Dick Advocaat

Dick Advocaat (2021)
Pełne imię i nazwisko	Dirk Nicolaas Advocaat
Data i miejsce urodzenia	27 września 1947 Haga
Wzrost	170 cm
Pozycja	pomocnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1966–1973 ADO Den Haag 147 (7) 1967 → San Fransisco Gales (wyp.) 7 (1) 1973–1977 Roda JC Kerkrade 113 (2) 1977–1979 VVV Venlo 74 (6) 1979 Chicago Sting 32 (3) 1979–1980 ADO Den Haag 11 (1) 1980 Chicago Sting 31 (1) 1980–1982 Sparta Rotterdam 61 (6) 1982–1983 Berchem Sport 10 (0) 1983–1984 FC Utrecht 39 (0) W sumie: 525 (27)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 1980–1984 DSVP Pijnacker 1984–1987 Holandia (asystent) 1987–1989 HFC Haarlem 1989–1991 Schiedamse Voetbalverenig 1991–1992 FC Dordrecht 1992 Holandia (asystent) 1992–1994 Holandia 1994–1998 PSV Eindhoven 1998–2001 Rangers FC 2002–2004 Holandia 2004–2005 Borussia Mönchengladbach 2005 Zjednoczone Emiraty Arabskie 2005–2006 Korea Południowa 2006–2009 Zenit Petersburg 2009–2010 Belgia 2009–2010 AZ Alkmaar 2010–2012 Rosja 2012–2013 PSV Eindhoven 2013–2014 AZ Alkmaar 2014 Serbia 2015 Sunderland 2016 Holandia (asystent) 2016–2017 Fenerbahçe SK 2017 Holandia 2018 Sparta Rotterdam (tymczasowo) 2018–2019 FC Utrecht 2019–2020 Feyenoord Rotterdam (tymczasowo) 2020–2021 Feyenoord 2021 Irak 2022–2023 ADO Den Haag
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Dirk Nicolaas „Dick” Advocaat (wym. [ˈdɪk ɑtfo(ʊ̯)ˈkaːt]; ur. 27 września 1947 w Hadze) – holenderski trener piłkarski i piłkarz, który występował na pozycji pomocnika.

Jako zawodnik grał najczęściej w holenderskich klubach drugiej ligi lub w zespołach walczących o utrzymanie w Eredivisie. W 1968 roku w barwach ADO Den Haag zdobył Puchar Holandii.

Na początku lat 80. rozpoczął pracę szkoleniową w amatorskim DSV Pijnacker, ale niedługo potem został etatowym pracownikiem KNVB, gdzie przez wiele lat współpracował z Rinusem Michelsem. Był jego asystentem w czasie, kiedy ten prowadził reprezentację Holandii; z tego okresu Advocaatowi zostało przezwisko „Mały Generał” (Michelsa nazywano „Dużym Generałem”). Ponadto od 1985 do 1986 pomagał następcy Michelsa, Leo Beenhakkerowi. Następnie samodzielnie opiekunem klubów niższych lig – Haarlemu i FC Dordrecht.

Jednocześnie od 1990 roku znów pomagał Michelsowi w pracy z drużyną narodową. Bliska znajomość z Michelsem umożliwiła mu w 1992 roku przejęcie po nim obowiązków trenera kadry. Chociaż początkowo miał ją prowadzić tylko w eliminacjach do Mundialu 1994, to – w dużej mierze dzięki wstawiennictwu Michelsa – pracował z nią także podczas mistrzostw, na których Pomarańczowi doszli do ćwierćfinału. W czasie kwalifikacji szkoleniowiec pożegnał się z doświadczonymi piłkarzami (Hans van Breukelen, Adrie van Tiggelen) i powoli wprowadzał do kadry młodych zawodników z Ajaksu Amsterdam. W grupie eliminacyjnej Holandia zajęła drugie miejsce, wyprzedzając m.in. Anglię, Polskę oraz Turcję, co oznaczało bezpośredni awans do turnieju. Na mistrzostwach Holendrzy przegrali w ćwierćfinale z późniejszymi triumfatorami Brazylijczykami, a niemal codziennie do prasy przedostawały się informacje, że w kadrze panuje fatalna atmosfera, a trener nie daje sobie rady z rozkapryszonymi i wykłócającymi się o wszystko zawodnikami. Niedługo po turnieju Advocaat złożył rezygnację, a misję budowy nowej reprezentacji przejął po nim Guus Hiddink.

Przez kolejne trzy lata prowadził PSV Eindhoven, z którym wywalczył mistrzostwo Holandii. W 1998 roku przyjął propozycję ze Szkocji i tam – trochę na uboczu wielkiego futbolu – udanie kontynuował dzieło rozpoczęte przez Waltera Smitha, umacniając pozycję Rangers na krajowych boiskach.

Pod koniec 2001 roku po przegranych eliminacjach do Mundialu 2002 z funkcji selekcjonera Pomarańczowych zrezygnował Louis van Gaal. Przez wiele tygodni szefowie federacji prowadzili rozmowy z kilkoma znanymi szkoleniowcami, ale każdy z nich odmawiał. Wybór więc ponownie padł na Advocaata, przed którym postawiono zadanie, wzorem jego wielkiego poprzednika i nauczyciela Michelsa, zdobycia mistrzostwa Europy. Na Euro 2004 Holendrzy doszli do półfinału, przegrywając po wyrównanym meczu z Portugalczykami. W Kraju Tulipanów taki wynik uznano jednak za porażkę, tym bardziej że Advocaat mocno naraził się kibicom i komentatorom już w grupowym meczu z Czechami, kiedy to prowadząc 2:0 pozwolił sobie na nieodpowiedzialne zmiany kadrowe i taktyczne, i w efekcie Holandia przegrała 2:3. Na jego następcę wyznaczono Marco van Bastena.

Pod koniec 2004 roku został trenerem Borussii Mönchengladbach. Po siedemnastu kolejkach podał się do dymisji, zostawiając zespół na piętnastym miejscu w lidze.

Wkrótce potem przyjął propozycję pracy z reprezentacją Zjednoczonych Emiratów Arabskich. Jednak w tym samym czasie z funkcją selekcjonera Korei Południowej zrezygnował jego rodak Johannes Bonfrère i to właśnie Advocaatowi Koreańczycy zaproponowali przygotowanie swojej reprezentacji do Mundialu 2006. Holender bez większych przeszkód wycofał się z poprzedniej umowy i poprowadził reprezentację Korei na niemieckim turnieju. Jego podopieczni nie powtórzyli wyniku z 2002 roku, kiedy zajęli czwarte miejsce i zakończyli swój udział na fazie grupowej, na trzecim miejscu po jednej wygranej (2:1 z Togo), remisie (1:1 z Francją) i porażce (0:2 ze Szwajcarią).

Po mistrzostwach wraz ze swoim rodakiem Guusem Hiddinkiem wyjechał do Rosji, gdzie został trenerem Zenitu Petersburg. Po półtora roku swojej pracy doprowadził klub, w którym występowali wówczas m.in. Anatolij Tymoszczuk, Ivica Križanac oraz reprezentanci Rosji: Władisław Radimow, Wiaczesław Małafiejew i Aleksandr Aniukow, do pierwszego w historii tytułu mistrza Rosji. W sezonie 2007/2008 jego podopieczni grali równie skutecznie na boiskach europejskich. Po wyeliminowaniu m.in. Standardu Liège, Villarreal CF, Olympique Marsylia, Bayeru 04 Leverkusen oraz Bayernu Monachium dotarli do finału Pucharu UEFA. W ostatnim meczu rozgrywek wygrali 2:0 z Rangers. Z funkcji trenera Zenitu został zwolniony 10 sierpnia 2009.

Dwa miesiące później zastąpił Franky’ego Vercauterena na stanowisku selekcjonera reprezentacji Belgii. W grudniu zaś okazało się, że będzie łączył je z pracą w AZ Alkmaar. W 2010 roku objął stanowisko selekcjonera reprezentacji Rosji, z którym to zespołem awansował na Euro 2012. Na Euro 2012 Rosjanie zakończyli turniej na trzecim miejscu w grupie. 1 lipca 2012 został po raz drugi trenerem PSV Eindhoven.

W październiku 2013 roku podpisał roczny kontrakt z AZ Alkmaar. Zastąpił on na stanowisku zwolnionego Gertjana Verbeeka^[1].

Od 22 lipca do 15 listopada 2014 był selekcjonerem reprezentacji Serbii.

Następnie prowadził angielski Sunderland, a w 2016 roku został szkoleniowcem tureckiego Fenerbahçe SK.

9 maja 2017 ogłoszono, że od 1 czerwca Advocaat po raz trzeci poprowadzi reprezentację Holandii i tym samym zakończy pracę w Fenerbahçe^[2]. W listopadzie 2017 roku po tym, jak nie zdołał się zakwalifikować z reprezentacją na MŚ 2018, zrezygnował ze stanowiska selekcjonera reprezentacji^[3].

W styczniu 2024 podano, że Advocaat zostanie selekcjonerem reprezentacji Curaçao i poprowadzi ją w eliminacjach mistrzostw świata 2026^[4].

• Holandia
• ćwierćfinał Mundialu 1994
• półfinał Euro 2004
• PSV Eindhoven:
• mistrzostwo Holandii 1997
• Puchar Holandii 1996
• Superpuchar Holandii 1996 i 1997
• Rangers FC
• mistrzostwo Szkocji 1999 i 2000
• Puchar Szkocji 1999 i 2000
• Puchar Ligi Szkockiej 1999
• Zenit Petersburg
• mistrzostwo Rosji 2007
• Superpuchar Rosji 2008
• Puchar UEFA 2008

• Analiza występu prowadzonej przez Advocaata reprezentacji Holandii na Mundialu 1994
• Analiza występu prowadzonej przez Advocaata reprezentacji Holandii na Euro 2004

• Profil na stronie soccerbase.com (ang.)
• Dick Advocaat w bazie RusTeam (ros.)