Głos Ameryki
| |
 Siedziba Centrali Głosu Ameryki w Waszyngtonie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Adres |
330 Independence Avenue SW, Waszyngton, DC 20407, Stany Zjednoczone |
| Data założenia |
1 lutego 1942 |
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych  | |
Położenie na mapie Dystryktu Kolumbii  | |
 38°53′13,4030″N 77°00′57,9146″W/38,887056 -77,016087
| |
| Strona internetowa | |
Głos Ameryki (ang. Voice of America, VOA), potocznie Głos Ameryki z Waszyngtonu – rządowa rozgłośnia Stanów Zjednoczonych powstała 1 lutego 1942 roku[1][2], nadająca programy dla zagranicy po angielsku i w ponad 40 innych językach[3]. Prezentuje stanowisko polityczne władz USA za granicą[4].
Działalność
VOA produkuje treści cyfrowe, telewizyjne i radiowe w ponad 40 językach, które dystrybuuje do 2200 stacji afiliacyjnych na całym świecie[3]. Audycje Głosu Ameryki dostępne są na falach krótkich, za pośrednictwem satelitów, naziemnych nadajników UKF oraz w internecie, docierają do szacowanej cotygodniowej widowni wynoszącej 237 milionów ludzi[3]. VOA jest częścią amerykańskiej agencji Global Media (USAGM), agencji rządowej, która nadzoruje wszystkie niewojskowe amerykańskie transmisje międzynarodowe[3]. Jest finansowana przez Kongres Stanów Zjednoczonych[3]. Niezależność redakcyjna VOA jest gwarantowana przez amerykańskie prawo[3][5][6].
Misją VOA jest przekazywanie wiarygodnych, dokładnych, obiektywnych i wyczerpujących informacji reprezentujących Amerykę[3].
W okresie zimnej wojny audycje Głosu Ameryki (wraz z BBC i Radio Wolna Europa) były traktowane przez ZSRR jako skierowane przeciwko państwom bloku wschodniego – sygnał Głosu Ameryki był zagłuszany przez wyspecjalizowane struktury armii ZSRR, LWP i MSW PRL (podobnie jak transmisje BBC i Radia Wolnej Europy)[7][8]. W roku 2017 rozgłośnia została uznana w Rosji za agenta zagranicznego[9].
Historia polskiej audycji Głosu Ameryki
Głos Ameryki rozpoczął nadawanie polskiej audycji 7 maja 1942 roku[1]. Na przestrzeni lat zmieniały się godziny i częstotliwości, do nadawania wykorzystywano nawet 10 różnych częstotliwości w zakresie fal krótkich, z nadajników zlokalizowanych w różnych częściach świata (Europa, Azja i Stany Zjednoczone), część audycji była nadawana na fali średniej 1197 kHz z nadajnika Głosu Ameryki w Monachium[10]. Najdłuższy program zaczęto nadawać wkrótce po wprowadzeniu stanu wojennego (1981–1983) w PRL, wówczas nadawano dwugodzinny blok poranny w godz. 6–8 i pięciogodzinny blok wieczorny w godz. 20–1 po północy[10]. Po 1989 roku długość programu zredukowano, w 1991 roku nadawano godzinny program poranny w godz. 6.30–7.30 i trzygodzinny program wieczorny w godz. 22–1 i ograniczono też liczbę częstotliwości[10]. W końcu lat 90. XX wieku polskie programy Głosu Ameryki były też dostępne w internecie, transmitowane technologią RealAudio[10]. Od 2001 roku nadawano 15 minut audycji dziennie, w godzinach 17–17.15 czasu polskiego[10]. Ostatnia audycja Głosu Ameryki z Waszyngtonu, prowadzona przez Wojciecha Żórniaka, została nadana 27 lutego 2004 roku[10].
Zobacz też
- Radio Wolna Europa
- RIAS
- Radio Free Asia
- Soft power
- Zagłuszanie radiowe zachodnich radiostacji prowadzone przez ZSRR i inne państwa bloku wschodniego w okresie zimnej wojny
Przypisy
- ↑ a b Voice Of America: VOA History. (ang.).
- ↑ Voice Of America: VOA Through the Years. 2017-04-03. (ang.).
- ↑ a b c d e f g Voice of America: Mission and Values. (ang.).
- ↑ Głos Ameryki, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-07-03].
- ↑ Voice of America: Firewall Transcript. 2018-08-17. (ang.).
- ↑ Voice of America: Firewall Video. 2018-08-17. (ang.).
- ↑ Polskie Radio: Zagłuszanie zachodnich rozgłośni. 2012-04-23.
- ↑ Nowy Dziennik – Polish Daily News: Głos Ameryki Po Polsku – spotkanie z Henrykiem Grynbergiem. 2014-06-12.
- ↑ Russia designates Radio Free Europe and Voice of America as ‘foreign agents’. [w:] Reuters [on-line]. 2017-12-05. [dostęp 2022-11-23]. (ang.).
- ↑ a b c d e f Radio Wolna Europa & Głos Ameryki & BBC. „Solidarność PW – Pismo OZ NSZZ „Solidarność” w Politechnice Warszawskiej, Wydanie specjalne, Nr 19/2014/73–e”, s. 15, maj 2014. KZ NSZZ Solidarność w Politechnice Warszawskiej.