Bitwa pod Saalfeld 1806

IV koalicja antyfrancuska
Śmierć Księcia Ludwika Ferdynanda (I) Hohenzollerna (1772–1806), portret Richarda Knötela
Czas	10 października 1806
Miejsce	Saalfeld
Terytorium	Turyngia, Niemcy
Wynik	Zwycięstwo wojsk francuskich
Strony konfliktu
Francja Królestwo Prus, Elektorat Saksonii
Dowódcy
Jean Lannes, Claude-Victor Perrin, Louis Gabriel Suchet Ludwik Ferdynand (I) Hohenzollern
Siły
ok. 12 800 (14 dział) ok. 8 300 (44 działa)
Straty
172 rannych i zabitych 400 rannych i zabitych, 1000 pojmanych oraz 20 dział
Położenie na mapie Niemiec miejsce bitwy
50°39′00″N 11°22′01″E/50,650000 11,366944
Multimedia w Wikimedia Commons

Bitwa pod Saalfeld – miała miejsce 10 października 1806 roku w Saalfeld na terytorium Niemiec, pomiędzy Prusko – Saksońską dywizją pod dowództwem Księcia Ludwika Ferdynanda (I) Hohenzollerna (1772–1806) a V Korpusem Wielkiej Armii Francuskiej dowodzonym przez Marszałka Jeana Lannesa. Bitwa zakończyła się zwycięstwem wojsk francuskich.

Książę Ludwik Ferdynand był głównym zwolennikiem wypowiedzenia wojny Francji. Francuzi nie mieli możliwości zmuszenia go do walki i mógł połączyć się z większymi siłami w Jenie jednak zignorował fakt że Lannes i jego siły na polu bitwy były tylko połową jego nadciągających oddziałów a nawet te pierwsze przewyższały jego oddziały liczebnie. Książę rozmieścił swoich ludzi na niższym terenie poza miastem z tyłem osłanianym przez rzekę i Francuzami atakującymi ze wzgórza.

Lannes i Generał Suchet zauważyli że Prusacy mają za sobą rzekę i wzrokowo obliczyli że ich liczebność jest znacznie mniejsza od ich wojsk. Lannes rozkazał rozpocząć ostrzał artyleryjski a kiedy pojawiły się oznaki braku organizacji w szeregach wroga rozkazał swojej piechocie uderzyć frontalnie a potem oskrzydlić wojska Pruskie. Uderzone przez przeważające siły wojska Pruskie wkrótce zaczęły uciekać z powodu ataku na ich skrzydło i zostały odrzucone aż pod mury Saalfeld.

Poniewczasie Książę zauważył swój błąd i spróbował zmniejszyć siłę natarcia Francuzów na skrzydło, atakując ze swoją kawalerią.^[1] Szarża została odparta i znalazł się w bliskiej walce z Guinetem, kwatermistrzem francuskiego 10 regimentu Huzarów, który zaoferował Księciu poddanie się. Książę nie odpowiadając uderzył go szablą w twarz powodując ciężką ranę, ale w tym samym momencie kwatermistrz przebił go na wylot w wyniku czego natychmiast umarł.

Prusacy stracili 400 zabitych i rannych oraz 20 dział. Ponad 1000 ludzi dostało się do niewoli wliczając w to Generałą Bevilaqua dowódcę wojsk saksońskich.

Cztery dni po bitwie pod Saalfeld rozegrała się podwójna Bitwa pod Jeną-Auerstedt. Chociaż wojna toczyła się jeszcze przez następne 7 miesięcy to ta zdecydowana klęska wykluczyła z niej prawie całkowicie Prusy aż do roku 1813.

• David G. Chandler. The Campaigns of Napoleon. Nowy Jork: Macmillan, 1966.
• Pascal Bressonnet Napoleon's Apogee Military History Press ,2009.
• Bitwa pod Saalfeld raport świadka (główne źródło)

• Oficerowie Napoleońscy
• Porządek Bitwy. napoleonicminiatureswargame.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-18)].