Język moraid
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
1000 (1988) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | msg | ||
| IETF | msg | ||
| Glottolog | mora1239 | ||
| Ethnologue | msg | ||
| BPS | 1073 1 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język moraid – język zachodniopapuaski używany przez grupę ludności w indonezyjskiej prowincji Papua Zachodnia. Według danych z 1988 roku posługuje się nim 1000 osób[1].
Nazwa „moraid”, odnoszona do języka i grupy etnicznej, znaczy tyle, co „ludność Moi z terenów w głębi wyspy”. Lud Moraid określa się również jako Koboro[2].
Dzieli się na dwa dialekty[2]. Publikacja Peta Bahasa podaje, że jego użytkownicy zamieszkują wieś Sailala (dystrykt Sayosa). W podobnej lokalizacji geograficznej używane są języki abun, moi i tehit[3].
Należy do rodziny języków zachodniej Ptasiej Głowy[4]. Jest blisko spokrewniony z językami kalabra i tehit[5][6].
Przypisy
- ↑ M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Moraid, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-05-22] [zarchiwizowane z adresu 2016-12-01] (ang.).
- ↑ a b Berry i Berry 1987 ↓, s. 42.
- ↑ Bahasa Moraid. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2022-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-02)]. (indonez.).
- ↑ Jelle Miedema, Ger Reesink, One Head, Many Faces: New Perspectives on the Bird’s Head Peninsula of New Guinea, Leiden: KITLV Press, 2004 (Verhandelingen van het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde 219), s. 31, DOI: 10.1163/9789004454385, ISBN 978-90-04-45438-5, ISBN 978-90-67-18229-4, OCLC 1312159896 [dostęp 2022-08-15] (ang.).
- ↑ Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Moraid. Glottolog 4.6. [dostęp 2022-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-02)]. (ang.).
- ↑ Berry i Berry 1987 ↓, s. 36.
Bibliografia
- Keith Berry, Christine Berry, A Survey of Some West Papuan Phylum Languages, [w:] Peter J. Silzer, Joyce K. Sterner (red.), Workpapers in Indonesian Languages and Cultures, t. 4, Summer Institute of Linguistics, 1987, s. 25–80, OCLC 896388316 [dostęp 2023-05-04] (ang.).