Andrzej Ekiert

Andrzej Ekiert (2005)
generał broni
Data i miejsce urodzenia	10 sierpnia 1946 Chrzanów
Siły zbrojne	Siły Zbrojne Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Andrzej Ekiert (ur. 10 sierpnia 1946 w Chrzanowie) – polski oficer, generał broni Wojska Polskiego.

W latach 1960–1964 był uczniem Liceum Ogólnokształcącego im. Stanisława Staszica w Chrzanowie, a w latach 1964–1967 był podchorążym Oficerskiej Szkoły Wojsk Zmechanizowanych im. Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu. Po ukończeniu szkoły oficerskiej pełnił służbę w 1 pułku zabezpieczenia na stanowiskach: dowódcy plutonu regulacji, starszego pomocnika szefa sztabu batalionu i szefa sztabu batalionu. W latach 1973–1976 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego im. gen. broni Karola Świerczewskiego w Rembertowie. Jest żonaty, ma dwoje dzieci.

• 1976 – 1979 – starszy oficer operacyjny Oddziału Gotowości Bojowej – Główny Inspektorat Szkolenia;
• 1976 – starszy oficer operacyjny Oddziału Szkolenia Operacyjnego – Główny Inspektorat Szkolenia;
• 1979 – 1980 – szef sztabu – zastępca dowódcy – 55 pułk zmechanizowany;
• 1980 – 1984 – dowódca – 28 pułk zmechanizowany w Kołobrzegu;
• 1984 – 1986 – szef sztabu – zastępca dowódcy – 20 Warszawska Dywizja Pancerna w Szczecinku;

W latach 1986 – 1988 był słuchaczem Wojskowej Akademii Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K. J. Woroszyłowa w Moskwie.

• 1988 – 1988 – zastępca szefa Oddziału Planowania Ogólnego – Sztab Generalny Wojska Polskiego w Warszawie;
• 1988 – szef Oddziału Planowania Ogólnego – Sztab Generalny Wojska Polskiego w Warszawie;
• 1989 – 1990 – zastępca szefa Zarządu Operacyjnego – Sztab Generalny Wojska Polskiego w Warszawie;
• 1991 – 1994 – dowódca – 12 Dywizja Zmechanizowana w Szczecinie^[1];
• 1994 – 1999 – szef Zarządu Mobilizacji i Uzupełnień – Sztab Generalny Wojska Polskiego w Warszawie;
• 1997 – 1999 – szef – Misja Polska do Komisji Nadzorczej Państw Neutralnych w Korei w Panmundżom (Korea);
• 1999 – szef Zarząd Programowania Szkolenia Sił Zbrojnych – Sztab Generalny Wojska Polskiego w Warszawie;
• 1999 – 2002 – asystent szefa sztabu ds. operacyjnych – Połączony Sztab Wojsk Lądowych NATO Europy Centralnej (ACOS) w Heidelberg, Niemcy^[2];
• 2002 – szef Generalnego Zarządu Rozpoznania Wojskowego – Sztab Generalny Wojska Polskiego w Warszawie;
• 2002 – 2004 – szef – Misja Polska do Komisji Nadzorczej Państw Neutralnych w Korei w Panmundżom (Korea);
• 2004 – 2005 – dowódca – III zmiana Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe/Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku;
• 2005 – 2006 – zastępca dowódcy Wojsk Lądowych w Dowództwie Wojsk Lądowych w Warszawie

• podporucznik – 1967
• porucznik – 1970
• kapitan – 1974
• major – 1977
• podpułkownik – 1981
• pułkownik – 1985
• generał brygady – 1992
• generał dywizji – 2003^[3]
• generał broni – 2005^[4]

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2005)^[5]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2002)^[6]
• Odznaka Honorowa "Husarz Polski"^[7]
• Złoty Krzyż Zasługi
• Medal „Za zasługi dla obronności kraju” - złoty
• Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny" - złoty

• Dariusz Faszcza: 12 Szczecińska Dywizja Zmechanizowana. 70 lat służby na Pomorzu Zachodnim (1945-2015). Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2015. ISBN 978-83-63755-75-1.