Język kafoa
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
1000 (1981) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | kpu | ||
| IETF | kpu | ||
| Glottolog | kafo1240 | ||
| Ethnologue | kpu | ||
| BPS | 0138 2 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język kafoa, także: jafoo, aikoli, fanating, pailelang, ruilak[1] – język papuaski używany w prowincji Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie w Indonezji, przez grupę ludności w południowo-zachodniej części wyspy Alor. Według danych z 1981 r. posługuje się nim 1000 osób. Należy do grupy języków alor-pantar[1].
Jego użytkownicy zamieszkują głównie przysiółek o nazwie Habolat (Habollat, Hifolat) na terytorium wsi Probur Utara, a po części także przysiółek Lola w rejonie nadbrzeżnym[2].
Społeczność jest wielojęzyczna, w użyciu są również inne języki, takie jak malajski, klon i abui. Dzieci zwykle przyswajają wpierw malajski, a swój język etniczny poznają dopiero w wieku szkolnym[3].
Poświęcono mu rozdział Kafoa w publikacji The Papuan Languages of Timor, Alor and Pantar: Sketch Grammars (2017). Dane nt. języka kafoa zbierali również badacze z Indonezyjskiego Instytutu Nauk[3].
Przypisy
- ↑ a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Kafoa, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Baird 2017 ↓, s. 56.
- ↑ a b Baird 2017 ↓, s. 57.
Bibliografia
- Louise Baird: Kafoa. W: Antoinette Schapper (red.): The Papuan Languages of Timor, Alor and Pantar: Sketch Grammars. T. 2. Berlin–Boston: De Gruyter, 2017, s. 55–108, seria: Pacific Linguistics 655. DOI: 10.1515/9781614519027-002. ISBN 978-1-61451-902-7. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Kafoa untuk Selamanya (Kafoa Gena Wai Legaya). YouTube. [dostęp 2022-08-10]. (indonez.).