214 Eskadra Bombowa
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1937 |
Rozformowanie |
III 1939 |
Dowódcy | |
Pierwszy |
kpt.pil. Emil Fuhrman |
Ostatni |
kpt.pil. Stanisław Cwynar |
Organizacja | |
Dyslokacja |
lotnisko Okęcie |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
V dywizjon lotniczy |
214 eskadra bombowa – pododdział lotnictwa bombowego Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Na podstawie rozkazu MSWojsk. DDO L.dz. 4359/tjn. z 19 lipca 1937 oraz rozkazu 13/37 tjn. dowódcy 1 pułku lotniczego, przystąpiono do formowana 214 eskadry bombowej. Jednostka weszła w skład V dywizjonu bombowego lekkiego 1 pułku lotniczego i stacjonowała na lotnisku Okęcie[1]. Personel wywodził się z nadwyżek etatowych innych pododdziałów 1 pułku lotniczego, a następnie był sukcesywnie uzupełniany absolwentami szkół lotniczych. Uzbrojenie eskadry stanowiły przejściowo samoloty PZL-23 „Karaś”, a dla celów szkoleniowych Fokker F-VIIB/3m. Uzbrojenie bojowe miały stanowić samoloty LWS-4 „Żubr”. W 1938 przy eskadrze zorganizowano IV Kurs Strzelców Samolotowych[2]. Pierwsze ćwiczenia załogi eskadry odbyły na poligonie Modlin, a szkołę ognia w składzie Zgrupowania Bombowego na poligonie Błędów. Po zakończeniu szkoły ognia, pilotów przeszkolono w lotach bez widoczności i lotach nocnych. We wrześniu eskadra brała udział w manewrach na Wołyniu. Ćwiczenia zimowe eskadra wykonywała w ramach Zgrupowania Bombowego na poligonie modlińskim[3].
Decyzją władz lotniczych z marca 1939, 214 eskadra bombowa została rozwiązana, a personel przesunięty do innych eskadr bombowych. Prawdopodobnie, w miarę napływu wyszkolonego personelu i samolotów, zamierzano ją odtworzyć[3].
Personel eskadry
Stopień | Imię i nazwisko | Okres pełnienia służby |
---|---|---|
kpt. pil. | Emil Fuhrman | 1937 – 18 X 1938 |
por. obs | wz Bolesław Nowicki | 18 X 1938 – 30 X 1938 |
kpt.pil. | Stanisław Cwynar | 30 X 1938 –1 II 1939 |
Wypadki lotnicze
W okresie funkcjonowania eskadry miały miejsce następujące wypadki lotnicze zakończone obrażeniami lub śmiercią pilota[5]:
- 12 kwietnia 1938 podczas startu do nocnego lotu zginął plut. pil. Jan Pluta. Strzelec kpr. Jerzy Młodecki uratował się.
Przypisy
- ↑ Pawlak 1989 ↓, s. 104.
- ↑ Pawlak 1989 ↓, s. 105.
- ↑ a b Pawlak 1989 ↓, s. 106.
- ↑ Pawlak 1989 ↓, s. 105-106.
- ↑ Pawlak 1989 ↓, s. 104–106.
Bibliografia
- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1989. ISBN 83-206-0760-4.