Ceratobasidium
 Podstawkorożek szarawy | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj |
podstawkorożek |
| Nazwa systematyczna | |
| Ceratobasidium D.P. Rogers Univ. Iowa Stud. nat. Hist. 17(5): 4 (1935) | |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Ceratobasidium calosporum D.P. Rogers 1935 | |
Ceratobasidium D.P. Rogers (podstawkorożek) – rodzaj grzybów z rodziny (Amylocorticiaceae)[1].
Charakterystyka
Bazydiokarpy rozpostarte, cienkie i często niepozorne, gładkie, woskowate do suchych i pajęczynowate, o barwie od białawej do jasnoszarej. Mikroskopowo mają stosunkowo szerokie strzępki bez sprzążek i podstawki o kształcie od kulistego do prostopadłościannego lub maczugowate z 2 do 4 stosunkowo dużymi sterygmami. Bazydiospory kuliste do cylindrycznych (wydłużone i robakowate u gatunku typowego), gładkie i bezbarwne. Często wytwarzają wtórne zarodniki, które kiełkują. Czasami wytwarzają sklerocja[2].
Są to głównie grzyby saprotroficzne, występujące w glebie i wytwarzające owocniki na martwych pędach i resztkach roślin. Niektóre występują na liściach i łodygach, wyizolowano też kilka gatunków mykoryzujących ze storczykami. Większość gatunków jest rozprzestrzeniona na całym świecie[2]. Niektóre gatunki są oportunistycznymi pasożytami roślin, wywołującymi szereg chorób o znaczeniu gospodarczym. W Polsce występuje podstawkorożek zbożowy wywołujący u zbóż ostrą plamistość oczkową[3]. Jeden gatunek to grzyb naporostowy[4].
Systematyka i nazewnictwo
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Ceratobasidiaceae, Cantharellales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Synonimy naukowe: Koleroga Donk, Pellicularia Cooke[5].
Polską nazwę podał Władysław Wojewoda w 2003 r., wcześniej opisywał ten rodzaj pod nazwą rożek[6].
- Ceratobasidium cereale D.I. Murray & Burpee 1984 – podstawkorożek zbożowy
- Ceratobasidium cornigerum (Bourdot) D.P. Rogers 1935 – podstawkorożek szarawy
Nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum[7]. Wykaz gatunków i nazwy polskie według W. Wojewody[6].
Przypisy
- ↑ a b Index Fungorum [online] [dostęp 2014-02-10] (ang.).
- ↑ a b P. Roberts, Rhizoctonia-forming fungi, Kew: Royal Botanic Gardens, 1999, s. 239, ISBN 1-900347-69-5.
- ↑ Joanna Marcinkowska, Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii, Warszawa: PWRiL, 2012, s. 324, ISBN 978-83-09-01048-7.
- ↑ Paul Diederich i inni, Flora of Lichenicolous Fungi. Volume 1 · Basidiomycota, Luksemburg: National Museum of Natural History, 2022, s. 52–53, ISBN 978-2-919877-26-3.
- ↑ Species Fungorum [online] [dostęp 2014-01-03] (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 100–101, ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ Index Fungorum (gatunki). [dostęp 2013-03-05]. (ang.).