Język maba (austronezyjski)
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
7 tys. (2000)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | mqa | ||
| IETF | mqa | ||
| Glottolog | maba1278 | ||
| Ethnologue | mqa | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język maba, także: bicoli (a. bitjoli), ingli[1][2] – język austronezyjski używany w prowincji Moluki Północne w Indonezji, na wyspie Halmahera. Według szacunków (1984) mówi nim 3–7 tys. osób[3].
Posługuje się nim grupa etniczna Maba[4][5]. Jego użytkownicy zamieszkują fragment południowo-wschodniego półwyspu Halmahery (wybrzeże północne, rejon zatoki Buli[1]), a także region Wasilei w pobliżu zatoki Kao[3]. W użyciu jest także język indonezyjski[1].
Jest blisko spokrewniony z językami patani i buli[6][7]. „Bicoli” i „ingli” to nazwy zbliżonych etnolektów; G. Maan (1951) stwierdził, że jest to zasadniczo ten sam język, co maba[8].
W publikacji z 1980 r. zawarto listę słownictwa maba[9].
Przypisy
- ↑ a b c d M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Maba, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2016-10-07] (ang.).
- ↑ Harald Hammarström i inni, Maba (Indonesia) [online], Glottolog 4.6 [dostęp 2024-08-30] [zarchiwizowane z adresu 2024-08-30] (ang.).
- ↑ a b Grimes i Grimes 1984 ↓, s. 47.
- ↑ Bubandt 2006 ↓, s. 132.
- ↑ M. Junus Melalatoa: Ensiklopedi Suku Bangsa di Indonesia Jilid L–Z. Jakarta: Direktorat Jenderal Kebudayaan, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1995, s. 491. OCLC 1027453789. [dostęp 2024-09-03]. (indonez.).
- ↑ Grimes i Grimes 1984 ↓, s. 46.
- ↑ Bellwood 1998 ↓, s. 137.
- ↑ G. Maan, Proeve van een bulische spraakkunst, ’s-Gravenhage: M. Nijhoff, 1951 (Verhandelingen van het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde 10), s. 5, DOI: 10.1163/9789004286313, ISBN 978-90-04-28631-3, OCLC 1162616354, JSTOR: 10.1163/j.ctvbnm4mt (niderl.).
- ↑ W. A. L. Stokhof, Lia Saleh-Bronkhorst: Holle lists: vocabularies in languages of Indonesia. Vol. 2. Sula and Bacan Islands, North Halmahera, South and East Halmahera. Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1980, s. 297–311, seria: Pacific Linguistics D-28; Materials in languages of Indonesia 2. DOI: 10.15144/PL-D28. ISBN 0-85883-218-6. OCLC 27582893. (ang.).
Bibliografia
- Peter Bellwood: The archaeology of Papuan and Austronesian prehistory in the Northern Moluccas, Eastern Indonesia. W: Roger Blench, Matthew Spriggs (red.): Archaeology and Language II: Correlating archaeological and linguistic hypotheses. London–New York: Routledge, 1998, s. 128–140. DOI: 10.4324/9780203202913. ISBN 978-0-415-11761-6. OCLC 252876928. (ang.).
- Nils Bubandt, Speaking of Places: Spatial poesis and localized identity in Buli, [w:] James J. Fox (red.), The Poetic Power of Place: Comparative Perspectives on Austronesian Ideas of Locality, Canberra: ANU Press, 2006, s. 131–161, DOI: 10.22459/PPP.09.2006.08, ISBN 978-1-920942-86-1, OCLC 224973762, JSTOR: j.ctt2jbjrm.11 (ang.).
- Charles E. Grimes, Barbara D. Grimes: Languages of the North Moluccas: a preliminary lexicostatistic classification. W: E.K.M. Masinambow (red.): Maluku dan Irian Jaya. Jakarta: Lembaga Ekonomi dan Kemasyarakatan Nasional, Lembaga Ilmu Pengetahuan Indonesia (LEKNAS-LIPI), 1984, s. 35–63, seria: Buletin LEKNAS III (1). OCLC 54222413. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Maba. Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. [dostęp 2024-09-03]. (ang.).