Język yawa
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
10 tys. (2011) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | yva | ||
| IETF | yva | ||
| Glottolog | nucl1454 | ||
| Ethnologue | yva | ||
| BPS | 1049 3 | ||
| WALS | yaw | ||
| Występowanie | |||
 Języki wyspy Yapen (5 – język yawa) | |||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język yawa, także: turu, unat, mantembu, mora, yapanai[1] – język używany w prowincji Papua w Indonezji, w kilkudziesięciu wsiach w centralnej części wyspy Yapen. Według danych z 2011 roku posługuje się nim 10 tys. osób[2].
Należy do grupy języków yawa (yapen), przypuszczalnie wchodzącej w skład większej rodziny zachodniopapuaskiej[1]. Jest wyraźnie odrębny od pobliskiego języka saweru[1][3].
Wyróżnia się pięć głównych dialektów: yawa centralny (mora), yawa wschodni, yawa północny, yawa południowy, yawa zachodni[2][3]. Wszystkie z nich są wzajemnie zrozumiałe[4]. W powszechnym użyciu jest również język indonezyjski[5]. Występuje wiele zapożyczeń z indonezyjskiego i okolicznych języków (m.in. biak)[4].
Sami użytkownicy zwykle określają swój język przy użyciu nazwy własnego dialektu. Czasem używają też określenia „język lądu, śródlądowy”, odróżniając się od użytkowników austronezyjskich języków yapen[6].
Został opisany w postaci słownika z 1989 r.[7], istnieją także prace poświęcone fonologii i dialektom (1986)[8][9]. Jest nauczany w niektórych szkołach. Zapisywany alfabetem łacińskim[2].
System dźwiękowy
Spółgłoski:[10]
p t k b d ɟ s ʃ m n ɲ r w j
Samogłoski:[10]
i u e o a
Przypisy
- ↑ a b c Foley 2018 ↓, s. 551–552
- ↑ a b c M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Yawa, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-06-04] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-18] (ang.).
- ↑ a b Jones 1986b ↓, s. 31.
- ↑ a b Jones, Paai i Paai 1989 ↓, s. xi, xiii.
- ↑ Jones 1986b ↓, przyp. 8, s. 67.
- ↑ Jones 1986a ↓, przyp. 4, s. 27.
- ↑ Jones, Paai i Paai 1989 ↓.
- ↑ Jones 1986a ↓.
- ↑ Jones 1986b ↓.
- ↑ a b Foley 2018 ↓, s. 553.
Bibliografia
- William A. Foley: The languages of Northwest New Guinea. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 433–568, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-004. ISBN 978-3-11-028642-7. OCLC 1041880153. (ang.).
- Linda K. Jones: Yawa phonology. W: Papers in New Guinea linguistics. No. 25. Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1986, s. 1–30, seria: Pacific Linguistics A-74. DOI: 10.15144/PL-A74.1. ISBN 0-85883-338-7. OCLC 468324135. (ang.).
- Larry B. Jones: The dialects of Yawa. W: Papers in New Guinea linguistics. No. 25. Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1986, s. 31–68, seria: Pacific Linguistics A-74. DOI: 10.15144/PL-A74.31. ISBN 0-85883-338-7. OCLC 468324135. (ang.).
- Linda K. Jones, Zet Paai, Yohanes Paai: Ayao Yawa mo mona nanentabo ranugan. Perbendaharaan kata bahasa Yawa. Yawa vocabulary. Jayapura: Universitas Cenderawasih / Summer Institute of Linguistics, 1989, seria: Publikasi khusus bahasa-bahasa daerah B-4. OCLC 25769213. [dostęp 2023-05-19]. (indonez. • ang.).