Ten artykuł dotyczy 8 Armii (III Rzesza). Zobacz też: 8 Armia – inne armie z numerem 8.

8 Armia

8. Armee

Historia
Państwo	III Rzesza
Sformowanie	1939, 1943
Rozformowanie	1939, 1945 (kapitulacja)
Dowódcy
Pierwszy	gen. piech. Johannes Blaskowitz
Ostatni	gen. piech. Hans Kreysing
Działania zbrojne
II wojna światowa agresja na Polskę
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe

8 Armia (niem. 8. Armee) – jedna z niemieckich armii ogólnowojskowych, uczestniczyła w agresji na Polskę, następnie przemianowana na 2 Armię. W 1943 roku wróciła do pierwotnej nazwy.

Armia została utworzona 25 sierpnia w Dreźnie z dowództwa 3 Grupy Armii w Dreźnie^[1], rozkazem z dnia 1 sierpnia 1939.

Po utworzeniu została włączona w skład Grupy Armii "Południe" i w jej składzie brała udział w agresji na Polskę. Wzięła udział w bitwie nad Bzurą gdzie walczyła przeciw armiom polskim. Po zdobyciu Warszawy, żołnierze 8 Armii uczestniczyli w defiladzie przed Hitlerem, zorganizowanej 6 października w Alejach Ujazdowskich^[2]. Do 20 października 8 Armia stacjonowała na linii demarkacyjnej pomiędzy wojskami niemieckimi a radzieckimi, nosiła wtedy nazwę Dowództwo Odcinka Granicznego "Mitte" (Grenzabschnittskommando Mitte). Okupowała część województwa lubelskiego z miastem Siedlce^[3]. W dniu 20 października 1939 r. została przemianowana na 2 Armię i przerzucona do Europy Zachodniej.

Ponownie utworzona w rozkazem z dnia 22 sierpnia 1943 z Grupy Operacyjnej "Kempf" i weszła w skład Grupy Armii "Południe". Brała udział w walkach na terenie Ukrainy, Rumunii, Węgier i Austrii. W okresie od kwietnia 1944 do grudnia 1944 roku dowództwo armii było jednocześnie dowództwem Grupy Armijnej "Wöhler", w skład której oprócz 8 Armii, wchodziły także rumuńska 1 Armia, a później węgierskie 2 i 1 Armia. Armia skapitulowała w maju 1945 roku na terenie Austrii.

Dowódcy:

• gen. piech. Johannes Blaskowitz^[4] (1 sierpnia 1939 – 20 października 1939)

po ponownym utworzeniu

• gen. piech. Otto Wöhler (22 sierpnia 1943 – 27 grudnia 1944)
• gen. piech. Hans Kreysing (28 grudnia 1944 – 8 maja 1945)

Szefowie sztabu:

• gen. mjr Hans Gustav Felber (w czasie ataku na Polskę^[4])

Skład w 1939 (w czasie agresji na Polskę):

• X Korpus Armijny
• XIII Korpus Armijny
• odwody armijne: 213 Dywizja Piechoty i 221 Dywizja Piechoty^[5]

Skład w 1943:

• XXXXVII Korpus Armijny
• III Korpus Armijny
• XI Korpus Armijny
• XXXXII Korpus Armijny

Skład w czerwcu 1944 (Grupa Armijna "Wöhler"):

• 4 Armia (Rumunia)
  • XVII Korpus Armijny
  • Grupa Operacyjna "von Knobelsdorf" (dowództwo LVII Korpusu Pancernego)
    • VII Korpus Armijny (rumuński)
    • I Korpus Armijny (rumuński)
    • LVII Korpus Pancerny
    • V Korpus Armijny (rumuński)
    • VI Korpus Armijny (rumuński)

• 8 Armia
  • Korpus Armijny "Mieth"
  • IV Korpus Armijny (rumuński)
  • XXXX Korpus Pancerny
  • 18 Dywizja Górska (rumuńska)
• 24 Dywizja Pancerna
• Dywizja Grenadierów Pancernych Grossdeutschland
• 3 Dywizja Pancerna SS Totenkopf
• 198 Dywizja Piechoty
• 1 Dywizja Kawalerii (rumuńska)
• 8 Dywizja Piechoty (rumuńska)

Skład w styczniu 1945:

• XXIX Korpus Armijny
• IV Korpus Pancerny
• IX Korpus Armijny (węgierski)
• 9 Dywizja Strzelców Granicznych (węgierska)
• 27 Dywizja Zapasowa (węgierska)

Skład w kwietniu 1945:

• LXVII Korpus Armijny
• IV Korpus Armijny
• XXXXIII Korpus Armijny

• Chris Bishop: Niemieckie wojska pancerne w II wojnie światowej. Warszawa: 2009. ISBN 978-83-11-11391-6.
• Benedikt Erenz, Karl-Heinz Janssen: Niemcy o zbrodniach Wehrmachtu. Warszawa: 1997. ISBN 83-11-08722-9.
• Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska pancerne. Warszawa: 2010. ISBN 978-8311-11725-9.
• Zygmunt Mańkowski: Między Wisłą a Bugiem 1939-1944. Studium o polityce okupanta i postawach społeczeństwa. Lublin: 1978.
• Piotr Zarzycki: Suplement do września 1939. Warszawa: 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.

• Leksykon Wehrmachtu – 8 Armia