Daniel Evans (tenisista)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
23 maja 1990 |
| Wzrost |
175 cm |
| Gra |
praworęczny, jednoręczny bekhend |
| Status profesjonalny |
2006 |
| Zakończenie kariery |
aktywny |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
2 |
| Najwyżej w rankingu |
21 (7 sierpnia 2023) |
| Australian Open |
4R (2017) |
| Roland Garros |
2R (2022) |
| Wimbledon |
3R (2016, 2019, 2021) |
| US Open |
4R (2021) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
0 |
| Najwyżej w rankingu |
52 (26 kwietnia 2021) |
| Australian Open |
2R (2021) |
| Roland Garros |
2R (2019, 2020) |
| Wimbledon |
1R (2014, 2016, 2019) |
| US Open |
3R (2016) |
Daniel Evans (ur. 23 maja 1990 w Birmingham) – brytyjski tenisista, reprezentant kraju w Pucharze Davisa.
Kariera zawodowa
W cyklu ATP Tour w grze pojedynczej awansował do czterech finałów, odnosząc dwa zwycięstwa. Jego najlepszym osiągnięciem w turniejach Wielkiego Szlema jest czwarta runda Australian Open 2017 i US Open 2021.
W grze podwójnej osiągnął trzy finały w turniejach rangi ATP Tour.
Dnia 28 kwietnia 2017 w Barcelonie Evansa poddano kontroli dopingowej, a 23 czerwca władze ITF ujawniły, że w wyniku inspekcji wykryto w jego organizmie kokainę[1]. W październiku zawodnik został zawieszony na rok (od 23 kwietnia 2017 do 23 kwietnia 2018) i zobowiązany do zwrotu punktów w rankingu oraz kwoty 103 890 euro zarobionych od momentu przeprowadzenia testu do dnia opublikowania wyniku[1].
Najwyższe – 21. miejsce w singlu osiągnął podczas notowania 7 sierpnia 2023 roku. 26 kwietnia 2021 roku zanotował 52. pozycję w deblu.
Od 2009 roku reprezentuje Wielką Brytanię w rozgrywkach Pucharu Davisa. Do lutego 2023 roku rozegrał łącznie trzydzieści dwa mecze, z czego zwyciężył w dwunastu.
Finały w turniejach ATP Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (2–2)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 14 stycznia 2017 | Sydney | Twarda |  Gilles Müller
|
6:7(5), 2:6 |
| Finalista | 2. | 24 lutego 2019 | Delray Beach | Twarda |  Radu Albot
|
6:3, 3:6, 6:7(7) |
| Zwycięzca | 1. | 7 lutego 2021 | Melbourne | Twarda |  Félix Auger-Aliassime
|
6:2, 6:3 |
| Zwycięzca | 2. | 6 sierpnia 2023 | Waszyngton | Twarda |  Tallon Griekspoor
|
7:5, 6:3 |
Gra podwójna (0–3)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 3 kwietnia 2021 | Miami | Twarda |  Neal Skupski
|
 Nikola Mektić Mate Pavić
|
4:6, 4:6 |
| Finalista | 2. | 18 kwietnia 2021 | Monte Carlo | Ceglana | Neal Skupski
|
Nikola Mektić Mate Pavić
|
3:6, 6:4, 7–10 |
| Finalista | 3. | 14 sierpnia 2022 | Montreal | Twarda |  John Peers
|
Wesley Koolhof Neal Skupski
|
2:6, 6:4, 6–10 |
Przypisy
- ↑ a b Dan Evans: British tennis player banned for one year for positive cocaine test, „BBC Sport”, 3 października 2017 [dostęp 2018-05-26] (ang.).
Bibliografia
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-26] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-26] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-26] (ang.).