Język kimki
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
500 (2004)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
|
niesklasyfikowany | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | sbt | ||
| IETF | sbt | ||
| Glottolog | kimk1238 | ||
| Ethnologue | sbt | ||
| BPS | 0811 0 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język kimki (a. kimgi), także: aipki, sukubatom (a. sukubatong)[1][2][3] – język papuaski używany w prowincji Papua w Indonezji, przez społeczność etniczną Kimki, blisko granicy z Papuą-Nową Gwineą[4]. Według danych z 2004 r. posługuje się nim 500 osób[1].
Publikacja Peta Bahasa podaje, że jego użytkownicy zamieszkują wieś Batom w dystrykcie Batom (kabupaten Pegunungan Bintang)[4]. Według Ethnologue nie posługują się nim wszyscy członkowie społeczności. W użyciu są także języki indonezyjski i malajski papuaski[1]. W 2004 r. odnotowano, że ma silną pozycję i wciąż jest przekazywany międzypokoleniowo[5][6].
Istnienie języka kimki zarejestrowano w latach 70. XX w., choć już w 1914 r. sporządzono pewną listę słownictwa, które najprawdopodobniej reprezentuje ten język[5][7]. Nie został dobrze udokumentowany (dostępne materiały ograniczają się do danych leksykalnych), a jego przynależność lingwistyczna jest słabo ustalona. W wyd. 14 Ethnologue (2000) uznano, że jest spokrewniony z sąsiednim językiem yetfa-biksi[5][7]. W.A. Foley (2018) i H. Hammarström (2018) opisują go jako język izolowany[3][5]. Timothy Usher umieszcza ten język w grupie południowej języków pauwasi, łącząc go z językami lepki, murkim i kembra[8]. Publikacja Glottolog (4.6) klasyfikuje kimki niezależnie od yetfa-biksi i lepki-murkim-kembra, jako izolat[9][10].
Przypisy
- ↑ a b c d David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kimki, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ B. Grimes: Sepik-Ramu Languages. W: William Frawley (red.): International Encyclopedia of Linguistics: 4-Volume Set. Wyd. 2. Oxford: Oxford University Press, USA, 2003, s. 4:45. DOI: 10.1093/acref/9780195139778.001.0001. ISBN 978-0-19-513977-8. OCLC 51478240. (ang.).
- ↑ a b Foley 2018 ↓, s. 467
- ↑ a b Bahasa Kimki. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2022-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-11)]. (indonez.).
- ↑ a b c d Hammarström 2018 ↓, s. 292.
- ↑ Hammarström 2010 ↓, s. 189.
- ↑ a b Hammarström 2010 ↓, s. 188.
- ↑ Timothy Usher: South Pauwasi River. NewGuineaWorld. [dostęp 2022-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-11)]. (ang.).
- ↑ Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Lepki-Murkim-Kembra. Glottolog 4.6. [dostęp 2022-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-11)]. (ang.).
- ↑ Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Kimki. Glottolog 4.6. [dostęp 2022-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-11)]. (ang.).
Bibliografia
- William A. Foley: The languages of Northwest New Guinea. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 433–568, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-004. ISBN 978-3-11-028642-7. ISBN 978-3-11-029525-2. OCLC 1041880153. (ang.).
- Harald Hammarström. The status of the least documented language families in the world. „Language Documentation & Conservation”. 4, s. 177–212, 2010. ISSN 1934-5275. OCLC 1443207034. [dostęp 2024-09-01]. (ang.).
- Harald Hammarström: Language isolates in the New Guinea region. W: Lyle Campbell (red.): Language Isolates. Abingdon–New York: Routledge, 2018, s. 287–322, seria: Routledge Language Family Series. DOI: 10.4324/9781315750026-11. ISBN 978-1-317-61091-5. ISBN 978-1-315-75002-6. OCLC 1000447105. (ang.).