Klasy dominacji
Klasy dominacji – wskaźnik dominacji używany w badaniach ekologicznych i zoocenologicznych, klasyfikujący poszczególne organizmy pod względem ich liczebności populacji. W grupach mało licznych gatunkowo wyróżnia się na ogół mniej klas, lecz o większej dominacji. W grupach liczniejszych gatunkowo wyróżniane są zazwyczaj niższe klasy dominacji. W badaniach nad owadami wodnymi najczęściej wyróżnia się następujące klasy[1][2]:
- eudominanci (D5) – liczebność powyżej 10%,
- dominanci (D4) – 5–10%,
- subdominanci (D3) – 2–5%,
- recedenci (D2) – 1–2%,
- subrecedenci (D1) – poniżej 1%.
W innych pracach wyróżnia się natomiast: dominantów (powyżej 5%), subdominantów (2–5%), influentów (1–2%) oraz gatunki akcesoryczne i obce (poniżej 1%)[3].
Przypisy
- ↑ Eugeniusz Biesiadka, Witold Kowalik. Water miters (Hydracarina) of the Western Bieszczady Mountains. I. Stagnant waters. „Acta Hydrobiologica”. 22. s. 279–298.
- ↑ Wskaźniki biocenotyczne stosowane przy porządkowaniu i analizie danych w badaniach ilościowych. Mieczysław Górny, Leszek Grüm (red.). PWN, 1981, s. 397–416.
- ↑ Przemysław Trojan: Ekologia ogólna. Wyd. IV. Warszawa: PWN, 1980, s. 419.
Bibliografia
- Stanisław Czachorowski: Opisywanie biocenozy – zoocenologia. Skrypt elektroniczny dla magistrantów. Wyd. 2 (uzupełnione i poprawione). Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie, 2006, s. 19–20.