Chaetopelma
| Chaetopelma | |||
| Ausserer, 1871 | |||
 Chaetopelma olivaceum | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj |
Chaetopelma | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Chaetopelma aegyptiaca Ausserer, 1871 | |||
| Synonimy | |||
| |||
Chaetopelma – rodzaj pająków z infrarzędu ptaszników i rodziny ptasznikowatych. Obejmuje 8 opisanych gatunków. Zamieszkują głównie wschód regionu śródziemnomorskiego.
Morfologia
Karapaks jest owalny, dłuższy niż szeroki, o lekko wyniesionej części głowowej z małym i słabo wysklepionym wzgórkiem ocznym[1]. Oczy pary przednio-bocznej leżą bardziej z przodu niż pary przednio-środkowej, a oczy pary tylno-bocznej bardziej z tyłu lub na równi z oczami pary tylno-środkowej[1][2]. Jamki karapaksu są głębokie i mogą być proste lub odgięte. Szczękoczułki pozbawione są rastellum[1]. Warga dolna ma kuspule tylko w części środkowej, a bywa ich od 20 do 60. Szczęki mają od 60 do 120 kuspuli i pozbawione są serruli[1][2]. Bruzda między szczękami a sternum jest umiarkowanie głęboka i leżą przy niej owalne sigilla. Sternum jest kształtu owalnego i ma trzy pary małych sigillów, z których tylna oddalona jest od tylnego jego brzegu o co najmniej swoją średnicę. Odnóża są smukłe. Golenie mają dwa, a nadstopia jeden szereg trichobotrii nitkowatych. Stopy są pozbawione kolców i mają dwa równoległe szeregi grzbietowych trichobotrii maczugowatych, przemieszanych z trichobotriami nitkowatymi. Stopy wieńczy pojedynczy, górny, nieząbkowany pazurek. Na spodnich stronach stóp i nadstopii występują skopule, przynajmniej u Ch. olivaceum o metalicznym połysku niebieskozielonym. Opistosoma jest jednolicie brązowa lub ciemnoszara[1][2], pozbawiona włosków parzących. Występują na niej dwie pary kądziołków przędnych, z których tylno-środkowa jest bardzo krótka, a tylno-boczna trójczłonowa, zaopatrzona w gruczoły przędne, o członie ostatnim palczastym. Nogogłaszczki samca mają dłuższe niż szerokie, dwupłatowe cymbium oraz długi, cienki i pozbawiony kili embolus. Genitalia samicy cechuje spermateka złożona z dwóch długich, nitkowatych zbiorników o jedno- lub dwupłatowym wierzchołku[1].
Rozprzestrzenienie
Niemal wszystkie gatunki zamieszkują wschodnią część regionu śródziemnomorskiego w krainie palearktycznej, jedynym wyjątkiem jest Ch. webborum znany wyłącznie z Kamerunu w krainie etiopskiej, co do którego przypuszcza się, że został sklasyfikowany w tym rodzaju błędnie[1]. Najliczniej rodzaj reprezentowany jest w anatolijskiej Turcji, gdzie występują cztery gatunki. Po dwa gatunki mają w swej faunie Cypr i Syria[3]. Z kolei Ch. lymberakisi z Krety jest jedynym ptasznikowatym Europy[2][3].
Taksonomia
Takson ten wprowadzony został w 1871 roku przez Antona Ausserera jako podrodzaj w obrębie rodzaju Ischnocolus[1].
Do rodzaju tego zalicza się 8 opisanych gatunków[3][4]:
- Chaetopelma altugkadirorum Gallon, Gabriel et Tansley, 2012
- Chaetopelma concolor (Simon, 1873)
- Chaetopelma karlamani Vollmer, 1997
- Chaetopelma lymberakisi Chatzaki et Komnenov, 2019
- Chaetopelma olivaceum (C.L. Koch, 1841)
- Chaetopelma persianum Zamani et West, 2023
- Chaetopelma turkesi Topçu et Demircan, 2014
- Chaetopelma webborum Smith, 1990
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Jose Paulo Leite Guadanucci, Richard C. Gallon. A revision of the spider genera Chaetopelma Ausserer 1871 and Nesiergus Simon 1903 (Araneae, Theraphosidae, Ischnocolinae). „Zootaxa”. 1753, s. 34-48, 2008. DOI: 10.11646/zootaxa.1753.1.2.
- ↑ a b c d Maria Chatzaki, Marjan Komnenov. Description of a new Chaetopelma (Araneae, Theraphosidae) species from Crete and a re-description of Macrothele cretica Kulczyński, 1903 (Araneae, Macrothelidae). „Zootaxa”. 4544 (2), s. 269-284, 2019. DOI: 10.11646/zootaxa.4544.2.7.
- ↑ a b c Gen. Chaetopelma Ausserer, 1871. [w:] World Spider Catalog [on-line]. Natural History Museum Bern. [dostęp 2022-07-29].
- ↑ Alireza Zamani, Rick C. West. A new species of Chaetopelma Ausserer, 1871 (Araneae, Theraphosidae) from Iran. „ZooKeys”. 1174, s. 75–84, 2023. DOI: 10.3897/zookeys.1174.109135.