Bill Maclagan

Pełne imię i nazwisko	William Edward Maclagan
Data i miejsce urodzenia	5 kwietnia 1858 Edynburg
Data i miejsce śmierci	10 października 1926 Londyn
Rugby union
Kariera seniorska
Lata Zespół Wyst. (Pkt.) 1876–1880 Edinburgh Academicals 1880–1891 London Scottish
Reprezentacja narodowa
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.) 1878–1890  Szkocja 25 (1) 1891 British and Irish Lions 3 (1)

Bill Maclagan (ur. 5 kwietnia 1858 w Edynburgu, zm. 10 października 1926 w Londynie) – szkocki rugbysta, reprezentant kraju, kapitan British and Irish Lions, działacz sportowy.

Urodził się jako czwarty z pięciu synów Davida Maclagana i Jane Finlay. Uczęszczał do Edinburgh Academy, gdzie grał w szkolnej drużynie do ukończenia nauki w 1876 roku, w ostatniej klasie jako kapitan. W tym samym roku dołączył do klubu Edinburgh Academicals, w pierwszym sezonie grając w zespole rezerw, a do pierwszej drużyny przebił się już w kolejnym sezonie^[1].

W 1880 roku wyjechał do Londynu, gdzie podjął pracę w City jako makler. Związał się wówczas z założonym dwa lata wcześniej klubem London Scottish. Rok później został wybrany kapitanem zespołu i rolę tę pełnił przez pięć sezonów, a karierę zakończył w roku 1891. Był pierwszym przedstawicielem klubu powołanym do reprezentacji Szkocji^[1][2][3].

W latach 1878–1890 rozegrał dwadzieścia pięć spotkań dla szkockiej reprezentacji^[4], dwudziesty szósty został bowiem przerwany po dwudziestu minutach^[5]. W siedmiu z nich pełnił rolę kapitana^[1]. Tę samą funkcję pełnił podczas usankcjonowanego przez RFU tournée British and Irish Lions 1891. Niepokonana drużyna British and Irish Lions zagrała dwadzieścia spotkań, a Maclagan opuścił tylko jedno z nich^[1][6][7]. Jako pierwszy zawodnik w historii zagrał w dwudziestu pięciu testmeczach^[1], a jego rekord w liczbie występów w meczach międzynarodowych dopiero w roku 1900 pobił Billy Bancroft^[1][8]. Ceniony był za wszechstronność, umiejętność dostosowania do zmiennych warunków gry, silną obronę i dobrą grę nogą^[9].

Uprawiał także krykiet, również na poziomie reprezentacyjnym^[10][11].

W 1893 roku został wybrany prezesem London Scottish i funkcję tę sprawował aż do śmierci^[1], w latach 1905–1908 tę samą rolę pełnił w Edinburgh Academicals^[1][12]. Był prezesem Scottish Football Union w latach 1894–1896 oraz szkockim przedstawicielem w IRFB^[1][13].

W 2009 roku został przyjęty do IRB Hall of Fame^[14].