Język blagar
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
11 tys. (1981) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | beu | ||
| IETF | beu | ||
| Glottolog | blag1240 | ||
| Ethnologue | beu | ||
| BPS | 0118 0 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język blagar, także pura – język papuaski używany w indonezyjskiej prowincji Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie. Według danych z 1981 roku posługuje się nim 11 tys. osób. Należy do grupy języków alor-pantar[1].
Jego użytkownicy zamieszkują wyspę Pura (z wyjątkiem dwóch wsi), mniejszą wyspę Tereweng na południe od Pura oraz szereg wsi na wschodnim wybrzeżu Pantar[2]. Według Ethnologue jest używany też na południu wysepki Ternate[1]. Skupiska migrantów z ludu Blagar występują w różnych zakątkach prowincji, zwłaszcza w miastach Kupang i Kalabahi[2]. Sama społeczność określa swój język jako pi abaŋ hur („język naszej wsi”)[2][3].
Jest dość rozdrobniony dialektalnie, każda wieś (bądź grupa wsi) ma swoją własną odmianę języka. Różnice dotyczą przede wszystkim cech fonologii i leksyki, a w mniejszym zakresie gramatyki[4]. Ethnologue wyróżnia następujące dialekty: apuri, bakalang, limarahing, pura[1]. Etnolekt wyspy Tereweng bywa traktowany jako odrębny język, ma 800 użytkowników (1997)[5]. Język reta jest zdecydowanie odrębny, przy czym wśród jego użytkowników (stanowiących mniejszość) rozpowszechniła się także znajomość języka blagar[2][3]. Niegdyś reta uznawano za dialekt blagar[6].
Według doniesień z 2012 r. pozostaje w użyciu i jest przyswajany przez dzieci, ale znajduje się pod presją języka indonezyjskiego, który jest wykorzystywany w edukacji. Już w latach 70. XX w. nie był stosowany w sferze religijnej. Dodatkowo na pocz. XXI w. na wyspie Pura wprowadzono dostęp do prądu, toteż za sprawą telewizji umocniły się wpływy języka narodowego[2].
Powstał skrótowy opis jego gramatyki[7].
Przypisy
- ↑ a b c M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Blagar, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-03-01] [zarchiwizowane z adresu 2016-12-01] (ang.).
- ↑ a b c d e Steinhauer 2014 ↓, s. 149.
- ↑ a b Steinhauer 2010 ↓, s. 275.
- ↑ Steinhauer 2010 ↓, s. 276.
- ↑ M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Tereweng, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [zarchiwizowane z adresu 2016-12-01] (ang.).
- ↑ Willemsen 2020 ↓, s. 189.
- ↑ Steinhauer 2014 ↓.
Bibliografia
- Hein Steinhauer: Pura when we were younger than today. W: Artiem M. Fiedorczuk, Swietłana F. Czlenowa (red.), Olga W. Biełowa (red. nauk.): Studia Anthropologica: Sbornik statiej w czestʹ prof. M.A. Czlenowa. Moskwa–Ijerusalim: Mosty kultury/Gieszarim, 2010, s. 261–283. ISBN 978-5-93273-319-5. OCLC 713785869. (ang.).
- Hein Steinhauer: Blagar. W: Antoinette Schapper (red.): The Papuan Languages of Timor, Alor and Pantar: Sketch grammars. T. 1. Berlin–Boston: De Gruyter, 2014, s. 147–220, seria: Pacific Linguistics 644. DOI: 10.1515/9781614515241.147. ISBN 978-1-61451-524-1. OCLC 893623315. (ang.).
- Jeroen Willemsen: Reta. W: Antoinette Schapper (red.): The Papuan languages of Timor-Alor-Pantar: Sketch grammars. T. 3. Berlin–Boston: De Gruyter, 2020, s. 187–266, seria: Pacific Linguistics 660. DOI: 10.1515/9781501511158-004. ISBN 978-1-5015-1115-8. OCLC 891357350. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Blagar alphabet, prounciation and language. Omniglot. [dostęp 2020-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-01)]. (ang.).