Antoni Snopczyński
 Antoni Snopczyński (przed 1936) | |
| Data i miejsce urodzenia |
11 maja 1896 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 sierpnia 1944 |
| Poseł na Sejm II, III i IV kadencji (II Rzeczypospolitej) | |
| Okres | |
| Przynależność polityczna | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Antoni Snopczyński (ur. 11 maja 1896 w Jasieńcu, zm. 5 sierpnia 1944 w Warszawie) – polski murarz, działacz rzemieślniczy i kombatancki, poseł na Sejm II, III i IV kadencji w II Rzeczypospolitej.
Życiorys
Uczył się w Warszawie i uzyskał zawód technika budowlanego. Później został cechowym mistrzem murarskim.
W czasie I wojny światowej służył od 1915 roku jako oficer w armii rosyjskiej. Po 1917 roku przyłączył się do Związku Wojskowych Polaków, w końcu grudnia 1917 roku brał udział w opanowaniu twierdzy i miasta Bobrujska. Służył w I Korpusie Wschodnim.
W latach 1918–1919 uczył się na Kursie Wyższej Administracji Państwa przy Uniwersytecie Warszawskim. W listopadzie 1918 roku uczestniczył w rozbrajaniu Niemców w Warszawie. Wstąpił wtedy do Wojska Polskiego, został zdemobilizowany w listopadzie 1921 roku jako inwalida.
W dwudziestoleciu międzywojennym działał w organizacjach rzemieślniczych i inwalidzkich. Był m.in.: prezesem Rady Związkowej Kupców Tytoniowych (1926–1929), prezesem Rady Głównej Związku Inwalidów Wojennych RP (1929–1930), członkiem prezydium Rady Naczelnej Rzemiosła Polskiego, Rady Izb Rzemieślniczych RP, a następnie Związku Izb Rzemieślniczych. W 1933 roku został prezesem zarządu tego związku. Od 1930 roku był prezesem Izby Rzemieślniczej w Warszawie. W grudniu 1934 roku stanął na czele Związku Związków Rzemieślników Chrześcijańskich RP.
Politycznie był związany z BBWR.
W wyborach parlamentarnych w 1928 roku został wybrany posłem na Sejm II kadencji (1928–1930) z listy państwowej z ramienia (BBWR) jako reprezentant stanu średniego (był członkiem prezydium Rady Naczelnej Zjednoczenia Stanu Średniego)[1].
W wyborach parlamentarnych w 1930 roku został ponownie wybrany posłem na Sejm III kadencji (1930–1935) z listy nr 1 z okręgu nr 1 (Warszawa). W kadencji tej był przewodniczącym komisji opieki społecznej i inwalidztwa[1].
W wyborach parlamentarnych w 1935 roku został znów wybrany posłem na Sejm IV kadencji (1935–1938) 14 310 głosami z okręgu nr 1, obejmującego obwody I, II, XII i XXVI Warszawy. Był zastępcą członka komisji budżetowej[2].
Był jednym z 12 zakładników wskazanych Niemcom zgodnie z aktem kapitulacji miasta z 28 września 1939 w celu zabezpieczenia spokoju w mieście[3]. Po zwolnieniu należał do sekcji murarskiej warszawskiego Cechu Murarzy, Brukarzy, Kamieniarzy, Rzeźbiarzy, Studniarzy i Sztukatorów, w którym był członkiem zarządu.
Został rozstrzelany przez Niemców w czasie powstania warszawskiego.
Odznaczenia
- Złoty Krzyż Zasługi (3 grudnia 1930)[4],
- Medal Niepodległości (20 grudnia 1932)[5],
- Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi,
- Allied Victory Medal.
oraz odznaki honorowe za zasługi przy organizowaniu Wojska Polskiego w Rosji w latach 1914–1919 i za ratowanie mienia i zabytków polskich w Rosji[1].
Przypisy
- ↑ a b c Alfred Toczek: Snopczyński Antoni. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 39: Smolka Stanisław – Sobieska Teofila. Warszawa – Kraków: Polska Akademia Nauk – Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla, 1999, s. 404–405. ISBN 83-86301-74-0.
- ↑ Scriptor (opr.): Sejm i Senat 1935–1938 IV kadencja. Warszawa: nakładem Księgarni F. Hoesicka, 1936, s. 94.
- ↑ Tomasz Szarota: Okupowanej Warszawy dzień powszedni. Studium historyczne. Warszawa: Czytelnik, 2010, s. 15, 20. ISBN 978-83-07-03239-9.
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 284, poz. 394 „za owocną pracę w inwalidzkich organizacjach społecznych”.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 293, poz. 341 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
Bibliografia
- Biblioteka sejmowa – Parlamentarzyści RP: Antoni Snopczyński. [dostęp 2012-07-15].
- Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1938, s. 679. reprint Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, Warszawa, 1984.