Cerkiew Cudu św. Michała Archanioła w Chołowicach
![]() | |||||||||||||||||
kościół filialny | |||||||||||||||||
![]() Widok od strony południowej | |||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||||
Parafia | |||||||||||||||||
Wezwanie |
Ducha Świętego (obecnie); | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Położenie na mapie gminy Krasiczyn ![]() | |||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski ![]() | |||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego ![]() | |||||||||||||||||
Położenie na mapie powiatu przemyskiego ![]() | |||||||||||||||||
![]() |
Cerkiew pw. św. Michała Archanioła w Chołowicach – greckokatolicka, filialna cerkiew, zbudowana w 1897, obecnie Kościół Pojednania pw. Ducha Świętego.
Budowla murowana, trójdzielna, z dużą kruchtą od frontu. Wyższa i szersza nawa zwieńczona dużą kopułą na ośmiobocznym bębnie. Prezbiterium zamknięte trójbocznie, z dwiema zakrystiami. Nad kruchtą i babińcem dachy dwuspadowe, w pozostałej części wielopołaciowe. Cerkiew należała do parafii greckokatolickiej w Olszanach.
Podczas II wojny światowej pogranicznicy sowieccy urządzili w kopule punkt obserwacyjny. Podczas wycofywania się spalili cerkiew.
Wejście na plac cerkiewny przez kamienną dzwonnicę-bramę, wzniesioną w latach 30. XX w. Na dzwonnicy wolno stojącej 3 dzwony odlane w 1991 r. w ludwisarni Walerii i Jana Felczyńskich w Przemyślu.
- 70 kg z napisem: Imię moje Maria. Pamięci mojej matki. Chołowice 1991.
- 100 kg z napisem: Imię moje Anna. Pamięci żony Anny Szuban. Chołowice 1991.
- 220 kg z napisem: Dla upamiętnienia wizyty Jana Pawła II na przemyskiej ziemi. 1.06.1991.
W latach 1993–1996 cerkiew została odbudowana w pierwotnym kształcie jako Kościół Pojednania pw. Ducha Świętego. Jest kościołem filialnym parafii w Krasiczynie. We wnętrzu Krzyż Pojednania oraz polichromia obrazująca działalność Ducha Świętego, wykonana przez muzułmanina Timura Karima. Obok wejścia do świątyni ocalałe fragmenty kamiennych nagrobków z dawnego cmentarza.
- Elewacja frontowa
- Elewacja północna
- Widok od strony prezbiterium
Bibliografia
- Stanisław Kryciński, Pogórze Przemyskie, wyd. REWASZ, Pruszków 2007
- Losy cerkwi w Polsce po 1944 roku, praca zbiorowa, wyd. Reg. Ośr. Studiów i Ochr. Środowiska Kulturowego w Rzeszowie, 1977