Instrukcja strukturalna, to instrukcja zdefiniowana w składni określonego języka programowania, zbudowana ze składowych instrukcji prostych i strukturalnych, sterująca przebiegiem realizacji algorytmu. Instrukcja taka budowana jest w kodzie źródłowym w oparciu o nawiasy syntaktyczne.

Do najczęściej spotykanych instrukcji strukturalnych zalicza się:

• instrukcje złożone
  • blokowa
  • grupująca
  • wiążąca
• instrukcje warunkowe, rozgałęzienia
  • warunkowa
  • wyboru
• instrukcje pętli
  • iteracyjna
  • repetycyjna
  • ogólna
  • nieskończona
  • inne.

Instrukcje strukturalne, w odróżnieniu od instrukcji prostych, nie zlecają wykonania pojedynczej, konkretnej akcji, lecz sterują realizacją grupy instrukcji ujętej w logiczną strukturę algorytmu. Instrukcje strukturalne, często również służą do ograniczenia zakresu istnienia, dostępności i przesłaniania pewnych obiektów programu, np. zmiennych.

Instrukcje strukturalne wykształciły się wraz z rozwojem języków programowania wysokiego poziomu, w których kształt ukierunkowany został na zasady programowania strukturalnego.

• Michael Marcotty, Henry Ledgord, W kręgu języków programowania, tłumaczenie: Krystyna Jerzykiewicz, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1980, Seria: Biblioteka Inżynierii Oprogramowania, ISBN 83-204-1342-7
• John E. Nicholls, Struktura języków programowania, Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, Warszawa 1980, Seria: Informatyka, ISBN 83-204-0246-8

• Instrukcja (informatyka)
• Instrukcja prosta
• Instrukcja sterująca