Ippolito Giani
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
8 września 1941 | ||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
28 września 2018 | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Wzrost |
176 cm | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Ippolito „Ito” Giani (ur. 8 września 1941 w Varese[1], zm. 28 września 2018 tamże[2][3]) – włoski lekkoatleta, sprinter.
Wystąpił w biegu na 100 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio, ale odpadł w eliminacjach[1].
Na pierwszych europejskich igrzyskach halowych w 1966 w Dortmundzie zdobył srebrny medal w sztafecie szwedzkiej 4+3+2+1 okrążenie (Włosi biegli w składzie: Bruno Bianchi, Sergio Bello, Sergio Ottolina i Giani)[4]. Na mistrzostwach Europy w 1966 w Budapeszcie zajął 5. miejsce w finale biegu na 100 metrów oraz 6. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Ennio Preatoni, Giani, Nello Simoncelli i Ottolina)[5]. Odpadł w eliminacjach sztafety 4 × 2 okrążenia (w składzie: Giani, Roberto Frinolli, Bianchi i Bello) na europejskich igrzyskach halowych w 1967 w Pradze[6].
Zdobył złoty medal w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Giani, Preatoni, Vittorio Roscio i Livio Berruti) oraz brązowe medale w biegu na 100 metrów i biegu na 200 metrów na uniwersjadzie w 1967 w Tokio[7]. Zwyciężył w biegu na 200 metrów i w sztafecie 4 × 100 metrów (w składzie: Giani, Preatoni, Pasquale Giannattasio i Carlo Laverda) na igrzyskach śródziemnomorskich w 1967 w Tunisie[8][9]. Odpadł w eliminacjach biegu na 50 metrów na europejskich igrzyskach halowych w 1968 w Madrycie[6].
Musiał zakończyć wyczynowe uprawianie lekkoatletyki po wypadku motocyklowym, którego doznał w 1969[3].
Giani był mistrzem Włoch w biegu na 200 metrów w 1967 oraz w sztafecie 4 × 100 metrów w 1965[10][11].
27 września 1968 w Meksyku wyrównał rekord Włoch w sztafecie 4 × 100 metrów czasem 39,3 s[12].
Przypisy
- ↑ a b Ito Giani [online], olympedia.org [dostęp 2020-07-02] (ang.).
- ↑ L'ultimo saluto ad Ito Giani [online], fidal.it, 28 września 2018 [dostęp 2019-04-07] (wł.).
- ↑ a b Damiano Franzetti, Addio a Ito Giani, “re” varesino dello sprint [online], varesenews.it, 28 września 2018 [dostęp 2019-04-07] (wł.).
- ↑ Alain Bouillé (red.): L’Athlétisme Européen en Salle. Paryż: Fédération Française d’Athlétisme, 1994, s. 15.
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 522-523, 527 [dostęp 2019-04-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ a b Alain Bouillé (red.): L’Athlétisme Européen en Salle. Paryż: Fédération Française d’Athlétisme, 1994, s. 17.
- ↑ World Student Games (Universiade – Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2019-04-07] (ang.).
- ↑ Mediterranean Games [online], GBRAthletics [dostęp 2019-04-07] (ang.).
- ↑ Podio internazionale dal 1908 al 2008. Uomini [online], sportolimpico.it, 1 listopada 2008, s. 3, 6, 7, 9 [dostęp 2019-04-07] (wł.).
- ↑ Italian Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2019-04-07] (ang.).
- ↑ Campionati "assoluti" – uomini. Tutti i campioni italiani – 1906-2018 [online], sportolimpico.it, s. 15 [dostęp 2019-04-07] (wł.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 191. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
|