Eisspeedway

ARA Py (1938)

Zobacz też: inne jednostki pływające o tej nazwie.
ARA Py
Ilustracja
Siostrzany „Bouchard” między 1936 a 1937 rokiem
Klasa

trałowiec

Typ

Bouchard(inne języki)

Historia
Stocznia

Astillero Río Santiago(inne języki), Ensenada

Położenie stępki

1937

Wodowanie

30 marca 1938

 Armada de la República Argentina
Nazwa

ARA „Py”

Wejście do służby

1 lipca 1939

Wycofanie ze służby

1967

 Paragwaj
Nazwa

ARP „Teniente Fariña”

Wejście do służby

6 maja 1968

Wycofanie ze służby

15 listopada 2017

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

standardowa: 450 ton
pełna: 520 t

Długość

59 metrów

Szerokość

7,3 m

Zanurzenie

2,27 m

Napęd
2 silniki wysokoprężne MAN o łącznej mocy 2000 KM
2 śruby
Prędkość

15 węzłów

Zasięg

3000 Mm przy prędkości 10 węzłów

Uzbrojenie
początkowo: 2 działa kal. 102 mm
2 działka kal. 40 mm (2 x I)
6 km kal. 7,7 mm (2 x I)
Wyposażenie
trał kontaktowy
Załoga

62

ARA Py (M-10) – argentyński trałowiec z lat 30. XX wieku, jedna z dziewięciu jednostek typu Bouchard(inne języki). Okręt został zwodowany 30 marca 1938 roku w stoczni Astillero Río Santiago(inne języki) w Ensenada, a do służby w Armada de la República Argentina przyjęto go 1 lipca 1939 roku. W 1967 roku jednostka została zakupiona przez Paragwaj i 6 maja 1968 roku weszła w skład Armada Paraguaya(inne języki) pod nazwą ARP „Teniente Fariña” jako patrolowiec. Okręt został wycofany ze służby 15 listopada 2017 roku.

Projekt i budowa

Trałowce typu Bouchard(inne języki) były pierwszymi dużymi i nowoczesnymi okrętami zbudowanymi w Argentynie[1][2]. Projekt jednostek bazował na pozyskanych przez Argentynę po I wojnie światowej niemieckich trałowcach typu Minensuchboot 1915(inne języki), z zastąpieniem napędu parowego silnikami wysokoprężnymi[2]. Wadą okrętów była słaba stateczność[2].

ARA[a] „Py” zbudowany został w stoczni Astillero Río Santiago(inne języki) w Ensenada[1][2]. Stępkę okrętu położono w 1937 roku, a zwodowany został 30 marca 1938 roku[3][4][b]. Nazwa jednostki została nadana na cześć argentyńskiego oficera marynarki[4][5].

Dane taktyczno-techniczne

Okręt był trałowcem o długości całkowitej 59 metrów, szerokości 7,3 metra i zanurzeniu 2,27 metra[1][2]. Wyporność standardowa wynosiła 450 ton, a pełna 520 ton[1][2][c].

Okręt napędzany był przez dwa dwusuwowe silniki wysokoprężne MAN o łącznej mocy 2000 KM, poruszające dwiema śrubami[1][3]. Maksymalna prędkość okrętu wynosiła 15 węzłów[2][3]. Okręt zabierał 50 ton paliwa, co pozwalało osiągnąć zasięg wynoszący 3000 Mm przy prędkości 10 węzłów[2][3].

Uzbrojenie artyleryjskie jednostki stanowiły dwa pojedyncze działa kalibru 102 mm Bethlehem Mod. 1 L/50 (lub dwa włoskie działa OTO(inne języki) kalibru 100 mm L/47), dwa pojedyncze działka plot. kal. 40 mm Vickers Mark VIII L/39 oraz dwa pojedyncze karabiny maszynowe kalibru 7,7 mm L/94[1][2]. Wyposażenie trałowe stanowił mechaniczny trał kontaktowy[2].

Załoga okrętu składała się z 62 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][4].

Służba

ARA „Py” został przyjęty do służby w Armada de la República Argentina 1 lipca 1939 roku[2][6]. Jednostka otrzymała numer burtowy M-10[2][3]. 17 sierpnia 1945 roku ARA „Py” wraz z okrętami podwodnymi ARA „Salta”(inne języki) i ARA „Santa Fe”(inne języki) nieopodal Mar del Plata przejęły przybyły na argentyńskie wody niemiecki okręt podwodny U-977[7]. Dowódca trałowca, por. mar. Rodolfo Saenz Valiente wszedł na pokład U-Boota i przyjął kapitulację jego załogi, po czym okręt zawinął do portu i został poddany[7]. Na początku lat 60. okręt wyposażono w radar[2]. W listopadzie 1967 roku okręt został sprzedany do Paragwaju, gdzie wszedł do służby w Armada Paraguaya(inne języki) pod nazwą ARP[d] „Teniente Fariña” i numerem taktycznym M-3 6 maja 1968 roku[2][6][e]. Jednostka służyła jako rzeczny okręt patrolowy, a jej uzbrojenie obejmowało dwa podwójne zestawy działek plot. kalibru 40 mm Bofors Mark 1 L/60 oraz dwa pojedyncze wielkokalibrowe karabiny maszynowe kalibru 12,7 mm L/90[8][9]. Liczebność załogi została powiększona do 70 osób[8][9]. Na początku lat 90. numer taktyczny okrętu zmieniono na P-03, a wkrótce na P-04[8][6]. Bazą okrętu był Asunción[10][11].

Ostatnie opuszczenie bandery na okręcie odbyło się 15 listopada 2017 roku, po 49 latach służby w paragwajskiej flocie[12][f].

Uwagi

  1. ↑ ARA – Armada de la Republica Argentina – Marynarka Wojenna Republiki Argentyny.
  2. ↑ Gogin 2021b ↓ i Gogin 2021n ↓ podają, że wodowanie okrętu odbyło się 21 marca 1938 roku.
  3. ↑ Identycznie podają McMurtrie 1942 ↓, s. 115 i Blackman 1953 ↓, s. 126. Natomiast Blackman 1960 ↓, s. 98, Moore 1973 ↓, s. 241, Moore 1981 ↓, s. 361, Sharpe 1991 ↓, s. 435, Saunders 2004 ↓, s. 538 i Saunders 2009 ↓, s. 596 podają wyporność standardową 450 ton, normalną 620 ton i pełną 650 ton.
  4. ↑ ARP – Armada Republica Paraguaya – Marynarka Wojenna Republiki Paragwaju.
  5. ↑ Moore 1981 ↓, s. 361 i Gardiner i Chumbley 1996 ↓, s. 302 podają, że okręt wcielono do służby w paragwajskiej marynarce 5 marca 1968 roku.
  6. ↑ Okręt nie został już uwzględniony w roczniku flot Jane’s Fighting Ships 2015-2016[13], natomiast Gogin 2021n ↓ podaje, że okręt nadal pozostaje w służbie (stan na 2019 rok).

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g Gardiner i Chesneau 1980 ↓, s. 421.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Gogin 2021b ↓.
  3. ↑ a b c d e McMurtrie 1942 ↓, s. 115.
  4. ↑ a b c Blackman 1953 ↓, s. 126.
  5. ↑ Blackman 1960 ↓, s. 98.
  6. ↑ a b c Sharpe 1991 ↓, s. 435.
  7. ↑ a b Borowiak 2020 ↓, s. 84.
  8. ↑ a b c Gogin 2021n ↓.
  9. ↑ a b Moore 1973 ↓, s. 241.
  10. ↑ Saunders 2004 ↓, s. 538.
  11. ↑ Saunders 2009 ↓, s. 596.
  12. ↑ armadaparaguaya 2017 ↓.
  13. ↑ Saunders 2015 ↓, s. 620.

Bibliografia

  • Mariusz Borowiak. Ucieczka do wolności. „Morze, Statki i Okręty”. Nr 7-8 (199), 2020. Magnum-X. ISSN 1426-529X. 
  • CEREMONIA DE ARRIAMIENTO DEL PABELLÓN NACIONAL Y GALLARDETE DE GUERRA DE LOS PATRULLEROS P-02 "NANAWA" Y P-04 "TTE FARIÑA". Armada Paraguaya. [dostęp 2021-04-22]. (hiszp.).
  • Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
  • Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
  • Ivan Gogin: BOUCHARD minesweepers (1937-1940). Navypedia. [dostęp 2021-04-22]. (ang.).
  • Ivan Gogin: NANAWA patrol craft (1937-1939/1964-1968). Navypedia. [dostęp 2021-04-22]. (ang.).
  • Jane’s Fighting Ships 1942. Francis E. McMurtrie (red.). London: Sampson Low, Marston & Co., 1942. (ang.).
  • Jane’s Fighting Ships 1953-1954. Raymond Blackman (red.). London: Sampson Low, Marston & Co., 1953. (ang.).
  • Jane’s Fighting Ships 1960-61. Raymond Blackman (red.). London: Sampson Low, Marston & Co., 1960. (ang.).
  • Jane’s Fighting Ships 1973-74. John E. Moore (red.). New York: McGraw - Hill, 1973. ISBN 0-07-032020-9. (ang.).
  • Jane’s Fighting Ships 1981-82. John E. Moore (red.). London: Jane’s Information Group Ltd, 1981. ISBN 0-7106-0728-8. (ang.).
  • Jane’s Fighting Ships 1991-92. Richard Sharpe (red.). London: Jane’s Defence Data, 1991. ISBN 0-7106-0960-4. (ang.).
  • Jane’s Fighting Ships 2004-2005. Stephen Saunders (red.). London: Jane’s Information Group Ltd, 2004. ISBN 0-7106-2623-1. (ang.).
  • Jane’s Fighting Ships 2009-2010. Stephen Saunders (red.). London: Jane’s Information Group Ltd, 2009. ISBN 0-7106-2888-9. (ang.).
  • Jane’s Fighting Ships 2015-2016. Stephen Saunders (red.). Jane’s Information Group Ltd, 2015. ISBN 978-0-7106-3143-5. (ang.).
Trałowce typu Bouchard(inne języki)
Armada de la República Argentina
Paragwaj
Quelle: https://pl.wikipedia.org/wiki/ARA_Py_(1938)