Grzegorz Bral
Data i miejsce urodzenia |
21 listopada 1961 |
---|---|
Zawód | |
Współmałżonek |
Alicja Bral |
Lata aktywności |
od 1990 roku |
Zespół artystyczny | |
Teatr Pieśń Kozła |
Grzegorz Bral (ur. 21 listopada 1961 w Gdańsku) – polski reżyser teatralny, twórca Teatru Pieśń Kozła oraz Brave Festival, pedagog.
Życiorys
Studiował filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim, Uniwersytecie im. Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie oraz Uniwersytecie Wrocławskim, a także teatrologię na Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie[1]. W latach 1987–1990 współpracował z Ośrodkiem Praktyk Teatralnych Gardzienice, gdzie w 1990 roku zadebiutował jako aktor rolą Tristana w spektaklu Carmina Burana.
W 1998 roku wraz z Anną Zubrzycki założył we Wrocławiu Teatr Pieśń Kozła, z którym odniósł międzynarodowy sukces otrzymując nagrody między innymi na Fringe Festival w Edynburgu, gdzie w latach 2004 i 2012 otrzymał prestiżową nagrodę Fringe First[1][2]. Spektakle Brala otrzymywały nagrody na Kaliskich Spotkaniach Teatralnych (Grand Prix w 2003 roku oraz nagroda zespołowa w roku 2006), Mess Festival w Sarajewie (Główna Nagroda Publiczności, 2006) oraz Jeleniogórskich Spotkaniach Teatralnych (II miejsce w plebiscycie publiczności)[2]. W latach 2010–2012 był dyrektorem artystycznym Teatru Studio w Warszawie. W 2010 roku wraz z zespołem Teatru Pieśń Kozła, otrzymał Nagrodę Sekcji Krytyków Teatralnych PO ITI za popularyzację polskiego teatru na świecie[3].
Od 2012 roku wykłada w autorskiej Bral School of Acting, którą prowadzi w Londynie[4].
Życie prywatne
Jego ojcem był gdański pisarz Sławomir Bral, używający pseudonimu Yáckta-Oya[5].
Linki zewnętrzne
- Grzegorz Bral w bazie filmpolski.pl
Przypisy
- ↑ a b Grzegorz Bral | Twórca | Culture.pl, „Culture.pl” [dostęp 2017-09-27] (pol.).
- ↑ a b Grzegorz Bral, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2017-09-27] .
- ↑ Warszawa. Nagrody Międzynarodowego Instytutu Teatralnego ITI [online], www.e-teatr.pl [dostęp 2017-09-27] .
- ↑ Bral School [online], www.bralschool.com [dostęp 2017-09-27] .
- ↑ Dariusz Rosiak Biało-czerwony. Tajemnica Sat-Okha, wyd. Czarne, Wołowiec 2017, s. 143