RPG-2

Granatnik RPG-2 i nabój PG-2
Państwo	ZSRR
Rodzaj	granatnik przeciwpancerny
Obsługa	2 żołnierzy[1]
Dane techniczne
Kaliber	40 mm[1]
Nabój	PG-2 kal. 80 mm[1]
Wymiary
Długość	1494 mm (niezaładowany)[2]
Długość lufy	950 mm[1]
Masa
broni	2,75 kg (niezaładowany)[1]
Inne
Prędkość pocz. pocisku	84 m/s[1]
Szybkostrzelność praktyczna	4-6 strz./min[1]
Zasięg skuteczny	150 m[1]
Przebijalność pancerza	160-180 mm
Multimedia w Wikimedia Commons

RPG-2 (pol. ozn. RGPpanc-2) – ręczny granatnik przeciwpancerny konstrukcji radzieckiej z okresu po II wojnie światowej.

Inspiracją do zbudowania RPG-2 były niemieckie granatniki Panzerfaust wzór 150. Zasada działania jest bardzo podobna do tej z niemieckiego protoplasty – z cienkościennej lufy wystrzeliwany jest pocisk nadkalibrowy stabilizowany za pomocą rozkładających się po strzale brzechw.

RPG-2 został wprowadzony na uzbrojenie Armii Radzieckiej w roku 1949. Był używany również w innych państwach Układu Warszawskiego. Przyjęto go na uzbrojenie Ludowego Wojska Polskiego pod nazwą 40 mm granatnik przeciwpancerny RGPpanc-2. Przez Wojsko Polskie używany od 1957 roku (zastępując czechosłowacki granatnik P-27)^[3]. Granatnik znajdował się w wyposażeniu drużyny piechoty, jako jej podstawowy środek przeciwpancerny.

Granatnik RPG-2 produkowano w Chinach pod nazwą Typ-56.

Zastąpiony przez granatnik RPG-7.

• kaliber:
  • głowicy pocisku kumulacyjnego: 80 mm^[1]
• masa naboju: 1,84 kg^[1]
• długość naboju: 670 mm^[1]
• amunicja: nadkalibrowy nabój przeciwpancerny PG-2 z głowicą kumulacyjną
• strzał bezwzględny: 100 m|^[1]

• Granatnik P-27

• Igor Witkowski: Broń przeciwpancerna. Warszawa: Lampart, 1996, s. 47-48. ISBN 83-86776-25-0.