Bundz
| ser | |
 Polski bundz i bryndza | |
| Miejsce powstania | |
|---|---|
| Składniki | |
| |
Bundz, bunc, ser klagany[1] – ser z mleka owczego[2], produkowany głównie na Podhalu, w zachodniej części Podbeskidzia i Beskidzie Śląskim.
Proces produkcji bundzu w pierwszej fazie wygląda tak samo jak wytwarzanie oscypków. Zlane do „puciery” mleko „klaguje” się, czyli doprowadza do ścięcia białka przez enzymy zawarte w podpuszczce (klagu), wyodrębnionej z żołądków cieląt. Powstały skrzep serowy parzy się następnie przez kilka minut w temperaturze około 70 °C. Ser odcedza się na płótnie w postaci dużych brył[3][brak potwierdzenia w źródle]. Otrzymuje się ser o łagodnym smaku.
Walory smakowe bundzu nie są stałe. Najsmaczniejszy jest bundz z wiosennego wypasu owiec, jeszcze do nocy św. Jana, tradycyjnie uważany za przysmak – ma on nawet swoją zwyczajową nazwę: bundz majowy[2].
10 października 2005 roku bundz został wpisany na listę produktów tradycyjnych[4] a ser klagany 9 maja 2006 r. w kategorii Produkty mleczne w województwie śląskim[1].
Przypisy
- ↑ a b Ser klagany – Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi – Portal Gov.pl [online], Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi [dostęp 2023-04-26] (pol.).
- ↑ a b Magda Krämer: Zakopane. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2007, s. 26. ISBN 978-83-7073-483-1.
- ↑ Bundz / bunc. Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi, 2018-06-03. [dostęp 2023-03-01].
- ↑ Bundz / bunc, Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi [zarchiwizowane 2012-12-21].