Gaël Monfils
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
1 września 1986 |
Wzrost |
193 cm |
Gra |
praworęczny, oburęczny bekhend |
Status profesjonalny |
2004 |
Zakończenie kariery |
aktywny |
Trener |
Peter Lucassen, Mikael Tillström |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje |
11 |
Najwyżej w rankingu |
6 (7 listopada 2016) |
Australian Open |
QF (2016, 2022) |
Roland Garros |
SF (2008) |
Wimbledon |
4R (2018) |
US Open |
SF (2016) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje |
0 |
Najwyżej w rankingu |
155 (8 sierpnia 2011) |
Australian Open |
1R (2006, 2014) |
Roland Garros |
2R (2007, 2010) |
US Open |
1R (2005, 2010, 2011) |
Strona internetowa |
Gaël Sébastien Monfils (ur. 1 września 1986 w Paryżu) – francuski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Pekinu (2008) i Rio de Janeiro (2016).
W kwietniu 2021 zaręczył się z Eliną Switoliną. Para pobrała się 16 lipca 2021 roku[1].
Kariera tenisowa
Występując jeszcze jako junior Monfils wygrał w roku 2004 trzy wielkoszlemowe turnieje w grze pojedynczej: Australian Open, Rolanda Garrosa i Wimbledon; w listopadzie 2004 roku został liderem rankingu juniorskiego. Jesienią tego samego roku zadebiutował w gronie tenisistów zawodowych, dochodząc do ćwierćfinału turnieju ATP World Tour w Metzu.
Sezon 2005
W sierpniu 2005 roku Francuz osiągnął swój pierwszy finał rozgrywek z cyklu ATP World Tour, na ziemnych kortach w Sopocie. Pojedynek finałowy wygrał 7:6(6), 4:6, 7:5 z Niemcem Florianem Mayerem. Dwa kolejne turniejowe finały rozegrał w październiku, najpierw w Metzu, gdzie finałowy pojedynek przegrał z Ivanem Ljubičiciem, a potem w Lyonie, ponosząc porażkę z Andym Roddickiem. Rok 2005 Francuz ukończył już w czołowej „pięćdziesiątce” rankingu światowego – na 30. pozycji.
Sezon 2006
Sezon 2006 Monfils zainaugurował od turnieju w Ad-Dausze, gdzie awansował do finału. Mecz o tytuł przegrał ze Szwajcarem Rogerem Federerem. Ponadto w maju uzyskał półfinał rozgrywek ATP Masters Series w Rzymie, eliminując po drodze m.in. Roddicka; przegrał z Rafaelem Nadalem. Podczas wielkoszlemowego Rolanda Garrosa Francuz doszedł do 1/8 finału, pokonując m.in. Jamesa Blake’a. W pojedynku o ćwierćfinał rozgrywek nie sprostał Novakowi Đokoviciowi.
Sezon 2007
Rok 2007 Monfils zakończył mając na koncie jeden rozegrany finał, na kortach w Pörtschach; wcześniej, w trakcie trwania turnieju wygrał m.in. z Andym Roddickiem oraz Lleytonem Hewittem, jednak w finale uległ Juanowi Mónaco.
Sezon 2008
W 2008 roku jednym z lepszych wyników Francuza był półfinał Rolanda Garrosa, po drodze eliminując m.in. Davida Ferrera. Spotkanie o finał zawodów przegrał z Federerem. Latem Francuz zagrał na igrzyskach olimpijskich w Pekinie. Dotarł tam do ćwierćfinału turnieju singlowego i I rundy zawodów deblowych. Na początku października Monfils awansował do finału turnieju w Wiedniu, jednak mecz o mistrzostwo zakończył porażką z Philippem Petzschnerem. Pod koniec tego samego miesiąca osiągnął również ćwierćfinał rozgrywek ATP Masters Series w Madrycie, gdzie został pokonany przez Andy’ego Murraya.
Sezon 2009
W lutym 2009 roku Monfils doszedł do finału turnieju w Acapulco, gdzie przegrał finałowy pojedynek z Nicolásem Almagro. Podczas Rolanda Garrosa Francuz uzyskał ćwierćfinał pokonując m.in. Roddicka, lecz w dalszej fazie przegrał z Federerem. Drugi singlowy tytuł Monfils wywalczył we wrześniu w Metzu. W finale rezultatem 7:6(1), 3:6, 6:2 wygrał z Philippem Kohlschreiberem. Pod koniec listopada osiągnął finał rozgrywek ATP World Tour Masters 1000 w Paryżu, jednak w finale lepszym od Francuza okazał się być Novak Đoković.
Sezon 2010
W lipcu 2010 roku Francuz doszedł do finału turnieju na ziemnych kortach w Stuttgarcie. Finałowy pojedynek przegrał poprzez krecz w drugim secie z Albertem Montañésem. Powodem dla którego Francuz poddał mecz była skręcona kostka. W październiku Francuz osiągnął finał zawodów w Tokio, eliminując po drodze m.in. Andy’ego Roddicka (Monfils obronił piłkę meczową). Spotkanie finałowe rozegrał z Rafaelem Nadalem, z którym przegrał w dwóch setach. W tym samym miesiącu Francuz wygrał swój trzeci turniej ATP World Tour, podczas rywalizacji w Montpellier, gdzie pokonał m.in. Johna Isnera, Jo-Wilfrieda Tsongę oraz w finale Ivana Ljubičića. W listopadzie po raz drugi z rzędu doszedł do finału rozgrywek ATP World Tour Masters 1000 w Paryżu (hala Bercy). Monfils po drodze pokonał m.in. Rogera Federera, jednak w finale nie sprostał Robinowi Söderlingowi.
Sezon 2011
Na początku sierpnia 2011 roku Monfils awansował do finału zawodów w Waszyngtonie. Francuz po drodze obronił w półfinale meczbola z Johnem Isnerem, jednak finałowy pojedynek przegrał z Radkiem Štěpánkiem. Drugi w sezonie finał francuski tenisista osiągnął w Sztokholmie. Turniej zakończył się końcowym triumfem Monfilsa, który w finale pokonał Jarkko Nieminena.
Sezon 2012
W styczniu 2012 roku dostał się do finału turnieju w Ad-Dausze. Zmierzył się tam ze swoim rodakiem – Jo-Wilfriedem Tsongą, z którym ostatecznie przegrał z wynikiem 5:7, 3:6. Kolejny finał Monfils osiągnął w Montpellier, po wcześniejszym wyeliminowaniu m.in. Gilles’a Simona, przeciwko któremu obronił piłkę meczową. W spotkaniu finałowym Francuz nie sprostał Tomášowi Berdychowi.
Sezon 2013
W 2013 roku pierwszy finał do jakiego Francuz doszedł miał miejsce w Nicei, pod koniec maja. Pojedynek o tytuł przegrał z Albertem Montañésem. Drugi finał w sezonie osiągnął w sierpniu, w Winston-Salem. Finałowe spotkanie przegrał 3:6, 1:2. W drugim secie poddał pojedynek ze względu na uraz biodra Jürgenowi Melzerowi.
Sezon 2014
Sezon 2014 Monfils zaczął od awansu do finału w Ad-Dausze, pokonany w trzech setach przez Rafaela Nadala. Piąty tytuł singlowy Monfils wywalczył w lutym podczas zawodów w Montpellier, po zwycięskim finale z Richardem Gasquetem.
Sezon 2015
W sezonie 2015 Monfils osiągnął 1 finał, w Marsylii, gdzie został pokonany przez Gillesa Simona.
Sezon 2016
Rok później, w Rotterdamie w meczu mistrzowskim uległ Martinowi Kližanowi. W kwietniu Francuz został finalistą turnieju ATP World Tour Masters 1000 w Monte Carlo ulegając Rafaelowi Nadalowi. Podczas US Open Series Monfils wygrał turniej w Waszyngtonie po finale z Ivem Karloviciem. Następnie był w półfinale w Toronto i US Open, gdzie przegrywał z Novakiem Đokoviciem. Latem startował na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro osiągając ćwierćfinał gry pojedynczej i 1 rundę gry podwójnej.
Sezon 2017
W sezonie 2017 Monfils po raz pierwszy w karierze awansował do finału rozgrywek na nawierzchni trawiastej, w Eastbourne, gdzie ostatecznie poniósł porażkę z Novakiem Đokoviciem[2]. Podczas meczu pierwszej rundy na French Open z Dustinem Brownem odniósł 400. zwycięstwo w cyklu ATP World Tour[3]. Na US Open doznał w meczu trzeciej rundy z Davidem Goffinem kontuzji prawego kolana, przez co zrezygnował ze startów do końca sezonu, który zakończył na 46. miejscu w rankingu ATP[4].
Sezon 2018
Nowy rok Monfils rozpoczął od triumfu w Dosze, pokonując w ostatnim spotkaniu Andrieja Rublowa 6:2, 6:3. W październiku w finale w Antwerpii przegrał z Kyle’em Edmundem 6:3, 6:7(2), 6:7(4).
Sezon 2019
Rok 2019 Monfils zakończył z jednym singlowym tytułem, w Rotterdamie wygrywając ze Stanem Wawrinką.
W zawodach wielkoszlemowych został ćwierćfinalistą US Open, ponosząc porażkę z Mattem Berrettinim. Startując w cyklu ATP Tour Masters 1000 najlepszy wynik uzyskał w Montrealu, półfinał. Mecz o udział w finale poddał walkowerem Rafaelowi Nadalowi z powodu urazu kostki[5].
W całym sezonie Francuz zagrał 56 meczów, odnosząc 37 zwycięstw, a rok ukończył na 10. miejscu w klasyfikacji ATP.
Puchar Davisa
We wrześniu 2009 roku Monfils zadebiutował w reprezentacji Francji w Pucharze Davisa, podczas rywalizacji z Holandią. Swój singlowy pojedynek przegrał z Thiemo de Bakkerem. W 2010 roku doszedł wraz z drużyną do finału imprezy eliminując wcześniej Niemcy, Hiszpanię i Argentynę. W finale przeciwko Serbii Monfils wygrał najpierw z Janko Tipsareviciem, a następnie przegrał z Novakiem Đokoviciem. Ostatecznie Serbowie wygrali rywalizację 2:3.
Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 6. miejscu w listopadzie 2016 roku.
Finały w turniejach ATP Tour
Legenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (11–22)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 7 sierpnia 2005 | Sopot | Ceglana | Florian Mayer | 7:6(6), 4:6, 7:5 |
Finalista | 1. | 9 października 2005 | Metz | Twarda (hala) | Ivan Ljubičić | 6:7(7), 0:6 |
Finalista | 2. | 31 października 2005 | Lyon | Dywanowa (hala) | Andy Roddick | 3:6, 2:6 |
Finalista | 3. | 7 stycznia 2006 | Ad-Dauha | Twarda | Roger Federer | 3:6, 6:7(5) |
Finalista | 4. | 26 maja 2007 | Pörtschach | Ceglana | Juan Mónaco | 6:7(3), 0:6 |
Finalista | 5. | 12 października 2008 | Wiedeń | Twarda (hala) | Philipp Petzschner | 4:6, 4:6 |
Finalista | 6. | 28 lutego 2009 | Acapulco | Ceglana | Nicolás Almagro | 4:6, 4:6 |
Zwycięzca | 2. | 27 września 2009 | Metz | Twarda (hala) | Philipp Kohlschreiber | 7:6(1), 3:6, 6:2 |
Finalista | 7. | 15 listopada 2009 | Paryż | Twarda (hala) | Novak Đoković | 2:6, 7:5, 6:7(3) |
Finalista | 8. | 18 lipca 2010 | Stuttgart | Ceglana | Albert Montañés | 2:6, 2:1 krecz |
Finalista | 9. | 10 października 2010 | Tokio | Twarda | Rafael Nadal | 1:6, 5:7 |
Zwycięzca | 3. | 1 listopada 2010 | Montpellier | Twarda (hala) | Ivan Ljubičić | 6:2, 5:7, 6:1 |
Finalista | 10. | 14 listopada 2010 | Paryż | Twarda (hala) | Robin Söderling | 1:6, 6:7(1) |
Finalista | 11. | 7 sierpnia 2011 | Waszyngton | Twarda | Radek Štěpánek | 4:6, 4:6 |
Zwycięzca | 4. | 23 października 2011 | Sztokholm | Twarda (hala) | Jarkko Nieminen | 7:5, 3:6, 6:2 |
Finalista | 12. | 7 stycznia 2012 | Ad-Dauha | Twarda | Jo-Wilfried Tsonga | 5:7, 3:6 |
Finalista | 13. | 5 lutego 2012 | Montpellier | Twarda (hala) | Tomáš Berdych | 2:6, 6:4, 3:6 |
Finalista | 14. | 25 maja 2013 | Nicea | Ceglana | Albert Montañés | 0:6, 6:7(3) |
Finalista | 15. | 24 sierpnia 2013 | Winston-Salem | Twarda | Jürgen Melzer | 3:6, 1:2 krecz |
Finalista | 16. | 4 stycznia 2014 | Ad-Dauha | Twarda | Rafael Nadal | 1:6, 7:6(5), 2:6 |
Zwycięzca | 5. | 9 lutego 2014 | Montpellier | Twarda (hala) | Richard Gasquet | 6:4, 6:4 |
Finalista | 17. | 22 lutego 2015 | Marsylia | Twarda (hala) | Gilles Simon | 4:6, 6:1, 6:7(4) |
Finalista | 18. | 14 lutego 2016 | Rotterdam | Twarda (hala) | Martin Kližan | 7:6(1), 3:6, 1:6 |
Finalista | 19. | 17 kwietnia 2016 | Monte Carlo | Ceglana | Rafael Nadal | 5:7, 7:5, 0:6 |
Zwycięzca | 6. | 24 kwietnia 2016 | Waszyngton | Twarda | Ivo Karlović | 5:7, 7:6(6), 6:4 |
Finalista | 20. | 1 lipca 2017 | Eastbourne | Trawiasta | Novak Đoković | 3:6, 4:6 |
Zwycięzca | 7. | 6 stycznia 2018 | Doha | Twarda | Andriej Rublow | 6:2, 6:3 |
Finalista | 21. | 21 października 2018 | Antwerpia | Twarda (hala) | Kyle Edmund | 6:3, 6:7(2), 6:7(4) |
Zwycięzca | 8. | 17 lutego 2019 | Rotterdam | Twarda (hala) | Stan Wawrinka | 6:3, 1:6, 6:2 |
Zwycięzca | 9. | 9 lutego 2020 | Montpellier | Twarda (hala) | Vasek Pospisil | 7:5, 6:3 |
Zwycięzca | 10. | 16 lutego 2020 | Rotterdam | Twarda (hala) | Félix Auger-Aliassime | 6:2, 6:4 |
Finalista | 22. | 3 października 2021 | Sofia | Twarda (hala) | Jannik Sinner | 3:6, 4:6 |
Zwycięzca | 11. | 9 stycznia 2022 | Adelaide | Twarda | Karen Chaczanow | 6:4, 6:4 |
Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)
Turniej | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | 2023 | Wygrane turnieje | Bilans w turnieju |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | – | 2R | 1R | 3R | – | 4R | 3R | 3R | 3R | 3R | 3R | 2R | QF | 4R | 2R | 2R | 4R | 1R | QF | – | 0 / 17 | 33–17 |
French Open | – | 1R | 4R | 3R | SF | QF | 2R | QF | – | 3R | QF | 4R | – | 4R | 3R | 4R | 1R | 2R | – | 2R | 0 / 16 | 38–15 |
Wimbledon | – | 3R | 1R | 3R | – | – | 3R | 3R | – | – | 2R | 3R | 1R | 3R | 4R | 1R | NH | 2R | – | – | 0 / 12 | 17–12 |
US Open | – | 1R | 2R | – | 4R | 4R | QF | 2R | – | 2R | QF | 1R | SF | 3R | 2R | QF | – | 3R | – | 2R | 0 / 15 | 32–15 |
Wygrane turnieje | – | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 3 | 0 / 2 | 0 / 3 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 1 | 0 / 3 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 3 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 4 | 0 / 2 | 0 / 4 | 0 / 1 | 0 / 2 | 0 / 60 | N/A |
Bilans spotkań | – | 3–4 | 4–4 | 6–3 | 8-2 | 10–3 | 9–4 | 9–4 | 2–1 | 5–3 | 11–4 | 6–4 | 9–3 | 10–4 | 7–4 | 8–4 | 3–2 | 4–4 | 4–1 | 1–2 | N/A | 120–59 |
Przypisy
- ↑ ATP Staff , Introducing Mr. & Mrs. Monfils! Gael & Elina Tie The Knot [online], atptour.com, 16 lipca 2021 [dostęp 2021-07-16] (ang.).
- ↑ Wirtualna Polska Media , ATP Eastbourne: egzamin zdany celująco. Novak Djoković z tytułem i pokładami pewności siebie przed Wimbledonem – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 1 lipca 2017 [dostęp 2017-11-14] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media , Roland Garros: Gael Monfils pokonał Dustina Browna w meczu showmanów, Jo-Wilfried Tsonga nad przepaścią – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 30 maja 2017 [dostęp 2017-11-14] (pol.).
- ↑ Wirtualna Polska Media , US Open: Rafael Nadal wygrał kolejną czterosetową batalię. Juan Martin del Potro kontra Dominic Thiem w 1/8 finału – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 3 września 2017 [dostęp 2017-11-14] (pol.).
- ↑ Rogers Cup: Rafael Nadal into Montreal final against Daniil Medvedev after Gael Monfils withdrawal, „BBC Sport”, 11 sierpnia 2019 [dostęp 2020-05-03] (ang.).
Bibliografia
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-30] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-30] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-30] (ang.).