Byron Black

Państwo	Zimbabwe
Data i miejsce urodzenia	6 października 1969 Salisbury
Wzrost	175 cm
Gra	praworęczna, oburęczny bekhend
Status profesjonalny	1991
Zakończenie kariery	2002
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	2
Najwyżej w rankingu	22 (29 kwietnia 1996)
Australian Open	4R (1998)
Roland Garros	3R (1999)
Wimbledon	QF (2000)
US Open	QF (1995)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	22
Najwyżej w rankingu	1 (14 lutego 1994)
Australian Open	F (1994, 2001)
Roland Garros	W (1994)
Wimbledon	F (1996)
US Open	SF (1999)

Byron Hamish Black (ur. 6 października 1969 w Salisbury) – zimbabwejski tenisista, zwycięzca French Open 1994 w grze podwójnej, lider rankingu ATP deblistów, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk z Atlanty (1996).

Byron Black pochodzi z rodziny o tradycjach związanych z tenisem. Ojciec Don w przeszłości był zawodowym tenisistą, a jego młodsze rodzeństwo – brat Wayne i siostra Cara – byli czołowymi deblistami, wygrywającymi wielkoszlemowe turnieje.

14 grudnia 1996 roku Black poślubił Fionę. 27 lipca 2000 roku urodziła się ich córka Shawn. Bratową Blacka jest była kazachska tenisistka Irina Sielutina.

Jest jednym z niewielu profesjonalnych graczy, wykonującym oburęczny forhend.

Jako zawodowy tenisista Black występował w latach 1991–2002.

W grze pojedynczej wygrał 2 turnieje kategorii ATP World Tour, najpierw w sezonie 1996 w Seulu (w finale pokonał Martina Damma), a w 1999 roku w Ćennaju (w meczu finałowym pokonał Rainera Schüttlera). Ponadto był uczestnikiem 8 innych finałów singlowych, w których ostatecznie został pokonany. Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był pod koniec kwietnia 1996 roku na 22. miejscu.

W grze podwójnej Black jest mistrzem wielkoszlemowego French Open 1994. Razem z Jonathanem Starkiem w drodze po tytuł stracili 1 seta, a w pojedynku finałowym pokonał szwedzki debel Jan Apell–Jonas Björkman 6:4, 7:6. Łącznie Black wygrał 22 turnieje ATP World Tour w grze podwójnej oraz 19 razy był finalistą rozgrywek tej rangi (w tym Australian Open 1994 i Australian Open 2001 oraz Wimbledonu 1996). W połowie lutego 1994 roku został sklasyfikowany na pozycji lidera rankingu deblistów. Na szczycie listy gry podwójnej znajdował się przez 8 tygodni, do lipca 1994 roku.

W latach 1987–2002 Black reprezentował swój kraj w Pucharze Davisa, rozgrywając przez ten czas 84 meczów zarówno w singlu, jak i deblu, z których wygrał 56 pojedynków.

W 1996 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Atlancie. Zarówno w singlu i deblu doszedł do 2 rundy, w grze podwójnej partnerując Wayne’owi Blackowi.

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	7 stycznia 1996	Adelaide	Twarda	Jewgienij Kafielnikow	6:7(0), 6:3, 1:6
Finalista	2.	14 kwietnia 1996	Nowe Delhi	Twarda	Thomas Enqvist	2:6, 6:7(3)
Zwycięzca	1.	28 kwietnia 1996	Seul	Twarda	Martin Damm	7:6(3), 6:3
Finalista	3.	12 kwietnia 1998	Hongkong	Twarda	Kenneth Carlsen	2:6, 0:6
Finalista	4.	19 kwietnia 1998	Tokio	Twarda	Andrei Pavel	3:6, 4:6
Finalista	5.	21 czerwca 1998	Nottingham	Trawiasta	Jonas Björkman	3:6, 2:6
Zwycięzca	2.	11 kwietnia 1999	Ćennaj	Twarda	Rainer Schüttler	6:4, 1:6, 6:3
Finalista	6.	14 listopada 1999	Moskwa	Dywanowa (hala)	Jewgienij Kafielnikow	6:7(2), 4:6
Finalista	7.	20 lutego 2000	Memphis	Twarda (hala)	Magnus Larsson	2:6, 6:1, 3:6
Finalista	8.	25 czerwca 2000	Nottingham	Trawiasta	Sébastien Grosjean	6:7(7), 3:6

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy w finale	Wynik finału
Finalista	1.	19 kwietnia 1992	Hongkong	Twarda	Byron Talbot	Brad Gilbert Jim Grabb	2:6, 1:6
Zwycięzca	1.	4 kwietnia 1993	Durban	Twarda	Lan Bale	Johan De Beer Marcos Ondruska	7:6, 6:2
Finalista	2.	11 lipca 1993	Newport	Trawiasta	Jim Pugh	Javier Frana Christo Van Rensburg	6:4, 1:6, 6:7
Zwycięzca	2.	25 lipca 1993	Waszyngton	Twarda	Rick Leach	Grant Connell Patrick Galbraith	6:4, 7:5
Finalista	3.	29 sierpnia 1993	Schenectady	Twarda	Brett Steven	Bernd Karbacher Andriej Olchowski	6:2, 6:7, 1:6
Zwycięzca	3.	3 października 1993	Bazylea	Twarda (hala)	Jonathan Stark	Brad Pearce Dave Randall	3:6, 7:5, 6:3
Zwycięzca	4.	10 października 1993	Tuluza	Twarda (hala)	Jonathan Stark	David Prinosil Udo Riglewski	7:5, 7:6
Zwycięzca	5.	24 października 1993	Wiedeń	Dywanowa (hala)	Jonathan Stark	Mike Bauer David Prinosil	6:3, 7:6
Zwycięzca	6.	7 listopada 1993	Paryż	Dywanowa (hala)	Jonathan Stark	Tom Nijssen Cyril Suk	7:6, 6:4
Finalista	4.	9 stycznia 1994	Adelaide	Twarda	David Adams	Andrew Kratzmann Mark Kratzmann	4:6, 3:6
Finalista	5.	30 stycznia 1994	Australian Open, Melbourne	Twarda	Jonathan Stark	Jacco Eltingh Paul Haarhuis	7:6, 3:6, 4:6, 3:6
Finalista	6.	6 lutego 1994	San Jose	Twarda (hala)	Jonathan Stark	Rick Leach Jared Palmer	6:4, 4:6, 4:6
Zwycięzca	7.	13 lutego 1994	Memphis	Twarda (hala)	Jonathan Stark	Jim Grabb Jared Palmer	6:2, 6:4
Finalista	7.	6 marca 1994	Indian Wells	Twarda	Jonathan Stark	Grant Connell Patrick Galbraith	6:4, 4:6, 4:6
Zwycięzca	8.	5 czerwca 1994	French Open, Paryż	Ceglana	Jonathan Stark	Jan Apell Jonas Björkman	6:4, 7:6
Zwycięzca	9.	31 lipca 1994	Toronto	Twarda	Jonathan Stark	Patrick McEnroe Jared Palmer	6:4, 6:4
Finalista	8.	9 października 1994	Sydney	Twarda (hala)	Jonathan Stark	Jacco Eltingh Paul Haarhuis	4:6, 6:7
Finalista	9.	16 października 1994	Tokio	Dywanowa (hala)	Jonathan Stark	Grant Connell Patrick Galbraith	3:6, 6:3, 4:6
Finalista	10.	6 listopada 1994	Paryż	Dywanowa (hala)	Jonathan Stark	Jacco Eltingh Paul Haarhuis	6:3, 6:7, 5:7
Finalista	11.	8 stycznia 1995	Adelaide	Twarda	Grant Connell	Jim Courier Patrick Rafter	6:7, 4:6
Finalista	12.	14 maja 1995	Hamburg	Ceglana	Andriej Olchowski	Wayne Ferreira Jewgienij Kafielnikow	1:6, 6:7
Zwycięzca	10.	28 maja 1995	Bolonia	Ceglana	Jonathan Stark	Libor Pimek Vince Spadea	7:5, 6:3
Zwycięzca	11.	12 listopada 1995	Moskwa	Dywanowa (hala)	Jared Palmer	Tommy Ho Brett Steven	6:4, 3:6, 6:3
Zwycięzca	12.	18 lutego 1996	Dubaj	Twarda	Grant Connell	Karel Nováček Jiří Novák	6:0, 6:1
Finalista	13.	3 marca 1996	Filadelfia	Dywanowa (hala)	Grant Connell	Todd Woodbridge Mark Woodforde	1:6, 6:7
Finalista	14.	14 kwietnia 1996	Nowe Delhi	Twarda	Sandon Stolle	Jonas Björkman Nicklas Kulti	6:4, 4:6, 4:6
Zwycięzca	13.	19 maja 1996	Rzym	Ceglana	Grant Connell	Libor Pimek Byron Talbot	6:2, 6:3
Zwycięzca	14.	23 czerwca 1996	Halle	Trawiasta	Grant Connell	Jewgienij Kafielnikow Daniel Vacek	6:1, 7:5
Finalista	15.	7 lipca 1996	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	Grant Connell	Todd Woodbridge Mark Woodforde	6:4, 4:6, 4:6
Zwycięzca	15.	18 sierpnia 1996	New Haven	Twarda	Grant Connell	Jonas Björkman Nicklas Kulti	6:4, 6:4
Finalista	16.	18 maja 1997	Rzym	Ceglana	Alex O’Brien	Mark Knowles Daniel Nestor	3:6, 6:4, 5:7
Zwycięzca	16.	12 kwietnia 1998	Hongkong	Twarda	Alex O’Brien	Neville Godwin Tuomas Ketola	7:5, 6:1
Finalista	17.	28 lutego 1999	Londyn	Dywanowa (hala)	Wayne Ferreira	Tim Henman Greg Rusedski	3:6, 6:7(6)
Zwycięzca	17.	1 sierpnia 1999	Los Angeles	Twarda	Wayne Ferreira	Goran Ivanišević Brian MacPhie	6:2, 7:6(4)
Finalista	18.	8 sierpnia 1999	Montreal	Twarda	Wayne Ferreira	Jonas Björkman Patrick Rafter	6:7(5), 4:6
Zwycięzca	18.	15 sierpnia 1999	Cincinnati	Twarda	Jonas Björkman	Todd Woodbridge Mark Woodforde	6:3, 7:6(6)
Zwycięzca	19.	31 października 1999	Stuttgart	Twarda (hala)	Jonas Björkman	David Adams John-Laffnie de Jager	6:7(6), 7:6(2), 6:0
Zwycięzca	20.	27 lutego 2000	Meksyk	Ceglana	Donald Johnson	Gastón Etlis Martín Rodríguez	6:3, 7:5
Zwycięzca	21.	7 stycznia 2001	Ćennaj	Twarda	Wayne Black	Barry Cowan Mosé Navarra	6:4, 6:3
Finalista	19.	28 stycznia 2001	Australian Open, Melbourne	Twarda	David Prinosil	Jonas Björkman Todd Woodbridge	1:6, 7:5, 4:6, 4:6
Zwycięzca	22.	23 września 2001	Szanghaj	Twarda	Thomas Shimada	John-Laffnie de Jager Robbie Koenig	6:2, 3:6, 7:5

• Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-09-25]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2014-09-25]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2014-09-25]  (ang.).
• Byron Black Biography and Olympic Results. sports-reference.com. [dostęp 2012-02-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 grudnia 2012)]. (ang.).