Hałuszowska Sajba
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Położenie | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
675–695 m n.p.m. |
| Zagospodarowanie |
nieużytki |
Położenie na mapie gminy Krościenko nad Dunajcem  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu nowotarskiego  | |
 49°25′25″N 20°21′39″E/49,423611 20,360833
| |
Hałuszowska Sajba[1] – polana w Pieninach Czorsztyńskich. Znajduje się na południowym stoku ich grzbietu głównego opadającego do doliny Głębokiego Potoku. Położona jest za pasem drzew w odległości około 250 m na południowy zachód od niebieskiego szlaku turystycznego biegnącego tym grzbietem. Pod względem administracyjnym polana znajduje się w obrębie wsi Hałuszowa w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim, w gminie Krościenko nad Dunajcem[2]. Znajduje się na obszarze Pienińskiego Parku Narodowego[1] i w jej rogu stoi budowla należąca do tego parku.
Polana położona jest na wysokości około 675–695 m. Dochodzi do niej gruntowa droga mająca swój początek przy szosie z Krośnicy do Sromowiec Wyżnych. Na zdjęciach lotniczych mapy Geoportalu widać, że dawniej było na niej również poletko uprawne, które po zaprzestaniu orki zarasta drzewami[2]. Dzięki specyficznym warunkom glebowym, klimatycznym i geograficznym łąki i polany Pienińskiego Parku Narodowego były siedliskiem bardzo bogatym gatunkowo. Aby zachować ich różnorodność gatunkową prowadzone są na nich zabiegi ochrony czynnej polegające na koszeniu polan i usuwaniu z nich siana[3]. Do zadań ochronnych parku na tej polanie należy także utrzymanie oczka wodnego służącego jako miejsce rozrodu płazów[4].
W latach 1987–1988 podczas inwentaryzacji porostów występujących na polanach na Hałuszowskiej Sajbie stwierdzono dwa ich gatunki: płaskotka rozlana Parmeliopsis ambigua i złotlinka jaskrawa Vulpicida pinastri[5].
W odległości kilkuset metrów na południe, po lewej orograficznie stronie Głębokiego Potoku znajduje się mniejsza polana Sromowska Sajba należąca do wsi Sromowce Wyżne[2].
Przypisy
- ↑ a b Pieniny polskie i słowackie. Mapa turystyczna 1:25 000, Piwniczna: Agencja Wydawnicza „WiT” s.c., 2008, s. 1.
- ↑ a b c Geoportal. Mapa topograficzna i satelitarna [online] [dostęp 2021-11-08].
- ↑ Kazimierz Zarzycki, Roman Marcinek, Sławomir Wróbel, Pieniński Park Narodowy, Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2003, s. 60–94, ISBN 83-7073-288-7.
- ↑ Zarządzenie nr 4 ministra środowiska z dnia 14 stycznia 2014 r.w sprawie zadań ochronnych dla Pienińskiego Parku Narodowego [online] [dostęp 2021-11-08].
- ↑ Józef Kiszka, Zbigniew Szeląg, Porosty (Lichenes) polan Pienińskiego Parku Narodowego – zagrożenie i ochrona [online], Pieniny i człowiek. Tom 2, 1992, s. 55–63 [dostęp 2024-10-27].