Język taiap
Obszar | |||
---|---|---|---|
Liczba mówiących |
75 (2007) | ||
Klasyfikacja genetyczna | |||
Język izolowany (nienależący do żadnej rodziny językowej) | |||
Status oficjalny | |||
UNESCO | 4 poważnie zagrożony↗ | ||
Ethnologue | 8a umierający↗ | ||
Kody języka | |||
ISO 639-3 | gpn | ||
IETF | gpn | ||
Glottolog | taia1239 | ||
Ethnologue | gpn | ||
WALS | tap | ||
W Wikipedii | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Język taiap (lub tayap[1] ), także gapun – język papuaski używany we wsi Gapun w prowincji Sepik Wschodni w Papui-Nowej Gwinei. Według danych z 2007 roku posługuje się nim 75 osób[2].
Jest poważnie zagrożony wymarciem. Został w dużej mierze wyparty przez tok pisin, który dominuje we wszelkich sferach życia[3].
Nie udowodniono jego pokrewieństwa z żadnym innym językiem, toteż jest rozpatrywany jako język izolowany[4][5].
Badaniami nad językiem taiap zajmował się antropolog Don Kulick[1] .
Przypisy
- ↑ a b Kulick i Terrill 2019 ↓.
- ↑ M. Paul Lewis , Gary F. Simons , Charles D. Fennig (red.), Taiap, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-05-02] [zarchiwizowane z adresu 2017-01-16] (ang.).
- ↑ Kulick i Terrill 2019 ↓, s. 1–3.
- ↑ Foley 2018 ↓, s. 220.
- ↑ Kulick i Terrill 2019 ↓, s. 8, 13.
Bibliografia
- Don Kulick, Angela Terrill: A Grammar and Dictionary of Tayap: The Life and Death of a Papuan Language. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2019, seria: Pacific Linguistics 661. DOI: 10.1515/9781501512209. ISBN 978-1-5015-1220-9. OCLC 1105857128. [dostęp 2022-12-27]. (ang.).
- William A. Foley: The Languages of the Sepik-Ramu Basin and Environs. W: Bill Palmer (red.): The Languages and Linguistics of the New Guinea Area: A Comprehensive Guide. Berlin–Boston: Walter de Gruyter, 2018, s. 197–432, seria: The World of Linguistics 4. DOI: 10.1515/9783110295252-003. ISBN 978-3-11-028642-7. OCLC 1041880153. (ang.).