Carlos Palomino
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
174 cm |
| Styl walki |
praworęczny |
| Kategoria wagowa |
półśrednia |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk |
38 |
| Zwycięstwa |
31 |
| Przez nokauty |
19 |
| Porażki |
4 |
| Remisy |
3 |
Carlos Palomino (ur. 10 sierpnia 1949 w San Luis Río Colorado) – meksykański bokser, zawodowy mistrz świata kategorii półśredniej.
Gdy miał dziesięć lat, jego rodzina przeniosła się do Stanów Zjednoczonych i zamieszkała w Santa Ana. Palomino odnosił sukcesy w boksie amatorskim, gdy służył w United States Army. Był mistrzem armii w 1971 i 1972 w wadze półśredniej, a także amatorskim mistrzem USA (AAU) w wadze lekkopółśredniej w 1972 (pokonał wówczas przyszłego mistrza olimpijskiego Sugar Raya Sealesa[1].
Rozpoczął karierę boksera zawodowego w 1972. Po wygraniu 10 walk i zremisowaniu jednej doznał w 1974 pierwszej porażki, gdy pokonał go Andy Price. W listopadzie 1975 zremisował z wysoko notowanym Hedgemonem Lewisem.
22 czerwca 1976 w Londynie zmierzył się z mistrzem świata organizacji World Boxing Council w wadze półśredniej Johnem Straceyem. Pokonał go przez techniczny nokaut w 12. rundzie i został nowym mistrzem świata[2].
Palomino w obronie zdobytego tytułu mistrzowskiego pokonał kolejno: Armando Muñíza 21 stycznia 1977 w Los Angeles przez techniczny nokaut w 15. rundzie[3], Dave’a Boya Greena 14 czerwca 1977 w Londynie przez nokaut w 11. rundzie[4], Everaldo Costę Azevedo 13 września 1977 w Los Angeles na punkty[5], José Palaciosa 10 grudnia 1977 w Los Angels przez nokaut w 13. rundzie[6], Ryu Sorimachi 11 lutego 1978 w Las Vegas przez nokaut w 7. rundzie[7], Mimouna Mohatara 18 marca 1978 w Las Vegas przez techniczny nokaut w 9. rundzie[8] i ponownie Armando Muñíza 25 maja 1978 w Los Angeles na punkty[9].
W kolejnej walce Palomino stracił tytuł mistrzowski. 14 stycznia 1979 w San Juan Wilfred Benítez pokonał go niejednogłośnie na punkty[10][11].
W następnej walce Palomino zmierzył się z Roberto Duránem, który przeszedł do wagi półśredniej po rezygnacji z tytułu mistrzowskiego w wadze lekkiej. 22 czerwca 1979 Durán jednogłośnie zwyciężył na punkty. Po tej walce Palomino wycofał się z zawodowego uprawiania boksu.
Próbował swych sił jako aktor, występując w wielu filmach i programach telewizyjnych. Jego młodszy brat Paul Palomino był bokserem amatorskim. Zginął wraz z pozostałymi członkami reprezentacji USA w katastrofie lotniczej na Okęciu w 1980.
Carlos Palomino powrócił do zawodowego uprawiania boksu w 1997. W wieku 48 lat wygrał cztery walki przez nokaut (w tym z byłym mistrzem świata René Arredondo, ale w kolejnej przegrał na punkty w maju 1998 z Wilfredo Riverą i ostatecznie zakończył karierę pięściarską.
Został wybrany w 2004 do Międzynarodowej Bokserskiej Galerii Sławy[12].
Filmografia
- Filmy fabularne[13]
| Rok | Tytuł | Rola | Reżyser |
|---|---|---|---|
| 1983 | Taniec krasnoludków (Dance of the Dwarfs) | bandyta | Gus Trikonis |
| Nieznajomi się całują (Strangers Kiss) | Esteban | Matthew Chapman | |
| 1987 | A jednak żyje 3: Wyspa żyjących (It’s Alive III: Island of the Alive) | pierwszy Kubańczyk | Larry Cohen |
| Nasty Hero (TV) | Carlos | Nick Barwood | |
| Szaleństwo (Rampage) | Nestode | William Friedkin | |
| 1988 | Kamienie Ibarry (Stones for Ibarra) | Julian Palacio | Jack Gold |
| 1989 | Cicha noc, śmierci noc III: Przygotuj się na najgorsze (Silent Night, Deadly Night 3: Better Watch Out!) | kierowca ciężarówki | Monte Hellman |
| Pięści ze stali (Fists of Steel) | Carlos Diaz | Jerry Schafer | |
| 1991 | Bomba zegarowa (Timebomb | Pan Green | Avi Nesher |
| Brutalna gra (Legal Tender) | detektyw Hernandez | Jag Mundhra | |
| 1992 | Mój samuraj (My Samurai) | detektyw Ramirez | Fred H. Dresch |
| 1993 | Geronimo: amerykańska legenda (Geronimo: An American Legend) | sierżant Turkey | Walter Hill |
| Patrz do końca (Die Watching) | detektyw Barry | Charles Davis | |
| 1994 | Anioł pożądania (Criminal Passion) | głos | Donna Deitch |
| Mecz śmierci (Death Match) | Dock Foreman | Joe Coppoletta | |
| 1996 | Dzikie serca (Criminal Hearts, wideo) | Ramon | Dave Payne |
| One Clean Move (krótkometrażowy) | barman | D.W. Brown | |
| Detonator | detektyw Martin Ortiz | Garrett Clancy | |
| 1999 | Ostatni skok (If... Dog... Rabbit) | Cesar | Matthew Modine |
| 2000 | Cena sławy (Price of Glory) | Oscar | Carlos Avila |
| 2002 | Turn of Faith | Angelo Muro | Charles Jarrott |
| 2004 | Tommy Riley (Fighting Tommy Riley) | Hector | Eddie O’Flaherty |
| Taśmy zbrodni (American Crime) | Phillby | Dan Mintz | |
| 2015 | Callejero (Uliczny) | Javier Sr. | Ray Gallardo |
| 2019 | Relish | złota rączka | Justin Isaac Ward |
- Seriale
| Rok | Tytuł | Rola | Uwagi |
|---|---|---|---|
| 1978 | Taxi | w roli samego siebie | 1 odcinek |
| 1979 | Biały cień (The White Shadow) | 1 odcinek | |
| 1980 | Buck Rogers w XXV wieku (Buck Rogers in the 25th Century) | olimpijczyk | odc. „Olimpiada” („Olympiad”) |
| 1984 | Legmen | Joey Bazan | odc. „Wciąż żyję o piątej” („Still Alive at Five”) |
| 1985 | Autostrada do nieba (Highway to Heaven) | Mendoza | odc. „Pobłogosław chłopców w błękicie” („Bless the Boys in Blue”) |
| 1986 | Nieustraszony (Knight Rider) | w roli samego siebie | odc. „Odkupienie mistrza” („Redemption of a Champion”) |
| Posterunek przy Hill Street (Hill Street Blues) | Ramon | odc. „Sprawa Klappa” („A Case of Klapp”) | |
| 1992 | Gliniarz i prokurator (Jake and the Fatman) | Juanito Santana | odc. „Tylko ty, tylko ja” („Just You, Just Me”) |
| 1994 | Nowojorscy gliniarze (NYPD Blue) | Jesus Cepeda | odc. „Zeppo Marks Brothers” |
| 1996 | Wysoka fala (Chasing Mavericks) | Paco | 2 odc. „Cokolwiek, kiedykolwiek i gdziekolwiek” („Anything, Anytime, Anywhere”) |
| 1997 | Diagnoza morderstwo (Diagnosis Murder) | ogrodnik | odc. „Komedia to morderstwo” („Comedy Is Murder”) |
| 1998–99 | Air America | Hector Ramirez | 2 odcinki |
| 1999 | Star Trek: Voyager | bokser | odc. „Walka” („The Fight”) |
| 2001 | Reba | dr Gomez | odc. „Każde zdjęcie opowiada historię” („Every Picture Tells a Story”) |
| 2003 | Pozdrowienia z Tucson (Greetings from Tucson) | Pan Sanchez | odc. „Rywalizacja rodzeństwa” („Sibling Rivalry”) |
| Bracia García (The Brothers Garcia) | Guillermo | odc. „Strefa Spinu” („The Spin Zone”) |
Przypisy
- ↑ James B. Roberts, Alexander G. Skutt: The Boxing Register. International Hall of Fame Official Record Book. Wyd. 4. Ithaca: McBooks Press, Inc., 2006, s. 558. ISBN 978-1-59013-121-3. (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1976-06-22 Carlos Palomino w rsc 12 (15) John H. Stracey, The Arena, Wembley, London, England - WBC [online], boxrec.com [dostęp 2013-09-15] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-04] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1977-01-22 Carlos Palomino w rsc 15 (15) Armando Muniz, Olympic Auditorium, Los Angeles, California, USA – WBC [online], boxrec.com [dostęp 2013-09-15] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1977-06-14 Carlos Palomino w co 11 (15) Dave Boy Green, The Arena, Wembley, London, England - WBC [online], boxrec.com [dostęp 2013-09-15] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-04] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1977-09-13 Carlos Palomino w pts 15 Everaldo Costa Azevedo, Olympic Auditorium, Los Angeles, California, USA – WBC [online], boxrec.com [dostęp 2013-09-15] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-04] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1977-12-10 Carlos Palomino w co 13 (15) Jose Palacios, Olympic Auditorium, Los Angeles, California, USA – WBC [online], boxrec.com [dostęp 2013-09-15] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-04] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1978-02-11 Carlos Palomino w co 7 (15) Ryu Sorimachi, Hilton Sports Pavilion, Las Vegas, Nevada, USA – WBC [online], boxrec.com [dostęp 2013-09-15] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-04] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1978-03-18 Carlos Palomino w rsc 9 (15) Mimoun Mohatar, Aladdin Hotel, Las Vegas, Nevada, USA – WBC [online], boxrec.com [dostęp 2013-09-15] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-04] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1978-05-27 Carlos Palomino w pts 15 Armando Muniz, Olympic Auditorium, Los Angeles, California, USA – WBC [online], boxrec.com [dostęp 2013-09-15] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-04] (ang.).
- ↑ Barry J. Hugman, 1979-01-14 Wilfred Benitez w pts 15 Carlos Palomino, Hiram Bithorn Stadium, San Juan, Puerto Rico - WBC [online], boxrec.com [dostęp 2013-09-15] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-04] (ang.).
- ↑ Pat Putnam. It Was All Over Before The End. „Sports Illustrated”, 1979-01-11. [dostęp 2013-09-15]. (ang.).
- ↑ Carlos Palomino [online], International Boxing Hall of Fame [dostęp 2013-09-15] (ang.).
- ↑ Carlos Palomino w bazie IMDb (ang.)
Bibliografia
- James B. Roberts, Alexander G. Skutt: The Boxing Register. International Hall of Fame Official Record Book. Wyd. 4. Ithaca: McBooks Press, Inc., 2006, s. 558-561. ISBN 978-1-59013-121-3. (ang.).
- Carlos Palomino [online], The Cyber Boxing Zone Encyclopedia [dostęp 2013-09-15] (ang.).
- Carlos Palomino [online], International Boxing Hall of Fame [dostęp 2013-09-15] (ang.).
- Wykaz walk zawodowych Palomino [online], boxrec.com [dostęp 2013-09-15] (ang.).
- Carlos PALOMINO [online], Sport & Note [dostęp 2013-09-15] (ang.).