44 Pułk Piechoty (LWP)
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1945 |
Rozformowanie |
1946 |
Dowódcy | |
Pierwszy |
płk Grankowski |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
44 Pułk Piechoty (44 pp) – oddział piechoty ludowego Wojska Polskiego.
Pułk został sformowany w 1945, w garnizonie Tarnowskie Góry, w składzie 13 Dywizji Piechoty. W 1946 jednostka została rozformowana[1].
Skład etatowy
- 3 bataliony piechoty
- kompanie: dwie fizylierów, przeciwpancerna, rusznic ppanc, łączności, sanitarna, transportowa
- baterie: działek 45 mm, dział 76 mm, moździerzy 120 mm
- plutony: zwiadu konnego, zwiadu pieszego, saperów, obrony pchem, żandarmerii
Etatowo stan pułku wynosił: żołnierzy 2915 (w tym oficerów – 276, podoficerów 872, szeregowców - 1765).
Sprzęt:
162 rkm, 54 ckm, 66 rusznic ppanc, 12 armat ppanc 45 mm, 4 armaty 76 mm, 18 moździerzy 50 mm, 27 moździerzy 82 mm, 8 moździerzy 120 mm
Żołnierze pułku
- Dowódcy pułku
- płk Grankowski[1]
- Oficerowie pułku
Przypisy
Bibliografia
- Stanisław Komornicki: Wojsko Polskie: krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej, T. 1, Regularne jednostki ludowego Wojska Polskiego: formowanie, działania bojowe, organizacja, uzbrojenie, metryki jednostek piechoty. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1965.
- Jerzy Kajetanowicz: Polskie wojska lądowe 1945–1960: skład bojowy, struktury organizacyjne i uzbrojenie. Toruń; Łysomice: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005. ISBN 83-88089-67-6.
- Paweł Piotrowski: Śląski Okręg Wojskowy : przekształcenia organizacyjne, 1945–1956. Warszawa: Wydawnictwo TRIO: Instytut Pamięci Narodowej, 2003. ISBN 83-88542-53-2.