Bircza
| miasto w gminie miejsko-wiejskiej | |||
 Rynek birczański | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Województwo | |||
| Powiat | |||
| Gmina | |||
| Prawa miejskie |
1464–1784, 1868–1934, od 2024 | ||
| Burmistrz |
Anna Szymaszek | ||
| Powierzchnia |
4,64[1] km² | ||
| Populacja (01.01.2024) • liczba ludności • gęstość |
| ||
| Strefa numeracyjna |
16 | ||
| Kod pocztowy |
37-740[2] | ||
| Tablice rejestracyjne |
RPR | ||
Położenie na mapie gminy Bircza  | |||
Położenie na mapie Polski  | |||
Położenie na mapie województwa podkarpackiego  | |||
Położenie na mapie powiatu przemyskiego  | |||
 49°41′32″N 22°28′46″E/49,692222 22,479444
| |||
| TERC (TERYT) |
1813014[3] | ||
| SIMC |
0598990[3] | ||
Urząd miejski ul. Ojca Św. Jana Pawła II 237-740 Bircza | |||
| Strona internetowa | |||
Bircza – miasto w Polsce, położone w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, siedziba miejsko-wiejskiej gminy Bircza[4][3]. Leży na Pogórzu Przemyskim, nad rzeką Stupnica (dopływ Sanu), potokiem Korzenieckim i potokiem Korzonka.
Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1464 roku, w XVI wieku było położone w województwie ruskim[5]. W 1784 roku, pod zaborem austriackim, przekształcona w miasteczko, którym pozostała do 1868 roku, kiedy to znów powróciła do rangi miasta[6]. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, Bircza pozostała przy historycznych prawach miejskich, lecz utraciła status gminy miejskiej, będąc zatem wiejską gminą jednostkową z prawami miejskimi w powiecie dobromilskim w województwie lwowskim[7]. W następstwie założeń reformy gminnej w II RP[8], Bircza utraciła prawa miejskie 1 sierpnia 1934, wchodząc w skład nowo utworzonej zbiorowej gminy Bircza[9][10]. W latach 1934–1954 siedziba wiejskiej gminy Bircza (od 1945 w powiecie przemyskim w województwie rzeszowskim[11]), 1954–1972 gromady Bircza[12], a od 1973 reaktywowanej gminy Bircza[13]. W latach 1975–1998 należała administracyjnie do województwa przemyskiego. 1 stycznia 2024 odzyskała status miasta[14].
Od miejscowości bierze swoją nazwę tutejsze Nadleśnictwo z siedzibą w sąsiedniej Starej Birczy[15]. Nieopodal Birczy znajduje się lotnisko i heliport Arłamów[16].
Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 986 mieszkańców, będąc 53. najludniejszym miastem w województwie[1].
Nazwa miejscowości
Bircza stanowi przymiotnik dzierżawczy utworzony za pomocą przyrostka *-ja od nazwy osobowej Birek[17], wywodzącej się być może od bierać, birać, por. prasłowiańskie *birati a. *bьrati – „ujmować, chwytać, zabierać”[18], a także stanowiącej zdrobnienie imienia Biernat (Bernard)[19]. Podobny źródłosłów ma nazwa dwóch miejscowości o nazwie Biórków.
Inna etymologia węg. birka, co znaczy owca. Węgierskie pochodzenie nazwy związane jest z lokacją miejscowości na szlaku handlowym łączącym Polskę i Węgry.
Części miasta
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0599008 | Błonie | część miasta |
| 0599014 | Kamienna Górka | część miasta |
| 0599020 | Mielnicze | część miasta |
| 0599037 | Wygon | część miasta |
Historia
Pierwsza wzmianka o Birczy pochodzi z 1188[potrzebny przypis].
Wieś prawa wołoskiego, położona była w pierwszej połowie XV wieku w ziemi przemyskiej województwa ruskiego[20]. Właścicielami Birczy były rodziny: Balów, Bireckich, Drohojowskich, Humnickich, Błońskich, Łuczawskich i Kowalskich. Własność Bartłomieja Bireckiego (Biereckiego) do około 1605, Krzysztofa Bireckiego (zm. 1633) i jego żony Elżbiety z Sienna. Do 1657 własność Gabriela Bireckiego, pisarza przemyskiego, następnie do 1664 własność jego zięcia, Marcina Ubysza[21].
W 2 poł. XVIII dziedzicem Birczy był Ignacy Adam Lewicki[22]. W czasie zaboru austriackiego w latach 1773–1782 należała do cyrkułu samborskiego (okręg Lisko), w latach 1782–1819 do cyrkułu liskiego, następnie do cyrkułu sanockiego.
W 1846, podczas powstania krakowskiego, właściciel Birczy - Kowalski uzbroił służbę i urzędników dworskich w broń palną i najechał na okoliczne wsie, gdzie gromadzili się zbuntowani chłopi. Przywódców buntu zamknął w dworskim lochu. Posłał po pomoc do starosty Ostermana z prośbą o wsparcie wojskowe. Następnie wystawił szubienice, na których miał powiesić więzionych chłopów. Egzekucji rabantów galicyjskich "Szela-manów" zapobiegło przybycie oddziału austriackiego[23].
W maju 1848 powstała w Birczy dekanalna Rada Ruska, podlegająca Głównej Radzie Ruskiej. Działała do 1851.
W połowie XIX wieku właścicielem posiadłości tabularnych w Bierczy i Bierczy Starej (pisownia oryginalna) był Adam Kowalski[24].
Od 1850 do lipca 1876 była siedzibą urzędu powiatowego, podlegającego cyrkułowi sanockiemu, a włączonego 30 września 1876 do powiatu dobromilskiego. Od tego roku była siedzibą starostwa birczańskiego, o powierzchni 15 mil kwadratowych, liczącego 52 322 mieszkańców i 96 osad, w tym 91 gmin.
W marcu 1933 roku w budynku sądu grodzkiego w Birczy wybuchł pożar, który strawił sąsiednie budynki urzędów pocztowego i notarialnego oraz jedną z pierzei Rynku[25].
11 i 12 września 1939 w rejonie Birczy 11 Karpacka Dywizja Piechoty pod dowództwem płk. dypl. Bronisława Prugar-Ketlinga i 24 Dywizja Piechoty (w tym 17 pułk piechoty im. „Ziemi Rzeszowskiej” pod dowództwem płk. dypl. Beniamina Kotarby) stoczyła ciężkie walki obronne z niemiecką 2 DGór., wycofując się następnie przez Dynów pod Przemyśl.
Do 1939 gmina Bircza, powiat dobromilski, województwo lwowskie, w Birczy mieściła się siedziba sądu powiatowego wraz z ewidencją katastru podatku gruntowego, podlegał on pod sąd okręgowy w Sanoku. W latach 1940–1941 siedziba radzieckiego rejonu birczańskiego w składzie obwodu drohobyckiego, w latach 1941–1944 siedziba Landgemeinde Bircza w Landkreis Przemysl. Po wojnie do 18 sierpnia 1945 roku Bircza ponownie należała do województwa lwowskiego.
Podczas okupacji hitlerowskiej, w czerwcu 1941 Niemcy utworzyli getto dla żydowskich mieszkańców. Przebywało w nim około 1500 Żydów. Podczas likwidacji getta w grudniu 1943 roku część została zamordowana w egzekucjach na Kamiennej Górze, na górze Wierzysko, a pozostałych wywieziono do getta w Przemyślu[26].
31 lipca 1944 miejscowość została zdobyta przez Armię Czerwoną[27].
Od sierpnia 1945 stacjonował w Birczy garnizon wojskowy w sile najczęściej wzmocnionego batalionu piechoty, zmieniający się co dwa miesiące. Do 9 grudnia 1945 w Birczy stacjonowały 2 i 3 batalion 28 pp oraz batalion zbiorczy z 17 DP. Później do końca stycznia stacjonował tu 2 batalion 26 pp, następnie do 4 kwietnia 1946 2 batalion 30 pp. Następnie przez cały rok, do 4 kwietnia 1947, stacjonowały tutaj na przemian 1 i 2 batalion 28 pp, z wyjątkiem okresu od 20 lipca do 13 września 1946, kiedy garnizon tworzył oddział KBW[28].
W latach 1945–1946 miały miejsce 3 ataki UPA na Birczę (I, II i III) w których zginęło kilkudziesięciu mieszkańców Birczy, żołnierzy LWP i funkcjonariuszy MO, ORMO i UB. O tych tragicznych wydarzeniach przypomina pomnik wzniesiony dla upamiętnienia żołnierzy Wojska Polskiego, Wojska Ochrony Pogranicza, Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego i funkcjonariuszom Milicji Obywatelskiej, Służby Bezpieczeństwa, Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej poległym w walce z faszystowskimi bandami Ukraińskiej Powstańczej Armii w latach 1944-1947. Na tablicy pamiątkowej napisane też jest Żywi to pamiętają. Żywi dziś czuwają. Na górze pomnika widnieje biały orzeł w złotej koronie (koronę dodano w latach 90. XX wieku)[29].
W latach 1954–1972 wieś należała i była siedzibą władz gromady Bircza, a od 1973 – gminy Bircza.
Postanowieniem z 31 maja 1976 w uznaniu bohaterskiej postawy mieszkańców Birczy w walkach o wyzwolenie ojczyzny i utrwalanie władzy ludowej Rada Państwa nadała miejscowości Bircza Order Krzyża Grunwaldu III klasy[30]. Uroczystości w Birczy odbyły się 17 lipca 1976[31].
Organizacja miasta
Urząd Miasta i Gminy
Widok ogólny
Centrum sportu i turystyki
W centrum znajduje się rynek, przez który na ukos przechodził dawny trakt handlowy z Sanoka. Kierował się on następnie na wschód, w stronę pałacu (dawniej obronnego zamku). Przed zamkiem trakt rozdwajał się – jeden prowadził w kierunku Przemyśla, drugi na południe, w kierunku Kamiennej Górki, a potem na Węgry (trakt węgierski). Od traktu przemyskiego zaraz za zamkiem oddzielała się odnoga do Dobromila.
Rynek jest regularny, prostokątny. Z czterech rogów rynku wychodziły cztery ulice. Od powstania miasteczka aż do 1941 istniały też w Birczy trzy etniczne dzielnice:
- polska – wschodnia część rynku, z kościołem w centrum dzielnicy (kościół znajdował się w innym miejscu niż obecnie – na działce z wielkim dębem)
- ruska – zachodnia i południowa część rynku, z cerkwią w centrum dzielnicy (cerkiew „na pagórku”)
- żydowska – północna część rynku (z synagogą (później dodatkowo z domem modlitwy), domem rabina i mykwą).
Handel
Artykułami spożywczymi i przemysłowymi handlowano na Rynku i w otaczających rynek budynkach. Wyjątkiem był handel żywcem, odbywający się na specjalnym placu poniżej miasteczka, nad rzeką, zwanym Targowicą. Od lokacji miasta w 1464 targi miejskie odbywają się w każdą środę, natomiast jarmarki od lokacji miasta do września 1939 odbywały się 2 stycznia, 23 kwietnia, 14 lipca i 14 października.
Cmentarz
Zmarłych Polaków i Rusinów chowano dawniej odpowiednio wokół kościoła lub cerkwi. Cmentarz komunalny (obecnie nazywany „Starym Cmentarzem”) utworzono pod koniec XVIII wieku. Brak informacji, kiedy utworzono cmentarz żydowski (najstarsza odczytana inskrypcja z 1808).
Cmentarz komunalny („Nowy”) został utworzony w 1945.
Na cmentarzu w Birczy zostali pochowani powstańcy styczniowi: Józef Baranowicz, Kazimierz Łodzia Czarniecki, Wilhelm Loffler, Jan Rawski[32].
Zabytki
- Pałac w Birczy wraz z parkiem
- Kościół św. Stanisława Kostki z 1923
- Plebania z 1926 roku
- Kapliczka św. Jana Nepomucena z początku XIX w.
- Kaplica cmentarna rodziny Kowalskich, prawdopodobnie z 1847
- Cmentarz żydowski (najstarsza odczytana inskrypcja pochodzi z 1808)
- Pozostałości sowieckiej bazy wojskowej z 1940 (późniejszy POM)
- Ochronka Zakonnic
Demografia
- 1589 – 49 domów, 245 mieszkańców.
- 1785 – 140 osób wyznania greckokatolickiego, 200 rzymskokatolickiego i 160 mojżeszowego
- 1840 – 272 grekokatolików (brak danych o innych wyznaniach)
- 1859 – 239 grekokatolików (jw.)
- 1879 – 339 grekokatolików (jw.)
- 1890 – 715 rzymskich katolików, 291 grekokatolików, 989 mojżeszowego
- 1921 – 1929 mieszkańców i 247 domów – 1038 żydów, 590 rzymskich katolików, 297 grekokatolików
- 1926 – 421 grekokatolików (brak danych o innych wyznaniach)
- 1929 – 1929 mieszkańców
- 1938 – 372 grekokatolików (jw.)
- 1939 – 770 rzymskich katolików, 370 grekokatolików, 1150 mojżeszowego
- 1944 – 800 Polaków i 260 Ukraińców
- 1997 – 1127 osób
- 2006 – 1075 osób
Wspólnoty wyznaniowe
Wyznawcy prawosławia
W Birczy istniała parafia prawosławna, przypuszczalnie do roku 1692, kiedy to cała diecezja przemyska przyłączyła się do Unii. W 1956 planowano utworzyć w Birczy powtórnie parafię prawosławną[33], jednak z nieznanych przyczyn nie doszło to do skutku.
Katolicy obrządku greckiego
Katolicy obrządku łacińskiego
Współczesny rzymskokatolicki dekanat birczański obejmuje parafie: Bircza, Borownica, Kuźmina, Leszczawa Dolna, Lipa, Olszany, Sufczyna.
Parafia rzymskokatolicka w Birczy pw. św. Stanisława Kostki obsługuje miejscowości: Bircza, Stara Bircza, Nowa Wieś, Korzeniec, Boguszówka, Wola Korzeniecka, Łodzinka Górna, Łodzinka Dolna. Kościół filialny w Rudawce obsługuje miejscowości Rudawka i Kotów.
Wyznawcy judaizmu
Obecność Żydów odnotowano po raz pierwszy w 1570. W połowie XIX wieku rabinem w Birczy był Szmuel Szapiro, syn cadyka Elimelecha z Dynowa. W 1870 birczańska gmina wyznaniowa liczyła 528 Żydów, a w 1900 już 2063. W samej Birczy Żydzi stanowili wówczas 50,7% ogółu mieszkańców a w 1921 – 54% mieszkańców, w tym czasie mieli do dyspozycji trzy domy modlitwy – do chwili obecnej nie zachował się żaden. W okresie międzywojennym działało Stowarzyszenie Rękodzielników Żydowskich „Jad Charuzim”, kasa kredytowa Gemilas Chesed oraz Korporacja Kupiecka.
W 1881 Namiestnictwo we Lwowie odnotowało na terenie Galicji szereg wystąpień antysemickich, w tym w Birczy[34].
W 1941 na terenie Birczy utworzone zostało getto, w którym zgromadzono ludność żydowską z całej okolicy. W lipcu 1942 na pobliskiej Kamiennej Górce stracono w egzekucjach ponad 800 mieszkańców birczańskiego getta. Resztę ludności żydowskiej wysłano do obozu zagłady Belzec. Cmentarz żydowski położony jest obok cmentarza komunalnego. Znajduje się na nim 70 nagrobków – na najstarszym zachowała się data 1808.
Świadkowie Jehowy
Świadkowie Jehowy: zbór Bircza (Sala Królestwa)[35]
Zobacz też
Ochotnicza Straż Pożarna
W Birczy działa Ochotnicza Straż Pożarna, powstała w roku 1884. W 1890 naczelnik Ochotniczej Straży Pożarnej w Przemyślu utworzył z komend OSP w Dobromilu, Niżankowicach, Krasiczynie, Birczy i Radymnie Okręgowy Związek Straży Pożarnych w Przemyślu.
Komendanci OSP w Birczy
- Neuman Kumasberg (1884)
- Stanisław Szuber (1929)
- Andrzej Atamańczuk (obecnie)
Sport
W Birczy działa klub sportowy BKS Leśnik Bircza[36], posiadający własny stadion i halę sportową.
W pobliżu stadionu znajduje się strzelnica sportowa.
W parku przy Zespole Szkół w Birczy umiejscowiona jest sala gimnastyczna.
Turystyka
Na południe od Birczy powstał Park Krajobrazowy Pogórza Przemyskiego, w przyszłości jest planowane utworzenie Turnickiego Parku Narodowego.
Piesze szlaki turystyczne
(Przemyśl – Sanok, 75 kilometrów długości): Przemyśl (ul. Waygarta – Oddział PTTK) – Zielonka – Wapielnica /394/ – Helicha /420/ – Rokszyce – Brylińce – Kopystańka /541 / – Łodzinka – Chomińskie – Bircza – Kamienna Górka – Leszczawa Górna – Bziana /574/ – Roztoka – Poręba /618/ – Zawadka – Rakowa – Słonny Wierch Wschód /668/ – Przysłup /658/ – Słonna /639/ – Słonny Wierch Zachód /668/ – Orli Kamień /518/ – Sanok
(Bircza – skrzyżowanie ze szlakiem niebieskim, 19 kilometrów długości): Bircza – Łomna – Trójca – Cień/561/ – skrzyżowanie za szlakiem niebieskim przy drodze Jureczkowa – Makowa
Rowerowe szlaki turystyczne
- Bircza – Sufczyna – Huta Brzuska – Krzeczkowa – Olszany – Krasiczyn – Przemyśl
- Bircza – Leszczawa Dln. – Łomna – Trójca – Łodzinka – Huta Łodzińska – Krępak – Bircza
- Bircza – Malawa – Lipa – Jawornik Ruski – Żohatyn – Dąbrówka Starzeńska – Dynów
- Bircza – Rudawka – Kotów – Piątkowa – Iskań – Sufczyna
- Przemyśl – Prałkowce – Zalesie – Brylińce – Cisowa – Łodzinka – Bircza
Znane osoby związane z miasteczkiem
- Jan Baraś-Komski – polski malarz,
- Hiob Borecki – prawosławny metropolita kijowski w latach 1620-1631,
- Zofia Elżbieta Kalinowska – polski naukowiec, farmaceutka, profesor farmakognozji i toksykologii weterynaryjnej, doktor filozofii, doctor honoris causa Akademii Medycznej w Lublinie, poliglotka, społecznik,
- Zygmunt Kusiak – przed II wojną światową kierownik szkoły powszechnej w Birczy, podporucznik rezerwy taborów Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.
- Honorowi obywatele miasta Bircza
- Aleksander Janicki von Rola
- Henryk Janiszewski (1891, c.k. sędzia powiatowy w Birczy)[37]
- Stanisław von Kowalski (1893, generał, właściciel Birczy)[38]
- Włodzimierz Gudzio (1893, wieloletni dyrektor szkoły w Birczy)[38]
- Mieczysław Paszkudzki (około 1897)[39]
Zobacz też
Panoramy Birczy
![Pomnik żołnierzy KBW (rozebrany 11 lipca 2019[40])](https://www.bahnsport-info.de/bahnsport-info-wikipedia/eisspeedway/?rdp_we_resource=https%3A%2F%2Fpl.wikipedia.org%2Fwiki%2FPlik%3ABircza_4_03_1947.jpg)
Przypisy
- ↑ a b c Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2024 roku [online], Główny Urząd Statystyczny, 22 lipca 2024 [dostęp 2024-10-23] (pol.).
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 66 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b c d GUS. Rejestr TERYT
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Zenon Guldon, Jacek Wijaczka, Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku, w: Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 166.
- ↑ Karpiniec J 1932. Ilość osad miejskich byłej Galicji i podział ich na miasta i miasteczka. In Bujak F & Rutkowski J (eds). Roczniki dziejów społeczno-gospodarczych, 2, 1–37.
- ↑ Dymitrow, M. 2015. Pojęcie miejskości w świetle reformy gminnej w Polsce międzywojennej / The concept of urbanity in light of the municipal reform in interwar Poland, In: Krzysztofik, R., & Dymitrow, M. (Eds.), Degraded and restituted towns in Poland: Origins, development, problems / Miasta zdegradowane i restytuowane w Polsce. Geneza, rozwój, problemy. Gothenburg: University of Gothenburg.
- ↑ Ustawa z dnia 23 marca 1933 r. o częściowej zmianie ustroju samorządu terytorjalnego Dz.U. z 1933 r. nr 35, poz. 294, Art. 33)
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 64, poz. 541, w obrębie której utworzyła gromadę (ówczesny odpowiednik sołectwa)
- ↑ Lwowski Dziennik Wojewódzki. 1934, nr 19, poz. 94
- ↑ Srokowski S. (red.), 1948, Podział administracyjny Rzeczypospolitej Polskiej, Biblioteka Samorządowca, 77, Warszawa.
- ↑ Uchwała Nr 30/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na nowe gromady powiatu przemyskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 18 listopada 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 5 października 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 30 listopada 1954 r., Nr. 11, Poz. 41)
- ↑ Uchwała Nr XVIII/56/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 4 grudnia 1972 r. w sprawie utworzenia gmin w województwie rzeszowskim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie z dnia 5 grudnia 1972 r., Nr 16, Poz. 196).
- ↑ Dz.U. 2023 poz. 1472.
- ↑ Nadleśnictwo - Nadleśnictwo Bircza - Lasy Państwowe [online], bircza.krosno.lasy.gov.pl [dostęp 2020-04-27].
- ↑ Wykaz lądowisk wpisanych do ewidencji lądowisk na dzień 5 maja 2016 roku. Urząd Lotnictwa Cywilnego, 2016-05-05.
- ↑ Kazimierz Rymut, Nazwy miast Polski, Wrocław [etc.]: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1987, ISBN 83-04-02436-5, OCLC 834818343.
- ↑ A. Cieślikowa (red.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych t.1, Kraków 2000, ISBN 83-87623-23-7
- ↑ M. Malec (red.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, t. 2, Kraków 1995, ISBN 83-85579-68-0
- ↑ Grzegorz Jawor, Osady prawa wołoskiego i ich mieszkańcy na Rusi Czerwonej w późnym średniowieczu, Lublin 2000, s. 212, 223.
- ↑ Rejestr poborowy ziemi przemyskiej 1651, Z. Budzyński, K. Przyboś, Rzeszów 1997
- ↑ Lewiccy. W: Adam Boniecki: Herbarz polski. T. 14: Lasoccy – Liwiński. Warszawa: Gebethner i Wolff, 1911, s. 187.
- ↑ Krzysztof Wasilewski „Najpierw pańszczyzna, potem ojczyzna”, „Przegląd” nr 13(847)
- ↑ Skorowidz wszystkich miejscowości położonych w królestwie Galicyi i Lodomeryi jakoteż w wielkim księstwie Krakowskiem i księstwie Bukowińskiem, pod względem politycznej i sądowej organizacyi kraju wraz z dokładnem oznaczeniem parafii, poczt i właścicieli tabularnych, ułożony porządkiem abecadłowym. Lwów: Karol Wild, 1855, s. 15.
- ↑ "Gazeta Lwowska" nr 62 z 4 marca 1933, s. 8: Olbrzymi pożar w Birczy.
- ↑ Geoffrey P. Megargee (red.), Encyclopedia of camps and ghettos, 1933-1945, t. II, part A, s. 483.
- ↑ ВОВ-60 – Сводки. [dostęp 2009-09-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-10)].
- ↑ E. Ginalski, E. Wysokiński – „Dziewiąta Drezdeńska”, Warszawa 1984
- ↑ Historia Birczy
- ↑ Mieczysław Nyczek. Bircza niepokonana. „Nowiny”, s. 1-2, Nr 162 z 17-18 lipca 1976.
- ↑ Mieczysław Nyczek. Miejscowość Bircza odznaczona Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy. „Nowiny”, s. 1-2, Nr 163 z 19 lipca 1976.
- ↑ Józef Białynia Chołodecki: Cmentarzyska i groby naszych Bohaterów z lat 1794-1864 na terenie Wschodniej Małopolski. Lwów: Polskie Towarzystwo Opieki nad Grobami Bohaterów we Lwowie, 1928, s. 7.
- ↑ Sprawozdanie z wyjazdu służbowego ks. Jana Lewiarza, AAN, UdSW, 24/750, k. 1-8
- ↑ Sprawozdanie o wystąpieniach antysemickich Namiestnictwa galicyjskiego, 1881, ЦГИАУ, Львов, ф.146, оп.4, д.3102
- ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2013-01-24].
- ↑ strona klubu BKS Leśnik Bircza
- ↑ „Gazeta Lwowska”, nr 274, 1891
- ↑ a b „Gazeta Lwowska”, nr 248, 1893
- ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1898. Lwów: 1898, s. 3.
- ↑ Rozebrano pomnik polskich żołnierzy walczących z UPA. - Portal Przemyski [online], www.portalprzemyski.pl [dostęp 2019-07-17] (pol.).
Linki zewnętrzne
- Bircza, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 230.
- Bircza, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 156.
- Bircza - portal o Pogórzu Przemyskim i Górach Sanocko Turczańskich
- Dekanat birczański
- Bircza Online – Portal genealogiczny (ang.)
- Historia Żydów w Birczy na portalu Wirtualny Sztetl
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie | |
| Osada | |
| Osada leśna | |
| Części miasta |
|
| Części wsi |
|
| Przysiółki wsi |
|
| Nieistniejąca wieś |
| Miasta na prawach powiatu | |
|---|---|
| Miasta powiatowe | |
| Miasta gminne |
|
