Hedwig Pinkus

Zdjęcie paszportowe Hedwig Pinkus
Imię i nazwisko urodzenia	Hedwig Oberländer
Data i miejsce urodzenia	5 lipca 1868 Úpice
Data i miejsce śmierci	17 sierpnia 1920 Prudnik
Miejsce spoczynku	cmentarz żydowski w Prudniku
Rodzice	Moritz J. Oberländer, Maria Morawetz
Małżeństwo	Max Pinkus
Dzieci	Alice, Hans, Klaus

Hedwig Pinkus z domu Oberländer (ur. 5 lipca 1868 w Úpicach, zm. 17 sierpnia 1920 w Prudniku^[1]) – niemiecka działaczka charytatywna, żona Maxa Pinkusa.

Pochodziła z fabrykanckiej rodziny Moritza J. Oberländera (1831–1905) i Marii Morawetz (1840–1920). Rodziny Oberländer i Morawetz były właścicielami przędzalni bawełny w Úpicach, Hronovie i Světlej Horze w habsburskich Czechach^[2][3].

13 maja 1888 odbył się jej ślub z Maxem Pinkusem, współudziałowcem fabryki włókienniczej S. Fränkel w Prudniku (późniejszy „Frotex”)^[2]. Wychodząc za mąż Hedwig otrzymała w posagu udziały w rodzinnych przędzalniach, dzięki czemu rodzina Fränklów i Pinkusów weszła w posiadanie tych zakładów^[4][5]. Małżeństwo miało troje dzieci: Alice Babette Cäcilie, Hans Hubert i Klaus Valentin^[2][6]. W 1903 rodzina zamieszkała w willi przy ulicy Nyskiej 2 w Prudniku^[7].

W 1904 otwarto wybudowany z inicjatywy Hedwig Pinkus szpital, który służył robotnikom fabryki S. Fränkel^[8], a w 1910 został przekazany miastu^[9][10]. Otrzymał nazwę Hedwig und Max Pinkusstiftung^[11][12]. Szpital ufundowany przez Hedwig i jej męża służy mieszkańcom Prudnika do czasów współczesnych jako Prudnickie Centrum Medyczne^[13][14]. Udzielała się charytatywnie po I wojnie światowej^[15].

Hedwig Pinkus zmarła 17 sierpnia 1920. Została pochowana na cmentarzu żydowskim w Prudniku^[16]. Po jej śmierci, Max zaczął pisać pamiętnik, mający formę rozmów ze zmarłą żoną^[17]. Opisywał tam swoje codzienne zajęcia, a także ganił się za zaniedbanie kontaktu z Hedwig, pisząc: „tę, która powinna być towarzyszką mojego życia zostawiałem samą i zaniedbywałem”, „przez całe dni były tylko minuty, gdy widzieliśmy się i rozmawialiśmy, ale pomiędzy Mało a Nic jest tak wielka różnica”^[7].

• Diana Witkowska: Prudnik i Krnov: miasta nicią budowane.... Prudnik: Starostwo Powiatowe, 2015. ISBN 83-61419-54-3.
• Ryszard Kasza: Ulicami Prudnika z historią i fotografią w tle. Przemysław Birna, Franciszek Dendewicz, Piotr Kulczyk. Prudnik: Powiat Prudnicki, 2020. ISBN 978-83-954314-5-6.