Frank Wykoff
 Frank Wykoff (1936) | ||||||||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
Frank Clifford Wykoff | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
29 października 1909 | |||||||||||||||
| Data i miejsce śmierci |
1 stycznia 1980 | |||||||||||||||
| Wzrost |
178 cm | |||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Frank Clifford Wykoff (ur. 29 października 1909 w Des Moines, zm. 1 stycznia 1980 w Altadenie[1]) – amerykański lekkoatleta sprinter, trzykrotny mistrz olimpijski.
Jako pierwszy człowiek w historii zdobył trzy złote medale olimpijskie w biegu sztafetowym, za każdym razem poprawiając lub wyrównując rekord świata. Podczas amerykańskich kwalifikacji przed igrzyskami olimpijskimi w 1928 zwyciężył w biegu na 100 metrów zostawiając w pokonanym polu m.in. Charliego Paddocka. Został również mistrzem USA (AAU) na tym dystansie[2]. Na igrzyskach w Amsterdamie zajął 4. miejsce w biegu na 100 metrów, zaś w sztafecie 4 × 100 metrów zdobył złoty medal (Wykoff biegł na pierwszej zmianie, a po nim James Quinn, Charles Borah i Henry Russell). Sztafeta w finale wyrównała rekord świata wynikiem 41,0 s[1][3].
Od 1929 Wykoff studiował na Uniwersytecie Południowej Kalifornii. Został akademickim mistrzem USA (NCAA) na 100 jardów w 1930 i 1931[4], akademickim mistrzem IC4A w 1930, 1931 i 1932[5] oraz mistrzem USA (AAU) na tym dystansie w 1931[2]. W maju 1930 ustanowił rekord świata w biegu na 100 jardów wynikiem 9,4 s. W 1931 był członkiem sztafety 4 × 110 jardów, która w barwach Uniwersytetu Południowej Kalifornii pobiła rekord świata czasem 40,8 s[6].
Na igrzyskach olimpijskich w 1932 w Los Angeles startował tylko w sztafecie 4 × 100 metrów, która zdobyła złoty medal olimpijski poprawiając rekord świata na 40,0 s. Wykoff wystąpił na ostatniej zmianie (przed nim biegli Robert Kiesel, Emmett Toppino i Hector Dyer). Na kolejnych igrzyskach olimpijskich w 1936 w Berlinie Wykoff znowu zajął 4. miejsce w finale biegu na 100 metrów, a w sztafecie zdobył swój trzeci złoty medal poprawiając rekord świata na 39,8 s. (skład sztafety: Jesse Owens, Ralph Metcalfe, Foy Draper i Wykoff na ostatniej zmianie)[1][7].
Później Wykoff pracował w systemie szkolnictwa w Kalifornii aż do przejścia na emeryturę w 1972. Był dyrektorem szkół specjalnych.
Przypisy
- ↑ a b c Frank Wykoff [online], olympedia.org [dostęp 2020-07-05] (ang.).
- ↑ a b United States Championships (Men 1876–1942) [online], GBRAthletics [dostęp 2021-06-03] (ang.).
- ↑ Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF, s. 133 [dostęp 2020-07-05] (ang.).
- ↑ NCAA Division I Championships (Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2021-06-03] (ang.).
- ↑ IC4A Championships (1876–1942) [online], GBRAthletics [dostęp 2021-06-03] (ang.).
- ↑ Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF, s. 14, 137 [dostęp 2020-07-05] (ang.).
- ↑ Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF, s. 134 [dostęp 2020-07-05] (ang.).
| 1876–1878 New York Athletic Club | |
|---|---|
| 1879–1888 NAAAA | |
| 1888–1979 Amateur Athletic Union |
|
| 1980–1992 The Athletics Congress | |
| od 1993 Mistrzostwa USA |
|
