EP (od: extended play), minialbum, czwórka^[1], pot. epka^[2] – nagranie muzyczne, które zawiera więcej utworów niż singel, ale zwykle nie kwalifikuje się jako album lub LP^[3][4][5]. Współczesne minialbumy zawierają zazwyczaj co najmniej trzy utwory, a maksymalnie sześć, i są uważane za „tańsze i mniej czasochłonne” dla artysty w produkcji w porównaniu do albumów^[5]. Określenie EP początkowo odnosiło się do pewnych typów płyt winylowych innych niż przy standardowym odtwarzaniu (SP) i LP o częstotliwości 78 obr./min^[6], teraz jest on stosowany również do średniej długości płyt CD i muzyki w formacie plików do pobrania.

W Wielkiej Brytanii Official Charts Company definiuje granicę między klasyfikacją EP i albumów przy maksymalnej długości płyty w wysokości 25 minut i nie więcej niż czterech utworów na niej zawartych (nie licząc alternatywnych wersji dodatkowych utworów, jeśli są obecne)^[3][4]. Nowoczesne EP jest zwykle definiowane jako generalnie od czterech do sześciu utworów, przy czym niektóre źródła ustalają maksymalnie siedem utworów lub 28 minut jako sumy czasu trwania zawartych na nim utworów^[7].