Cormac Murphy-O’Connor
| Kardynał prezbiter | |||
| |||
| |||
| Kraj działania | |||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
24 sierpnia 1932 | ||
| Data i miejsce śmierci |
1 września 2017 | ||
| Arcybiskup Westminster | |||
| Okres sprawowania |
2000–2009 | ||
| Prymas Anglii i Walii | |||
| Okres sprawowania |
2000 − 2009 | ||
| Wyznanie | |||
| Kościół | |||
| Prezbiterat |
28 października 1956 | ||
| Nominacja biskupia |
17 listopada 1977 | ||
| Sakra biskupia |
21 grudnia 1977 | ||
| Kreacja kardynalska |
21 lutego 2001 | ||
| Kościół tytularny | |||
| Data konsekracji | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Cormac Murphy-O’Connor (ur. 24 sierpnia 1932 w Reading, zm. 1 września 2017 w Londynie[1]) – angielski duchowny katolicki, emerytowany arcybiskup Westminster, kardynał.
Życiorys
Obronił licencjat z teologii na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie; także w Rzymie przyjął święcenia kapłańskie 28 października 1956 z rąk kardynała Valerio Valeriego. Został inkardynowany do rodzinnej diecezji Portsmouth, był wikarym parafii w Portsmouth i Fareham. W latach 1966–1969 był sekretarzem biskupa Dereka Worlocka, a 1969–1971 proboszczem parafii Niepokalanego Poczęcia w Southampton. Od 1971 pełnił funkcję rektora Kolegium Angielskiego w Rzymie; w marcu 1972 nadano mu tytuł prałata honorowego.
17 listopada 1977 mianowany biskupem Arundel i Brighton, został konsekrowany 21 grudnia 1977 w Arundel przez Michaela Bowena, arcybiskupa Southwark. Od 1983 współprzewodniczący (z ramienia Kościoła katolickiego) Międzynarodowej Komisji Anglikańsko-Rzymskokatolickiej, w latach 2000–2009 kierował Konferencją Biskupów Katolickich Anglii i Walii. Był wizytatorem apostolskim seminariów w Irlandii.
15 lutego 2000 został promowany na arcybiskupa Westminster, zastąpił zmarłego kardynała Basila Hume. 21 lutego 2001 Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, z tytułem prezbitera Santa Maria sopra Minerva. Od marca 2001 kardynał Murphy-O’Connor był członkiem Rady Kardynalskiej ds. badania Ekonomicznych i Organizacyjnych Problemów Stolicy Świętej; brał udział w sesjach Światowego Synodu Biskupów w Watykanie, a w październiku 2003 reprezentował Jana Pawła II (w charakterze specjalnego wysłannika) na obchodach 50-lecia ustanowienia katolickiej diecezji w Sztokholmie. W latach 2001–2006 był wiceprzewodniczącym Rady Konferencji Episkopatów Europy.
Brał udział w konklawe 2005, które wybrało papieża Benedykta XVI.
3 kwietnia 2009 papież Benedykt XVI przyjął jego rezygnację z kierowania archidiecezją Westminster. Następcą został dotychczasowy arcybiskup Birmingham, Vincent Nichols.
24 sierpnia 2012 w związku z ukończeniem 80. roku życia utracił prawo do czynnego uczestniczenia w przyszłych konklawe.
Przypisy
- ↑ Peter Stanford: Cardinal Cormac Murphy-O’Connor obituary. guardian.com, 2017-09-01. [dostęp 2017-09-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-01)]. (ang.).
Bibliografia
- sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
- Cormac Murphy-O’Connor [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2017-09-01] (ang.).