rady Ministrów. Po objęciu stanowiska premiera przez Ewę Kopacz zastąpił go Janusz Lewandowski.

W 2015 został przewodniczącym Rady Partnerów EY Polska^[4].

Ordery i odznaczenia

• Order Orła Białego – 2010^[5][6]
• Odznaka Honorowa „Bene Merito” – 2010^[7]
• Odznaka honorowa „Za zasługi dla bankowości Rzeczypospolitej Polskiej” – 2006^[8]
• Wielki Oficer Legii Honorowej – Francja, 1991^[9]
• Wielki Medal Gwanghwa Orderu Zasługi Służby Dyplomatycznej – Korea Południowa, 1991^[10]

Nagrody i wyróżnienia

• Nagroda Kisiela – 1991
• Doktor honoris causa Uniwersytetu Gdańskiego – 2024^[11]

• Rząd Jana Krzysztofa Bieleckiego

• Strona sejmowa posła I kadencji. [dostęp 2010-11-10].
• Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2010-11-10].