Józef Sandel
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
historyk sztuki, publicysta |
Józef Sandel (jid. יוסף סאנדעל; ur. 29 września 1894 w Kołomyi, zm. 1 grudnia 1962 w Warszawie) – polski historyk sztuki i publicysta żydowskiego pochodzenia, działacz Żydowskiego Towarzystwa Krzewienia Sztuk Pięknych w Warszawie.
Był najmłodszym z siedmiorga dzieci Awigdora Sandla. Ukończył szkołę powszechną im. barona M. Hirscha w Kołomyi.
Pochowany jest na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej w Warszawie (kwatera 7, rząd 2)[1][2].
Jego żona, Ernestyna Podhorizer-Sandel (1903–1984) była wieloletnim kustoszem Muzeum Żydowskiego Instytutu Historycznego, autorką życiorysów do Słownika Artystów Polskich.
Twórczość
- 1957: Żydowscy artyści plastycy ofiary hitlerowskiej okupacji w Polsce, cz. 2
- 1957: Żydowscy artyści plastycy ofiary hitlerowskiej okupacji w Polsce, cz. 1
- 1954: Motywy żydowskie w sztuce polskiej
- 1952: Szmul Hirszenberg. Jego życie i twórczość
Przypisy
- ↑ Grób Józefa Sandla w bazie danych Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie
- ↑ Cmentarze m. st. Warszawy. Cmentarze żydowskie. Warszawa: Rokart, 2003. ISBN 83-916419-3-7.
Bibliografia
- Magdalena Sieramska: Sandel Józef (1894–1962). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XXXIV. Wrocław – Warszawa – Kraków, 1992–1993, s. 460–461.