Eisspeedway

Bolesław Sokołowski (oficer marynarki)

Ten artykuł dotyczy oficera marynarki. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku.
Bolesław Sokołowski
komandor porucznik komandor porucznik
Data urodzenia

26 stycznia bądź 8 lub 9 marca 1892

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
USRR, ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

 Rosyjska Carska MW
 Marynarka Wojenna (II RP)

Jednostki

ORP „Rybitwa”
ORP „Burza”
Dywizjon Kontrtorpedowców

Stanowiska

dowódca

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa (kampania wrześniowa)

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi (II RP) Komandor Orderu Miecza (Szwecja)

Bolesław Sokołowski[a] (ur. 26 stycznia bądź 8 lub 9 marca 1892[b], zm. 1940 w ZSRR) – komandor porucznik Marynarki Wojennej, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Urodził się w 1892 jako syn Aleksandra[1][2]. Podczas I wojny światowej służył w rosyjskiej marynarce wojennej. Pod odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1919 wstąpił do polskiej Marynarki Wojennej. Jako porucznik marynarki w 1921 został pierwszym dowódcą trałowca ORP „Rybitwa”. Został awansowany na stopień kapitana porucznika w Korpusie Morskim ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[3][4]. W 1923 był komendantem monitora „Warszawa” w dywizjonie Flotylli Wiślanej[5]. W 1924 służył w Samodzielnym Referacie Personalnym Planów w Kierownictwie Marynarki Wojennej[6]. Następnie został awansowany na stopień komandora podporucznika w Korpusie Morskim ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924[7]. W 1928 służył Dowództwie Floty[7]. Później został awansowany do stopnia komandora porucznika w Korpusie Morskim ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1932[8]. W tym stopniu był pierwszym dowódcą polskiego niszczyciela ORP „Burza”[9] od sierpnia 1932 do 21 kwietnia 1933)[10]. W 1931 i w 1933 był dowódcą dywizjonu szkolnego w Centrum Szkolenia Marynarki Wojennej[11]. Następnie był dowódcą dywizjonu kontrtorpedowców. W 1932 był oficerem Portu Wojennego Gdynia[12]. Od stycznia 1937 do kwietnia 1938 był komendantem Portu Wojennego Gdynia[13]. 30 września 1938 został przeniesiony w stan spoczynku.

Po wybuchu II wojny światowej w czasie kampanii wrześniowej został powołany do Kierownictwa Marynarki Wojennej. Po agresji ZSRR na Polskę, 17 września 1939 był w kolejowym transporcie ewakuacyjnym na wschód. Po tym jak kontradmirał Xawery Czernicki został skierowany do Równego, Bolesław Sokołowski został dowodzącym zgrupowania w Deraźnem[14]. Został aresztowany przez sowietów. W 1940 został zamordowany przez NKWD. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 41/3-248 oznaczony numerem 2742)[1]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.

Ordery i odznaczenia

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ W ewidencji Wojska Polskiego jego tożsamość była podawana jako Bolesław Sokołowski II.
  2. ↑ Różne źródła podały inne daty urodzenia Bolesława Sokołowskiego: Rocznik Oficerski z 1923 podał dzień 26 stycznia 1892, Rocznik Oficerski z 1924, Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie, Oficerowie, Akademia Marynarki Wojennej., Wojskowe Biuro Historyczne wskazały dzień 8 marca 1892, zaś Rocznik Oficerski 1932 podały dzień 9 marca 1892.

Przypisy

  1. ↑ a b Ukraińska Lista Katyńska. Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa, 1994. s. 87. [dostęp 2020-12-20].
  2. ↑ Bolesław Sokołowski. wbh.wp.mil.pl. [dostęp 2020-12-21].
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1444.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1313.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1439.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 32.
  7. ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 848.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 395.
  9. ↑ 10 sierpnia 1932. Podniesienie bandery na kontrtorpedowcu ORP „Burza”. muzeumwp.pl. [dostęp 2014-12-09].
  10. ↑ ORP Burza. 2wojna.pl. [dostęp 2014-12-09].
  11. ↑ Komendanci i dowódcy ośrodków szkolenia podoficerów i marynarzy w latach 1919 – 2007.. csz.mw.mil.pl. [dostęp 2014-12-09].
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 893.
  13. ↑ Komendanci Komendy Portu Wojennego Gdynia. kpwgdynia.mw.mil.pl. [dostęp 2014-12-09].
  14. ↑ Dariusz Nawrot. Zbrodnia katyńska w dziejach Polskiej Marynarki Wojennej. „Zeszyty naukowe Akademii Marynarki Wojennej”, s. 140–141, Rok LI NR 1 (180) 2010. Akademia Marynarki Wojennej. 
  15. ↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  16. ↑ Zarządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 2, s. 34, 11 listopada 1937. Ministerstwo Spraw Wojskowych. 
  17. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
  18. ↑ Sveriges statskalender 1940. Bihang, s. 22
  19. ↑ Mariusz Borowiak: Admirał: biografia Józefa Unruga, Finna Oficyna Wydawnicza, Gdańsk 2004, s. 161. ISBN 83-89929-40-6

Bibliografia

Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/Boles%C5%82aw_Soko%C5%82owski_(oficer_marynarki)