Brad Gilbert
Państwo | ||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
9 sierpnia 1961 | |||||||||
Wzrost |
185 cm | |||||||||
Gra |
praworęczny, jednoręczny bekhend | |||||||||
Status profesjonalny |
1982 | |||||||||
Zakończenie kariery |
1995 | |||||||||
Gra pojedyncza | ||||||||||
Wygrane turnieje |
20 | |||||||||
Najwyżej w rankingu |
4 (1 stycznia 1990) | |||||||||
Australian Open |
4R (1984) | |||||||||
Roland Garros |
3R (1993) | |||||||||
Wimbledon |
QF (1990) | |||||||||
US Open |
QF (1987) | |||||||||
Gra podwójna | ||||||||||
Wygrane turnieje |
3 | |||||||||
Najwyżej w rankingu |
18 (29 września 1986) | |||||||||
Australian Open |
2R (1987) | |||||||||
Roland Garros |
2R (1987) | |||||||||
Wimbledon |
2R (1986) | |||||||||
US Open |
2R (1988) | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Strona internetowa |
Bradley N. „Brad” Gilbert (ur. 9 sierpnia 1961 w Oakland) – amerykański tenisista i trener tenisa, komentator tenisowy, zdobywca Pucharu Davisa, brązowy medalista igrzysk olimpijskich w Seulu (1988) w grze pojedynczej.
Kariera tenisowa
W 1981 występował w amerykańskim zespole w zawodach Junior Davis Cup. W tym samym roku zdobył złoty medal w deblu na Olimpiadzie Machabejskiej.
Jako zawodowy tenisista występował w latach 1982–1995.
Startując w turniejach singlowych osiągnął 40 finałów rangi ATP World Tour, odnosząc 20 zwycięstw. Jest 2–krotnym ćwierćfinalistą imprez wielkoszlemowych, US Open 1987 i Wimbledonu 1990. W roku 1990 doszedł do finału Pucharu Wielkiego Szlema, gdzie przegrał z Pete’em Samprasem.
W grze podwójnej Gilbert wygrał 3 turnieje ATP World Tour oraz przegrał 3 finały.
Amerykanin zdobył w 1988 brązowy medal podczas igrzysk olimpijskich w Seulu. Mecz o udział w finale zakończył się porażką Gilberta 4:6, 4:6, 3:6 z Timem Mayotte.
Reprezentował Stany Zjednoczone w Pucharze Davisa w meczach singlowych odnosząc 10 triumfów na 15 rozegranych meczów. W 1991 roku przyczynił się do wygrania trofeum przez drużynę amerykańską, występując w 1 rundzie i ćwierćfinale przeciwko Meksykowi i Czechosłowacji. W półfinale i finale nie zagrał.
Brad Gilbert prezentował defensywny styl gry[1]. Dysponował mocnym serwisem oraz efektownym i trudnym do odbicia dla rywali bekhendem[1]. Skupiał się na przebijaniu piłki i wyczekiwaniu na błąd przeciwnika[1].
W rankingu gry pojedynczej najwyżej był na 4. miejscu (1 stycznia 1990), a w klasyfikacji gry podwójnej na 18. pozycji (29 września 1986).
Finały w turniejach ATP World Tour
Legenda |
---|
Wielki Szlem |
Igrzyska olimpijskie |
Tennis Masters Cup / ATP Finals |
ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (20–20)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Zwycięzca | 1. | 1982 | Tajpej | Dywanowa (hala) | Craig Wittus | 6:1, 6:4 |
Zwycięzca | 2. | 1984 | Columbus | Twarda | Henry Pfister | 6:3, 2:6, 6:3 |
Finalista | 1. | 1984 | San Francisco | Dywanowa (hala) | John McEnroe | 4:6, 4:6 |
Zwycięzca | 3. | 1984 | Tajpej | Dywanowa (hala) | Wally Masur | 6:3, 6:3 |
Zwycięzca | 4. | 1985 | Livingston | Twarda | Brian Teacher | 4:6, 7:5, 6:0 |
Zwycięzca | 5. | 1985 | Cleveland | Twarda | Brad Drewett | 6:3, 6:2 |
Finalista | 2. | 1985 | Stuttgart | Ceglana | Ivan Lendl | 4:6, 0:6 |
Finalista | 3. | 1985 | Johannesburg | Twarda | Matt Anger | 4:6, 6:3, 3:6, 2:6 |
Zwycięzca | 6. | 1985 | Tel Awiw-Jafa | Twarda | Amos Mansdorf | 6:3, 6:2 |
Zwycięzca | 7. | 1986 | Memphis | Dywanowa (hala) | Stefan Edberg | 7:5, 7:6 |
Zwycięzca | 8. | 1986 | Livingston | Twarda | Mike Leach | 6:2, 6:2 |
Zwycięzca | 9. | 1986 | Tel Awiw-Jafa | Twarda | Aaron Krickstein | 7:5, 6:2 |
Zwycięzca | 10. | 1986 | Wiedeń | Twarda (hala) | Karel Nováček | 3:6, 6:3, 7:5, 6:0 |
Finalista | 4. | 1987 | Waszyngton | Twarda | Ivan Lendl | 1:6, 0:6 |
Zwycięzca | 11. | 1987 | Scottsdale | Twarda | Eliot Teltscher | 6:2, 6:2 |
Finalista | 5. | 1987 | Tel Awiw-Jafa | Twarda | Amos Mansdorf | 6:3, 3:6, 4:6 |
Finalista | 6. | 1987 | Paryż | Twarda (hala) | Tim Mayotte | 6:2, 3:6, 5:7, 7:6, 3:6 |
Finalista | 7. | 1987 | Johannesburg | Twarda (hala) | Pat Cash | 6:7, 6:4 6:2, 0:6, 1:6 |
Zwycięzca | 12. | 1988 | Tel Awiw-Jafa | Twarda | Aaron Krickstein | 4:6, 7:6, 6:2 |
Finalista | 8. | 1988 | Paryż | Twarda (hala) | Amos Mansdorf | 3:6, 2:6, 3:6 |
Zwycięzca | 13. | 1989 | Memphis | Twarda (hala) | Johan Kriek | 6:2, 6:2, krecz |
Finalista | 9. | 1989 | Dallas WCT | Dywanowa (hala) | John McEnroe | 3:6, 3:6, 6:7 |
Finalista | 10. | 1989 | Waszyngton | Twarda | Tim Mayotte | 6:3, 4:6, 5:7 |
Zwycięzca | 14. | 1989 | Stratton Mountain | Twarda | Jim Pugh | 7:5, 6:0 |
Zwycięzca | 15. | 1989 | Livingston | Twarda | Jason Stoltenberg | 6:4, 6:4 |
Zwycięzca | 16. | 1989 | Cincinnati | Twarda | Stefan Edberg | 6:4, 2:6, 7:6 |
Zwycięzca | 17. | 1989 | San Francisco | Dywanowa (hala) | Anders Järryd | 7:5, 6:2 |
Finalista | 11. | 1989 | Orlando | Twarda | Andre Agassi | 2:6, 1:6 |
Zwycięzca | 18. | 1990 | Rotterdam | Dywanowa (hala) | Jonas Svensson | 6:1, 6:3 |
Zwycięzca | 19. | 1990 | Orlando | Twarda | Christo Van Rensburg | 6:2, 6:1 |
Finalista | 12. | 1990 | Cincinnati | Twarda | Stefan Edberg | 1:6, 1:6 |
Zwycięzca | 20. | 1990 | Brisbane | Twarda | Aaron Krickstein | 6:3, 6:1 |
Finalista | 13. | 1990 | Monachium | Dywanowa (hala) | Pete Sampras | 3:6, 4:6, 2:6 |
Finalista | 14. | 1991 | San Francisco | Dywanowa (hala) | Darren Cahill | 2:6, 6:3, 4:6 |
Finalista | 15. | 1991 | Los Angeles | Twarda | Pete Sampras | 2:6, 7:6(5), 3:6 |
Finalista | 16. | 1991 | Sydney | Twarda (hala) | Stefan Edberg | 2:6, 2:6, 2:6 |
Finalista | 17. | 1992 | Scottsdale | Twarda | Stefano Pescosolido | 0:6, 6:1, 4:6 |
Finalista | 18. | 1993 | San Francisco | Twarda (hala) | Andre Agassi | 2:6, 7:6(4), 2:6 |
Finalista | 19. | 1993 | Tokio | Twarda | Pete Sampras | 2:6, 2:6, 2:6 |
Finalista | 20. | 1994 | Memphis | Twarda (hala) | Todd Martin | 4:6, 5:7 |
Gra podwójna (3–3)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 1985 | San Francisco | Dywanowa (hala) | Sandy Mayer | Paul Annacone Christo Van Rensburg |
6:3, 3:6, 4:6 |
Zwycięzca | 1. | 1985 | Tel Awiw-Jafa | Twarda | Ilie Năstase | Michael Robertson Florin Segărceanu |
6:3, 6:2 |
Zwycięzca | 2. | 1986 | Boca West | Twarda | Vincent Van Patten | Stefan Edberg Anders Järryd |
walkower |
Finalista | 2. | 1986 | Wiedeń | Twarda (hala) | Slobodan Živojinović | Ricardo Acioly Wojciech Fibak |
walkower |
Finalista | 3. | 1987 | Los Angeles | Twarda | Tim Wilkison | Kevin Curren David Pate |
3:6, 4:6 |
Zwycięzca | 3. | 1992 | Hongkong | Twarda | Jim Grabb | Byron Black Byron Talbot |
6:2, 6:1 |
Kariera trenerska i komentatorska
Po zakończeniu kariery zajął się pracą trenerską. Przez 8 lat, między rokiem 1994 a 2002, był szkoleniowcem Andre Agassiego[2]. W latach 2003–2004 pracował z Andym Roddickiem[3]. Potem Gilbert prowadził karierę Andy’ego Murraya, w sezonach 2006 i 2007[4]. W sezonie 2007 trenował Alexa Bogdanovicia, a w 2011 Kei'ego Nishikori'ego[1]. W roku 2012 przez krótki czas pracował wspólnie z Samem Querreyem[5].
Gilbert jest również ekspertem i komentatorem tenisowym dla stacji ESPN[1][5].
Przypisy
- ↑ a b c d e BRAD GILBERT Pro Tennis Coach. protenniscoach.com. [dostęp 2017-01-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (27 października 2016)]. (ang.).
- ↑ Lisa Dillman: Agassi Splits With Longtime Coach Gilbert. latimes.com, 31 stycznia 2002. [dostęp 2017-01-13]. (ang.).
- ↑ Gilbert stunned by Roddick split. bbc.co.uk, 31 grudnia 2004. [dostęp 2017-01-13]. (ang.).
- ↑ Murray splits with coach Gilbert. bbc.co.uk, 14 listopada 2007. [dostęp 2017-01-13]. (ang.).
- ↑ a b Matt Cronin: Querrey splits with coach, hires Gilbert. tennis.com, 18 lutego 2012. [dostęp 2017-01-13]. (ang.).
Bibliografia
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2013-08-20] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa [online], Davis Cup [dostęp 2013-08-20] (ang.).