Impatiente

Jednostka bliźniacza „Impatiente” – „Friponne” w 1917 r.
Klasa	awizo / kanonierka
Typ	Friponne
Historia
Stocznia	Arsenal de Brest(inne języki), Brest
Położenie stępki	1916
Wodowanie	1916
Marine nationale
Nazwa	„Impatiente”
Wejście do służby	1917
Wycofanie ze służby	1920
Forțele Navale Române
Nazwa	„Căpitan Dumitrescu Constantin”
Wejście do służby	styczeń 1920
Marynarka Wojenna ZSRR
Nazwa	„Araks”
Wejście do służby	14 września 1944
Zatonął	10 stycznia 1945
Los okrętu	złomowany
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 375 ton pełna: 443 t
Długość	60,2 metra 57,8 m między pionami
Szerokość	7 m
Zanurzenie	2,6 m
Napęd
2 silniki Diesla Sulzer(inne języki) o łącznej mocy 900 KM 2 śruby
Prędkość	14,5 węzła
Zasięg	3000 Mm przy prędkości 10 węzłów
Uzbrojenie
2 działa kal. 100 mm (2 x I) 2 zrzutnie bg
Załoga	50

Impatiente (później Căpitan Dumitrescu Constantin i Araks) – francuskie awizo z okresu I wojny światowej, a następnie rumuńska kanonierka, jeden z czterech pozyskanych przez Rumunię okrętów typu Friponne. Jednostka została zwodowana w 1916 roku w stoczni Arsenal de Brest(inne języki) w Breście, a do służby w Marine nationale przyjęto ją w 1917 roku. W styczniu 1920 roku okręt został zakupiony przez Rumunię i wszedł w skład Marynarki Wojennej pod nazwą „Căpitan Dumitrescu Constantin”. 5 września 1944 roku kanonierka została zdobyta przez żołnierzy radzieckich i następnie wcielona do służby w Marynarce Wojennej ZSRR jako „Araks”. Okręt zatonął na minie nieopodal Odessy 10 stycznia 1945 roku, po czym go podniesiono i złomowano.

 Osobny artykuł: kanonierki typu Friponne.

Awiza typu Friponne, początkowo klasyfikowane jako kanonierki do zwalczania okrętów podwodnych, zostały zamówione na podstawie wojennego programu rozbudowy floty francuskiej z 1916 roku^[1]. Okręty były w zasadzie identyczne z awizami typu Ardent, różniąc się głównie rodzajem siłowni – silnikami Diesla w miejsce napędu parowego, dzięki czemu znacznie wzrósł zasięg pływania^[1]. Początkowo planowano budowę 13 jednostek, jednak ukończono jedynie osiem^[1]. Później klasyfikowane były jako awiza 2. klasy^[2] .

„Impatiente” zbudowany został w stoczni Arsenal de Brest(inne języki)^[1][3]. Położenie stępki i wodowanie okrętu odbyło się w 1916 roku, a do służby w Marine nationale wszedł on w 1917 roku^[2] .

Okręt był kanonierką przeznaczoną do zwalczania okrętów podwodnych^[1]. Długość całkowita kadłuba wynosiła 60,2 metra (57,8 metra między pionami), szerokość 7 metrów i zanurzenie 2,6 metra^[4] . Wyporność standardowa wynosiła 375 ton, a pełna 443 tony^[4] [a]. Okręt napędzany był przez dwa silniki wysokoprężne Sulzer(inne języki) o łącznej mocy 900 KM, poruszające poprzez wały napędowe dwoma śrubami (jednostka nie posiadała komina)^[3][5]. Maksymalna prędkość okrętu wynosiła 14,5 węzła^[2] [6]. Okręt zabierał 30 ton paliwa, co pozwalało osiągnąć zasięg wynoszący 3000 Mm przy prędkości 10 węzłów (lub 1600 Mm przy 15 węzłach)^[3][6].

Uzbrojenie kanonierki składało się z dwóch pojedynczych dział kalibru 100 mm M1897 L/40 i dwóch zrzutni bomb głębinowych^[2] [6][b].

Załoga okrętu liczyła 50 oficerów, podoficerów i marynarzy^[3][4] .

Kanonierka służyła podczas I wojny światowej na Morzu Śródziemnym i w latach 1916-1918 używana była we francuskich Siłach Patrolowych Tunezji^[7]. 22 czerwca 1917 roku „Impatiente” wraz z „Gracieuse” przeprowadziły atak na U-Boota SM U-63(inne języki)^[8]. 9 stycznia 1920 roku okręt został zakupiony przez Rumunię (wraz z bliźniaczymi jednostkami „Mignonne”, „Chiffonne” i „Friponne”) i już 15 stycznia wszedł w skład Marynarki Wojennej pod nazwą „Căpitan Dumitrescu Constantin” i oznaczeniem burtowym „Dm”^[3][4] . Jednostka otrzymała imię na cześć oficera rumuńskiej marynarki, poległego podczas I wojny światowej^[3]. Na przełomie 1939 i 1940 roku dokonano modernizacji uzbrojenia jednostki: zdemontowano oba działa kal. 100 mm, instalując w zamian dwa pojedyncze działka plot. kal. 37 mm SK C/30 L/80^[4] . W 1942 lub 1943 roku obrona przeciwlotnicza okrętu została wzmocniona przez montaż pojedynczego działka kal. 20 mm C/38 L/65, a na początku 1944 roku jedno z działek kal. 37 mm zostało zastąpione działem SK kal. 88 mm C/30 L/42^[4] . 5 września 1944 roku kanonierka została zdobyta przez żołnierzy radzieckich w Konstancy i następnie wcielona do służby w Marynarce Wojennej ZSRR jako „Araks” (Аракс)^[9] . 10 stycznia 1945 roku w porcie w Odessie okręt wszedł na minę i zatonął^[10][9] . Dziewięć dni później został podniesiony i następnie złomowany^[10][c].

• Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
• Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
• Ivan Gogin: ANGARA gunboats (1917-1918/1944). Navypedia. [dostęp 2018-02-17]. (ang.).
• Ivan Gogin: CĂPITAN DUMITRESCU ASW gunboats (1917-1918/1920). Navypedia. [dostęp 2018-02-17]. (ang.).
• Ivan Gogin: FRIPONNE 2nd class avisos (ASW gunboats) (1917-1918). Navypedia. [dostęp 2018-02-17]. (ang.).
• Francis E. McMurtrie (red.): Jane’s Fighting Ships 1940. London: Sampson Low, Marston & Co., 1941. (ang.).
• Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1974. ISBN 0-7110-0445-5. (ang.).