Edward Caruana Dingli
 Autoportret artysty, ok. 1930 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Język | |
| Dziedzina sztuki | |
Edward Caruana Dingli (ur. 10 sierpnia 1876, zm. 9 maja 1950)[1] – maltański malarz działający w pierwszej połowie XX wieku. Specjalizował się w malarstwie portretowym, malował też sceny rodzajowe i krajobrazy.
Biografia
Edward Caruana Dingli urodził się 10 sierpnia 1876 r. w Valletcie[2] jako syn Raphaela Caruany Dingli i Marthy z domu Garroni[3]. Idąc śladami swojego ojca rozpoczął służbę publiczną w Royal Malta Regiment of Militia, a później przeniósł się do Royal Malta Artillery[4]. W wieku 24 lat ożenił się z Charlottą Mariettą Giovanną Falzon, z którą miał dwoje dzieci. Ich małżeństwo przetrwało 13 lat[5].
W 1913 roku odszedł z wojska i w wieku 37 lat został pełnoetatowym artystą[6]. Po rozstaniu z żoną w 1913 roku miał, rzekomo skandaliczny, związek z Olgą Galeą Naudi z domu Barbora, wieloletnią znajomą Edwarda i żoną byłego wojskowego Carlo Galei Naudiego. Związek ten trwał przez większą część jego życia[5]. Przez całą swoją karierę malował różne portrety Olgi[5].
Ze względu na to, że urodził się w artystycznej rodzinie i miał dobre kontakty z maltańską elitą oraz brytyjskim rządem na Malcie, Caruana Dingli dzięki rodzinnym powiązaniom ze sceną artystyczną Malty, jak również z klasą polityczną kraju, znalazł pracę jako artysta[7]. W latach 1919–1947 był dyrektorem Government School of Arts na Malcie. Wielu jego uczniów później stało się znanymi maltańskimi artystami, w tym Willi Apap, Anton Inglott, Emvin Cremona i Esprit Barthet[2].
Edward Caruana Dingli był bratem Roberta Caruany Dingliego i stryjecznym dziadkiem Debbie Caruany Dingli, znanych malarzy maltańskich[8].
Praca artystyczna
Prace Caruany Dingliego obejmują olejne portrety, których głównymi tematami były wybitne postaci maltańskie, takie jak politycy, duchowni i prałaci. Z drugiej strony Caruana Dingli malował także folklorystyczne akwarele i gwasze przedstawiające maltański krajobraz, wiejskie pejzaże i lokalne sceny uliczne ze sprzedawcami, rolnikami i dziećmi grającymi w tradycyjne maltańskie gry[2]. Giuseppe Calì, który był mentorem i bliskim przyjacielem Caruany Dingliego, zachęcił go do skupienia się w pracy na realizmie, przy jednoczesnym zachowaniu romantycznego idealizmu[5].
We wczesnych latach dwudziestych XX wieku Caruana Dingli zaprojektował znaczek pocztowy przedstawiający alegoryczną figurę Melita, który to projekt, wraz z projektem Gianniego Velli został wykorzystany do wydania całej serii znaczków[9]. W 1928 roku zaprojektował również etykietę dla pierwszego maltańskiego piwa Farsons Pale Ale[10].
Prace Edwarda Caruany Dingliego można znaleźć w wielu kolekcjach na Malcie, takich jak Casino Maltese, Narodowym Muzeum Sztuk Pięknych (obecnie znanym jako MUŻA) w Auberge d’ Italie[5], a także w hotelu Phoenicia we Florianie, który posiada największą prywatną kolekcję dzieł artysty[11]. Obrazy znajdują się również w Muzeum Zakonu św. Jana w Londynie[12], a także w wielu prywatnych kolekcjach w Europie[7].
Dziedzictwo
W roku 2001 MaltaPost wydała serię pięciu znaczków z reprodukcjami prac artysty[13]. Od 8 maja do 6 czerwca 2010 roku miała miejsce duża wystawa prac malarza zatytułowana Edward Caruana Dingli – Portraits, Views and Folkloristic Scenes, i zorganizowana przez Fondazzjoni Patrimonju Malti. Na wystawie, którą ugościł Pałac Wielkiego Mistrza w Valletcie pokazywanych było 250 najwybitniejszych dzieł Edwarda Caruany Dingliego, zebranych z kolekcji z całej Europy[2][7].
Galeria
Przypisy
- ↑ Gordon Caruana Dingli: Edward Caruana Dingli. Geni, 2022-04-29. [dostęp 2022-12-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-12-05)]. (ang.).
- ↑ a b c d Portraits of an Artist. [w:] Malta Today [on-line]. 2010-05-12. [dostęp 2022-12-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-06-11)]. (ang.).
- ↑ Martha Caruana Dingli. Geni, 2022-04-29. [dostęp 2022-12-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-06-11)]. (ang.).
- ↑ Gordon Caruana Dingli: Major Raphael Caruana Dingli. Geni, 2021-11-08. [dostęp 2022-12-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-12-05)]. (ang.).
- ↑ a b c d e Kim Dalli: Caruana Dingli paintings under the hammer. [w:] Times of Malta [on-line]. 2014-11-01. [dostęp 2022-12-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-06-10)]. (ang.).
- ↑ Nadine Debattista Briffa, Nicholas de Piro, Natalino Fenech, Madeleine Gera, Paul Xuereb (ed.): Edward Caruana Dingli (1876–1950) – Portraits, Views and Folkloristic Scenes. Malta: Midsea Books, 2010. ISBN 978-9993273035. (ang.).
- ↑ a b c Liz Ayling: A Maltese artistic great: Edward Caruana Dingli exhibition. Malta Inside Out, 2010-04-16. [dostęp 2022-12-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-05-24)]. (ang.).
- ↑ Steven Bonello: Meet the Maltese - Debbie Caruana Dingli. Chevron, 2015-04-20. [dostęp 2022-05-17]. (ang.).
- ↑ Anthony Fenech. Edward Caruana Dingli’s MELITA Stamps. „The PSM journal”. 30 (1), s. 3–7, 04.2001. Malta Philatelic Society. [dostęp 2022-12-05]. [zarchiwizowane z adresu 2022-07-02]. (ang.).
- ↑ Michael Farrugia. The Farsons Experience. „Approaches to industrial heritage: what works?”, s. 59–62, 2013. [dostęp 2022-12-05]. [zarchiwizowane z adresu 2022-06-11]. (ang.).
- ↑ Edward Caruana Dingli paintings - Phoenicia Hotel Malta. issuu.com, 2010-04-02. [dostęp 2022-12-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-12-06)]. (ang.).
- ↑ Edward Caruana Dingli: All in Order. Museum of the Order of St John, 2022-08-14. [dostęp 2022-12-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-12-06)]. (ang.).
- ↑ Stamp Catalogue / Stamps issued in 2001 with the theme/s Paintings.. MaltaPost, 2001. [dostęp 2022-12-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-12-06)]. (ang.).