G-dur – durowa gama muzyczna, której toniką jest g. Jej dźwięki to: g, a, h, c, d, e, fis, g. Tonacja G-dur zawiera jeden krzyżyk.

Gama G-dur zapisana za pomocą przygodnych znaków chromatycznych
Gama G-dur zapisana za pomocą znaków przykluczowych

Pokrewną jej molową tonacją równoległą jest e-moll^[1], jednoimienną molową – g-moll.

G-dur to również akord, zbudowany z pierwszego (g), trzeciego (h) i piątego (d) stopnia gamy G-dur.

Akord G-dur

Znane dzieła w tonacji G-dur:

• Johann Sebastian Bach – III Koncert Brandenburski
• Wolfgang Amadeus Mozart – Mała nocna serenada (Eine kleine Nachtmusik)
• Ludwig van Beethoven – IV Koncert fortepianowy
• Antonín Dvořák – VIII Symfonia
• Gustav Mahler – IV Symfonia
• Krzysztof Penderecki – Menuet G-dur
• Don McLean – American Pie

• pokrewieństwo tonacji
• skala durowa
• znaki przykluczowe

• G major scale. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).
• G major chord. [w:] WolframAlpha Computational Knowledge Engine [on-line]. Wolfram Alpha LLC — A Wolfram Research Company. [dostęp 2018-07-07]. (ang.).

• p
• d

Koło kwintowe

Deses=C C His=C gisis=a a heses=a Asas G e fes Eses D h ces Heses A fis ges Fes E cis des Ces H gis as Ges Fis dis es Des Cis ais b As Gis eis f Es Dis his c B Ais fisis g F Eis cisis d

W czerwonym pierścieniu znajdują się nazwy tonacji durowych, w zielonym – molowych. Teoretycznie istniejące, ale niestosowane w praktyce tonacje enharmoniczne zapisane są drobną czcionką. W zewnętrznym szarym pierścieniu pokazane są odpowiadające danej gamie znaki przykluczowe.