385 Dywizja Piechoty (III Rzesza)
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie |
marzec 1943 |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Formacja | |
| Rodzaj wojsk | |
385 Dywizja Piechoty (niem. 385. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana na poligonie Bergen koło Fallingbostel na mocy rozkazu z 10 stycznia 1942 roku, w 18. fali mobilizacyjnej w VI Okręgu Wojskowym.
Struktura organizacyjna
- Struktura organizacyjna w styczniu 1942 roku:
537., 538. i 539. pułk piechoty, 385. pułk artylerii, 385. batalion pionierów, 385. oddział przeciwpancerny, 385. oddział łączności;
- Struktura organizacyjna w październiku 1942 roku:
537., 538. i 539. pułk piechoty, 385. pułk artylerii, 385. batalion pionierów, 385. oddział rozpoznawczy, 385. oddział przeciwpancerny, 385. oddział łączności, 385. polowy batalion zapasowy;
Dowódcy dywizji
- Generalmajor Karl Eibl (7 I 1942 – 18 XII 1942);
- Generalmajor Eberhard von Schuckmann 18 XII 1942 – 15 II 1943;
Szlak bojowy
Dywizja trafiła na front wschodni rozdzielona, jedna trzecia składu walczyła w Grupie Armii Północ, w późniejszym okresie została dołączona do 24 Dywizji Piechoty. Pozostałą część dywizji skierowano do Grupy Armii Środek, gdzie walczyła m.in. pod Juchnowem, Kurskiem, Woroneżem i w zakolu Donu. W lutym 1943 r. podjęto decyzję o rozwiązaniu jednostki ze względu na poniesione straty. W marcu jej resztki dołączyły do 387 Dywizji Piechoty[1].
Przypisy
- ↑ Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010, s. 88. ISBN 978-83-11-11655-9.
Bibliografia
- Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;
| 1-100 | |
|---|---|
| 101-200 | |
| 201-300 |
|
| 301-400 | |
| 401-500 | |
| 501-600 | |
| 601-719 | |
| Imienne |
|
