Huta (rejon postawski)
 Huta szkła w 1929 roku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
| Populacja (2009) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
+375 2155 |
| Kod pocztowy |
211833 |
| Tablice rejestracyjne |
2 |
Położenie na mapie obwodu witebskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
Położenie na mapie Polski w 1939  | |
 55°12′00″N 27°12′02″E/55,200000 27,200556
| |
Huta (biał. Гута, Huta; ros. Гута, Guta; hist. Huta-Hołbieja) – wieś na Białorusi, w obwodzie witebskim, w rejonie postawskim. Wchodzi w skład sielsowietu Woropajewo.
Wieś przylega do jeziora Hołbieja. Przez miejscowość przebiega linia kolejowa z Woropajewa do Druji, na której znajduje się przystanek kolejowy Huta.
Historia
Wieś i majątek Hołbieja zostały opisane w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. Z opisu wynika, że w 1900 roku wieś i dobra Hołbieja leżała w gminie Postawy, w powiecie dziśnieńskim guberni wileńskiej Imperium Rosyjskiego[2]. Wieś i folwark Gołbeje leżały nad rzeką Gołbejcą. W 1866 roku we wsi znajdowało się 7 domów i mieszkało 68 mieszkańców. W folwarku znajdował się 1 dom i mieszkało 14 mieszkańców[3].
W pobliżu wsi Hołbieja Konstanty hr. Przeździecki, właściciel majątku Woropajewo wybudował przy udziale kapitału szwedzkiego nowoczesną hutę szkła. Józef Mackiewicz po wizycie w Woropajewie w październiku 1928 roku pisał w reportażu w wileńskim „Słowie” o planowanym uruchomieniu huty, która miała być największa w Polsce[4][5]. Pełna nazwa huty to: Północno Wschodnie Towarzystwo Hut Szklanych „Polwet”, S.A., Huta Hołbieja. Na jej otwarcie do Woropajewa przyjechał marszałek Józef Piłsudski[6]. Wskutek budowy huty powstała osada fabryczna Hołbieja, później Huta-Hołbieja, obecnie wieś Huta. Oprócz huty szkła Przeździecki wybudował tartak parowy, cegielnie, olejarnie, suszarnie i szereg większych warsztatów przemysłowych[7]. W okresie międzywojennym osada fabryczna Hołbieja (Huta-Hołbieja) leżała w granicach II Rzeczypospolitej w gminie wiejskiej Woropajewo, w powiecie postawskim, w województwie wileńskim. W pobliżu znajdowała się gajówka o nazwie Huta[8].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwały tu 134 osoby, 39 było wyznania rzymskokatolickiego, 87 prawosławnego, 4 ewangelickiego a 4 staroobrzędowego. Jednocześnie 24 mieszkańców zadeklarowało przynależność narodową, 99 białoruską, 3 niemiecką a 8 inną. Było tu 29 budynków mieszkalnych[9]. W 1931 w 29 domach zamieszkiwało 309 osób[10].
Wierni należeli do parafii rzymskokatolickiej w Drozdowszczyźnie i prawosławnej w Rymkach. Miejscowość podlegała pod Sąd Grodzki w Postawach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy w Woropajewie[11].
Po agresji ZSRR na Polskę w 1939 roku wieś znalazła się w granicach BSRR. W latach 1941–1944 była pod okupacją niemiecką. Następnie leżała w BSRR. Od 1991 roku w Republice Białorusi.
Parafia rzymskokatolicka
Miejscowość podlega parafii w Woropajewie. Na początku XXI wieku istniała parafia św. Jerzego i św. Łucji w Hucie. Należała do dekanatu postawskiego diecezji witebskiej[12].
Przypisy
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu witebskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ Hołbieja, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 567.
- ↑ Gołbeje, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 666.
- ↑ Konstanty Gabriel Przezdziecki [online], ipsb.nina.gov.pl [dostęp 2015-11-28].
- ↑ Esensja: ‹Instytucjonalny obrońca pokrzywdzonych, czyli Józefa Mackiewicza przygody z reportażem, część 1› – Sebastian Chosiński [online], Esensja.pl [dostęp 2015-11-28] [zarchiwizowane z adresu 2015-12-08].
- ↑ Tygodnik Wileńszczyzny [online], www.tygodnik.lt [dostęp 2017-02-06].
- ↑ Beata Szykulska, Woropajewo [online], Bondi – wycena mienia zabużańskiego, wycena nieruchomości [dostęp 2021-10-20] (pol.).
- ↑ Huta, gaj (powiat postawski, województwo wileńskie) [online], www.radzima.net [dostęp 2015-11-26].
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 34.
- ↑ Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 43.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 528.
- ↑ Гута – парафія Св. Юрыя і св. Луцыі. Catholic.by. [dostęp 2015-11-26]. (biał.).