Apologetyka
Apologetyka (łac. apologeticum, z gr. ἀπολογία) – dział teologii (teologia fundamentalna, której apologetyka jest wymiarem praktycznym) lub literatury zajmujący się obroną wiary przed zarzutami przeciwników oraz uzasadniający podstawowe prawdy wiary. Termin ten również dotyczyć może twórczości pisarskiej apologetów. Mianem tym określa się pisarzy wczesnochrześcijańskich z II i III w.[1] działających w okresie po Ojcach Apostolskich. Zaliczani są do nich m.in. św. Justyn, Atenagoras z Aten, Arystydes z Aten, Teofil z Antiochii, Tertulian, Klemens Aleksandryjski, Meliton z Sardes, Tacjan Syryjczyk, Minucjusz Feliks, Apolinary z Hierapolis, Kwadrat Apologeta. Wymienieni pisarze chrześcijańscy próbowali dowodzić, iż wiara chrześcijańska mogłaby zagwarantować porządek w państwie rzymskim[2].
Apologetyka stawia sobie za zadanie obronę przekonań religijnych za pomocą argumentacji historycznej i racjonalnej, bardzo często na podstawie Biblii. Celem jej jest m.in. wykazanie braku konfliktów między nauką a religią oraz między rozumem a wiarą[3].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Encyklopedia Historia, Wyd. GREG, Kraków 2007, ISBN 978-83-7327-782-3, s.18.
- ↑ Tamże.
- ↑ Nicole Lemaître, Marie-Thérèse Quinson, Véronique Sot, Słownik kultury chrześcijańskiej, Przełożył i uzupełnił Tadeusz Szafrański, Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1997, ISBN 83-211-1537-3.
Bibliografia
- Gilbert Keith Chesterton, Ortodoksja, Fronda, 2005
- Josh McDowell, Przewodnik apologetyczny, Vocatio, Warszawa, 2002
- C.S. Lewis, Chrześcijaństwo po prostu, Media Rodzina, 2002
Linki zewnętrzne
| Podstawy | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Biblia | |||||||||
| Teologia | |||||||||
| Historia | |||||||||
| Wyznania |
| ||||||||
| Postacie |
